«Αυτό είναι ένα νέο φαινόμενο για το οποίο γνωρίζουμε λίγα», σχολίαζαν οι Φαϊνάνσιαλ Τάιμς τις μέρες που το Λονδίνο και το Μάντσεστερ καταστρεφόταν από τα παιδιά του. Από τους 1.500 συλληφθέντες, οι μισοί ήταν ανήλικοι και εξετάστηκε το ενδεχόμενο να δικαστούν με νόμους ενηλίκων. Τα δικαστήρια έκαναν υπερωρίες, ο πρωθυπουργός γύρισε εσπευσμένα από τις διακοπές του και τα κόμματα δεν βιάστηκαν να δώσουν πολιτική ανάλυση στα γεγονότα.
Οι φωτογραφίες και τα πλάνα ήταν «ελληνικά». Μολότοφ, καμένα αυτοκίνητα και κάδοι απορριμμάτων, λεηλατημένα μαγαζιά, κλεφτοπόλεμος, μπάτσοι και κουκουλοφόροι. Μεταξύ αυτών και παιδιά. Πιο μικρά απ’ τους φίλους του δικού μας Αλέξη. Παρόμοιου όμως προφίλ.
Ο Αλέξης Γρηγορόπουλος σκοτώθηκε από σφαίρα αστυνομικού. Το ίδιο και ο Μαρκ Ντάγκαν, ο 29χρονος που ο θάνατός του πυροδότησε τη βία του Αυγούστου στη Βρετανία. Οι γνώμες για το προφίλ του θύματος διίστανται. Μέλος συμμορίας ή ένα ευγενικό παιδί; Όπως και να χει οι πρώτες βαλλιστικές εξετάσεις που έγιναν, απέδειξαν ότι ο ίδιος δεν είχε πρώτος πυροβολήσει κατά των αστυνομικών.
Ο Ντάγκαν ήταν πατέρας 4 παιδιών από το Τότεναμ, εργατική συνοικία, και μαύρος. Η δολοφονία του έγινε το σύμβολο της «φθηνής ζωής» που εύκολα ξεπαστρεύεται και συνέβη τη στιγμή που η οικονομική κρίση χτυπάει κόκκινο και το Λονδίνο προετοιμάζεται για τους Ολυμπιακούς.
Ρατσισμός ήταν η αρχή.
Την ίδια περίοδο, αρχές δηλαδή Αυγούστου, στο Ναύπλιον μία συζήτηση μονοπωλούσε το ενδιαφέρον στις ντόπιες παρέες της πλατείας και του λιμανιού. Μια ομάδα παιδιών, «συμμορία» είπαν κάποιοι, μπήκε με τσαμπουκά σε ένα μπαρ, προκάλεσε με συνθήματα και έσπασε στο ξύλο, κυριολεκτικά, άλλα παιδιά που δούλευαν εκεί ή πέρναγαν απέξω και μπήκαν να τους χωρίσουν. Τα παιδιά ήταν από 14 έως 30 παρά.
Όσοι έχουν ζήσει σε επαρχιακές πόλεις, θα ξέρουν πώς το τόσο γίνεται άλλο τόσο και πώς επίσης κουκουλώνεται ένα γεγονός. Όλοι μιλούν, κανείς δεν ξέρει. Έτσι λοιπόν κι εγώ άκουσα να λένε ότι οι παρέες είχαν προηγούμενα και οι μεν ήταν οι φασίστες και οι δε οι αναρχικοί.
Και στο Ναύπλιον η λέξη που πήγε κόσμο στον νοσοκομείο ήταν ο ρατσισμός. Πρόσχημα ή πεποίθηση, η μάχη έγινε.
Είναι νωρίς να μιλήσει κανείς για φαινόμενο έφηβων εγκληματιών. Κοινωνιολογικά και ψυχιατρικά οι μελέτες θα γίνουν. Μέχρι τότε επειδή μιλάμε για παιδιά υπάρχουν οι αιώνιες λύσεις που ποτέ δεν είναι παρωχημένες, η οικογένεια, το σχολείο, οι φίλοι. Με πρώτους τους γονείς.