(Ανοιχτή πιθανότητα η διχοτόμηση στην Κύπρο, αν αποτύχουν οι συνομιλίες. Αυτή είναι η εκτίμηση που προβάλλεται σε άρθρο του περιοδικού «Economist». Κορακοζώητη αυτή η πιθανότητα – υπάρχει εκεί και καραδοκεί δεκάδες χρόνια. Είναι όμως «λύση» για την Κύπρο η διχοτόμηση; Ας το δούμε με ένα παράδειγμα, που φωταγωγεί την κύρια ουσία με αποκλίσεις στα επί μέρους).
Η Ελένη κι ο Σωτήρης χώρισαν. Είχαν αγοράσει τα τελευταία χρόνια ένα διαμέρισμα-μεζονέτα. Επειδή προήλθε από τη συγχώνευση δύο διαμερισμάτων, είχε διπλό πίνακα ηλεκτρικού, δύο τιμολόγια της ΕΥΔΑΠ και ξεχωριστά κοινόχρηστα. Όταν χώρισαν, έκοψαν το σπίτι στα δύο: η Ελένη πήρε το ελαφρώς μεγαλύτερο που έχει μια κουζίνα αλλά δεν έχει κρεβατοκάμαρα κι ενώ έχει ωραία θέα έχει ένα απλό μπαλκόνι, ενώ ο Νίκος πήρε το λίγο μικρότερο που έχει δύο κρεβατοκάμαρες αλλά δεν έχει κουζίνα και που έχει μια εξαιρετική θέα με μιαν υπέροχη βεράντα – ταράτσα ολόκληρη. Η μοιρασιά του σπιτιού ήταν δίκαιη κι επειδή το πλαίσιο της συγκατοίκησής τους στην πολυκατοικία ήταν εκ προοιμίου ρυθμισμένο, η περαιτέρω συμβίωση στην ίδια πολυκατοικία είναι αρμονική.
(Αυτή θα μπορούσε να πει κάποιος ότι είναι η περίπτωση της Τσεχοσλαβακίας. Η χώρα είχε ιδρυθεί το 1919, το 1938 τεμαχίστηκε από τους ναζί, επανενώθηκε το 1944 και διχοτομήθηκε τελικά οικεία βουλήσει το 1993 – στην Τσεχία και τη Σλοβακία. Οι δύο νέες χώρες είναι αμφότερες μέλη της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, της Σένγκεν και της Ομάδας του Βίσενγκραντ. Η εξ επαφής γειτνίασή τους πορεύεται ειρηνικά).
Η Μαριάννα και ο Νίκος χώρισαν επίσης. Μεροκαματιάρηδες είχαν αγοράσει ένα δυαράκι στον 2ο όροφο μιας παλιάς πολυκατοικίας στο Παγκράτι. Τα οικονομικά τους στενά, με το διαζύγιο αποφάσισαν να χωρίσουν το διαμέρισμά τους – την κρεβατοκάμαρα ο ένας, το σαλόνι η άλλη, φτιάξαν κι από μια υποτυπώδη κουζίνα και ένα αντίστοιχο μπανάκι, το μπαλκόνι στον ακάλυπτο ο ένας, το μπαλκόνι στον δρόμο η άλλη. Περίπου δίκαιη η μοιρασιά, αλλά οι διενέξεις του διαζυγίου φούντωσαν – το μπροστινό μπαλκόνι έχει θόρυβο και βρώμα, το πίσω είναι σκοτεινό, πότε θα δώσεις το μερίδιό σου απ' τα κοινόχρηστα, ξόδεψες περισσότερο ρεύμα… Καθημερινά ανοίγονται νέα πεδία τριβών και η συμβίωση είναι οδυνηρή, αλλά οι άνθρωποι είναι παγιδευμένοι στην κρίση – ποιος αγοράζει το διαμέρισμά τους να λευτερωθούν;
(Αυτή θα μπορούσε να είναι η περίπτωση της Κύπρου – τηρουμένων των αναλογιών. Εγκλωβισμένες οι δύο κοινότητες στο ίδιο οικόπεδο που περιβάλλεται από θάλασσα, πρέπει να χωρίσουν ακριβοδίκαια το «σπίτι» τους και κατά ένα τρόπο τους φυσικούς πόρους. Κι επειδή η θάλασσα δημιουργεί περιορισμούς ή αυξάνει το κόστος σε όποια αυτόνομα αναπτυξιακά σχέδια – δεν μπορούν να κάνουν κοινά έργα υποδομής με τους γείτονές τους, γιατί αυτοί θα 'ναι εσαεί οι «γείτονες» – είναι αναμενόμενο ότι θα αναδυθούν μίση και πάθη που σήμερα (στο πέρασμα των χρόνων) βρίσκονται εν υπνώσει. Η εντύπωση ότι η διχοτόμηση θα κάνει τον καθένα αφεντικό στο σπίτι του είναι παραπλανητική. Σε μια πολυκατοικία υπάρχει κάποιος που μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι «αφεντικό στο σπίτι» του; Απολύτως κανείς).