Τον ευνουχισμό των παιδόφιλων αποφάσισαν τις προάλλες οι βουλευτές της ΠΓΔΜ, επαναφέροντας στη δημόσια συζήτηση ένα δύσκολο θέμα. Συγκεκριμένα, όπως αναφέρεται σε ένα πολύ σύντομο δημοσίευμα της "Guardian", η Βουλή της ΠΓΔΜ αποφάσισε να σκληρύνει το νομοθετικό της πλαίσιο απέναντι στους παιδόφιλους. Για ορισμένες περιπτώσεις λ.χ. προβλέπεται η ποινή των ισοβίων, ενώ αν συλληφθούν καθ΄ υποτροπή παιδόφιλοι, τότε θα υφίστανται τον χημικό ευνουχισμό με ταυτόχρονη αποφυλάκισή τους.
Η οργάνωση προστασίας των παιδιών Megjasi διαμαρτυρήθηκε, υποστηρίζοντας ότι η τιμωρία του ευνουχισμού έπρεπε να είναι υποχρεωτική ήδη από την πρώτη φορά που συλλαμβάνεται κάποιος για λόγους παιδοφιλίας και όχι στην επανάληψή της, γιατί τότε το κακό έχει ήδη γίνει.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της χώρας, από το 2004 ως το 2009 καταδικάστηκαν 231 άτομα με την κατηγορία της παιδοφιλίας και απ΄ αυτούς οι 38 το ξανάκαναν. Η κυβέρνηση, προετοιμάζοντας τη νομοθετική ρύθμιση, δημοσίευσε τον Ιούνιο έναν πλήρη κατάλογο αυτών που έχουν καταδικαστεί – με φωτογραφία, όνομα και διεύθυνση – «για την ασφάλεια των παιδιών». Όμως, υπάρχει και η άλλη πλευρά (ξέρω ότι πολλοί θα εξοργιστείτε, αλλά πάντα υπάρχει «και η άλλη πλευρά» και πρέπει να μνημονεύεται).
Πρόκειται για «θεμελιώδη κατάχρηση ανθρώπινου δικαιώματος» λένε σε ορισμένες χώρες (π.χ. Ιρλανδία) αναφερόμενοι στο μέτρο του ευνουχισμού «χωρίς προηγούμενη συγκατάθεση του άμεσα ενδιαφερόμενου». Διότι, αν η καταδίκη αποτελεί δικαστικό λάθος, αν το δικαστήριο παραπλανήθηκε, πώς αποφασίζεις να προκαλέσεις μια μη-αναστρέψιμη βλάβη σε έναν άνθρωπο; Και δεδομένου ότι η παιδοφιλία ανάγεται σε ψυχολογικές αιτίες, πώς μπορούμε να ‘μαστε βέβαιοι, ότι η απότομη ακύρωση της λίμπιντο δεν θα διοχετευθεί στην άσκηση άλλου είδους βίας;
Το μέτρο πάντως έχει υιοθετηθεί από την Τσεχία το 2011 και όταν έναν χρόνο αργότερα υιοθετήθηκε από τη Μολδαβία, αντέδρασε το Συμβούλιο της Ευρώπης, ζητώντας να προηγηθεί δημόσια διαβούλευση και πάντως να υπάρχει πρωθύστερη συναίνεσή του υπό κατηγορία.
Το ίδιο θέμα είχε απασχολήσει την Πολωνία προ ετών, ενώ στη Δανία, τη Βρετανία και τη Σουηδία προβλέπεται η δυνατότητα εθελοντικού ευνουχισμού, εφόσον δηλαδή το ζητήσει ο άμεσα ενδιαφερόμενος.
(Να σας πω την αλήθεια, εγώ αισθάνομαι ανήμπορη να πάρω θέση σε τόσο ευαίσθητα ζητήματα, όπου τόσο το αδίκημα όσο και η προβλεπόμενη κύρωση είναι ιδιαζόντως ειδεχθείς. Η πρόβλεψη για τη δυνατότητα πρωθύστερης συναίνεσης μου φαίνεται πιο σωστή, αλλά πάλι μήπως γαλουχημένοι μέσα στα νάματα της δημοκρατίας, αντιμετωπίζουμε με την ίδια συμπόνια τον θύτη και το θύμα – πράγμα άδικο;)