(Φαντασθείτε ένα σπίτι, που κάποτε ήταν αρχοντικό και το βλέπετε πια καθημερινά μπροστά σας, σε παρακμή. Στέκει εκεί μαρτυρώντας ότι έχει περάσει καλύτερες μέρες. Κι έρχεται ένας διαχειριστής, βάζει ασανσέρ και καλοριφέρ, κάνει καινούργια στεγάνωση και το βάφει. Το αρχοντικό ξαναζεί μια δεύτερη νεότητα. Πάμε τώρα στις Βρυξέλλες.)
Με το «καλημέρα» ο Γιούνκερ, πριν ακόμη παραλάβει το γραφείο του από τον προκάτοχό του, έστησε το παιχνίδι με διαφορετικούς όρους. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έπειτα από δύο πενταετίες Μπαρόζο είχε βυθιστεί σε μια δημοσιοϋπαλληλική ραστώνη. Όταν όμως δεν ασκείς τον ρόλο σου, αυτός με τον καιρό καταπίπτει – διότι, το ξέρουμε, στη ζωή δεν υπάρχουν κενά. Κάποιος υποχωρεί και κάποιος άλλος απλώνεται, κάποιος παραδίδει και κάποιος καταλαμβάνει…
Με το «καλημέρα» λοιπόν ο Γιούνκερ έφτιαξε ένα «κολέγιο επιτρόπων» που ξάφνιασε. Γιατί υιοθέτησε ορισμένες καινοτομίες που μπορεί να αποδειχθούν σημαντικές και κρίσιμες. Μπορεί και όχι. Αλλά πώς θα το μάθεις, αν δεν δοκιμάσεις;
Πρώτον λοιπόν, δημιούργησε έναν ενδιάμεσο θεσμό – των αντιπροέδρων. Έχρισε 6 «αντιπροέδρους» που δεν έχουν χαρτοφυλάκιο, εποπτεύουν μίαν ευρύτερη περιοχή θεματολογίας και στην ευθύνη τους δεν είναι η υλοποίηση – είναι ο συντονισμός, η προώθηση των θεμάτων στα οποία έχει αποδοθεί προτεραιότητα, το φιλτράρισμα των πρωτοβουλιών των επιτρόπων ώστε να μην υπάρχει αλληλο-επικάλυψη και να μη χάνεται η Επιτροπή στο κυνήγι του επουσιώδους, ενώ για να καταστήσει ουσιαστικό (και όχι διακοσμητικό) τον ρόλο τους, τους έδωσε και το δικαίωμα του veto.
Δεύτερον, καταργεί τα πολυάριθμα Γραφεία Τύπου των επιτρόπων. Στο εξής «εκπροσώπους» θα έχουν – μάλλον – μόνον οι αντιπρόεδροι και ο Πρόεδρος. Ο ίδιος ο Γιούνκερ παρότρυνε τους επιτρόπους να μιλάνε αυτοπροσώπους στους δημοσιογράφους και να είναι σε συχνή επαφή με την κοινωνία της χώρας καταγωγής τους.
Τρίτον, δοκιμάζει ένα ανατρεπτικό σχήμα: δίνει σε επιτρόπους αρμοδιότητες, σε τομείς όπου η χώρα προέλευσής τους πάσχει! Στον κ. Δημ. Αβραμόπουλο έδωσε το χαρτοφυλάκιο της Μετανάστευσης και των Εσωτερικών Υποθέσεων, μολονότι η Ελλάδα σημειώνει χαμηλές επιδόσεις επί του θέματος. Ο Πιερ Μοσκοβισί καλείται να επιτηρήσει τα δημοσιονομικά, μολονότι η Γαλλία δεν θα καταφέρει να τηρήσει τη δέσμευσή της για μείωση του ελλείμματος. Ο λόρδος Τζόναθαν Χιλ αναλαμβάνει την εποπτεία των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών, μολονότι το Λονδίνο μάχεται κατά οποιασδήποτε ευρωπαϊκής ρύθμισης σε αυτό τον τομέα. Ο Αρίας Κανέτε (πέραν του μισογυνισμού για τον οποίο καταγγέλλεται) θα έχει να φροντίσει για την ενέργεια και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, μολονότι η Ισπανία έχει πολύ κακές επιδόσεις επί του θέματος. Ομοίως ο Μαλτέζος επίτροπος αναλαμβάνει το «περιβάλλον» κόντρα στη χαμηλότατη περιβαλλοντική συνείδηση της χώρας του. «Ίσως οι χώρες-μέλη καταλάβουν καλύτερα τα προβλήματα, αν τα ακούσουν στη γλώσσα τους απ΄ το στόμα του επιτρόπου» εξήγησε ο Γιούνκερ τη μέθοδό του.
Τέταρτον, ενσωμάτωσε πολλούς ανατολικο-ευρωπαίους σε υψηλά αξιώματα (4 από τους 7 αντιπροέδρους είναι από τα «νέα μέλη»), αποδίδοντας ταυτόχρονα τα οικονομικά και τα στρατηγικά χαρτοφυλάκια στις βορειοδυτικές ευρωπαϊκές χώρες (Γαλλία, Βρετανία, Δανία και Σουηδία) και προσφέροντας ουσιαστικούς ρόλους στις 9 γυναίκες του «κολεγίου» του.
Και πέμπτον, στη Γερμανία δεν απέδωσε πρώτο ρόλο αλλά της προσέφερε πολλούς δευτερότριτους ρόλους – μεταξύ άλλων και τη θέση του διευθυντή του γραφείου του…
(Ξέρω ότι κάποιοι λέτε τώρα από μέσα σας, «σιγά την αλλαγή… έβαλε τα ρούχα του αλλιώς». Για δοκιμάστε να το κάνετε εσείς, στην κλίμακα του σπιτιού σας – όχι στην κλίμακα 28 σπιτιών… Φυσικά δεν πρόκειται για «ανατροπή» ή για «τομή». Ας του αποδώσουμε όμως εύσημα για το γεγονός, ότι «με το καλημέρα» πήρε έναν οργανισμό που μύριζε ναφθαλίνη, άνοιξε πόρτες και παράθυρα και τον αέρισε. Αν πουντιάσουμε, θα το καταλάβουμε αργότερα…)