Ο τίτλος του άρθρου είναι δανεισμένος. Τον χρησιμοποίησε, αναφερόμενος στον Edi Rama, πρωθυπουργό της χώρας, Αλβανός εκδότης-δημοσιογράφος. Τον βρήκα ως καταλληλότερο, για να αναφερθώ σε εκείνον, με αφορμή μια δήλωσή του, που προκάλεσε την παρέμβαση της Σερβίας στον OHE, ζητώντας να προχωρήσει ο οργανισμός σε διάβημα-διαμαρτυρία προς τα Τίρανα. Στα πλαίσια κοινής συνέντευξης με τον υπουργό Εξωτερικών του Κοσόβου, Hashim Thaçi, ο Rama, που δυστυχώς, μετά την άνοδο στην εξουσία, δεν είναι η πρώτη φορά που προσπαθεί να δείξει περισσότερο «πατριώτης» απ' ό,τι είναι, σε μια «πονηρή» ερώτηση για «πιθανή ένωση Αλβανίας – Κοσόβου στο μέλλον», έπεσε στην παγίδα και απάντησε πως «αν αυτή δεν επέλθει στα πλαίσια της ενωμένης Ευρώπης, με την κοινή μας συμμετοχή σε αυτή, κάποια στιγμή θα γίνει με τον κλασικό τρόπο».
Είναι ο Edi Rama τελικά, ένας (άλλος) εθνικιστής στο Πρωθυπουργικό Μέγαρο των Τιράνων ή αυτό το «κοστούμι» δεν του πάει και το «φοράει» ως ψεύτικο πατριωτικό μανδύα, για εσωτερική «πασαρέλα»; Να πω την αλήθεια, μ' έχει μπερδέψει. Δεν θα τον περιέγραφα ως «πολιτικό φακίρη», που μέσω εθνικιστικής πίεσης, γίνεται «επαίτης» της εισόδου της χώρας στην ΕΕ. Η Αλβανία έχει ήδη το στάτους υποψήφιας προς ένταξη χώρας και εξαρτάται από την ίδια να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που έχει η υποψηφιότητα. Δεν μπορώ να διανοηθώ πως (και) ο Edi Rama, αναμένει από τις Βρυξέλλες κάποια χάρη. Για να γίνει πλήρες μέλος της ΕΕ, η Αλβανία πρέπει να καταβάλει η ίδια προσπάθειες να προσεγγίσει τα ευρωπαϊκά standards. Όχι τόσο επειδή είναι απαίτηση της ΕΕ, αλλά επειδή έτσι θα αλλάξει η ζωή των κατοίκων της. Δεν είναι εύκολη υπόθεση, αλλά για τις δυσκολίες που συναντά, η τελευταία που της φταίει είναι η ΕΕ. Και ακόμα περισσότερο, δεν της φταίει η Σερβία για να την προβοκάρει.
Η «γκετοποίηση» των Αλβανών του Κοσόβου από την άλλη -που ούτε του Rama φαντάζομαι του διαφεύγει πως είναι κράτος που δημιουργήθηκε από την «κακή Ευρώπη» και τις ΗΠΑ- που ήταν και η αφορμή της «κορώνας» του Αλβανού ηγέτη, βεβαίως και δεν βοηθά τον εξευρωπαϊσμό της περιοχής. Μόνο οι πολίτες της νεότερης ευρωπαϊκής χώρας δεν έχουν το δικαίωμα ελεύθερης μετακίνησης στη ζώνη Σένγκεν κι αυτό τους έχει κάνει να είναι εξαιρετικά θυμωμένοι και να μεταναστεύουν ξανά ομαδικά, περίπου σαν σε περίοδο πολέμου. Να σημειωθεί πως το Κόσοβο έχει ως επίσημο νόμισμα το ευρώ. Ένα από τα παράδοξα του κοινού νομίσματος και αυτό. Η φτώχεια των κατοίκων της, όμως, περισσότερο ως αποτέλεσμα της διεφθαρμένης πολιτικής του νέου «κολλητού» του Rama, Hashim Thaçi, μπορεί να «διαβαστεί», παρά ως αποτέλεσμα της απομόνωσης από την… παλιοΕυρώπη.
«Η ελπίδα που διαψεύστηκε, καταθλίβει και αποθαρρύνει» έχει γράψει ο Βολτέρος και «κολλάει γάντι» στα λεγόμενα του Rama. Η άνοδός του στην εξουσία, μετά τον γνωστό και μη εξαιρετέο Μπερίσα, υπήρξε, δικαίως, μεγάλη ελπίδα. Που αν διαψευστεί, θα καταθλίβει και θα αποθαρρύνει. Και όχι μόνο τους Αλβανούς. Τα Βαλκάνια έχουν ανάγκη από πολιτικούς και πολιτικές με ευρωπαϊκό προσανατολισμό, που δεν θα τρέφουν με τα λόγια τους, ασχέτως πού απευθύνονται, το αυτοτροφοδοτούμενο εθνικιστικό ρεύμα της περιοχής. Αυτή, όμως, η φράση, ασχέτως του ακροατηρίου, τον κάνει σίγουρα απίστευτο. Για άλλους απίστευτο εθνικιστή και για άλλους απίστευτο ως εθνικιστή. Πιστεύω (ακόμα) ότι συμβαίνει το δεύτερο. Και επιμένω ότι αυτό το «κοστούμι» δεν του πάει καθόλου. Το δείχνει αρκετά «κοντό», παρά το ανάστημά του. Η Ευρώπη είναι εκεί, με τα καλά και τα κακά της, αλλά ο δρόμος για να φτάσει επιτέλους η Αλβανία, δεν είναι ούτε οι «κούφιες» απειλές της ηγεσίας της, ούτε το κτύπημα του ποδιού στο έδαφος, ως κακομαθημένο παιδί. Και βέβαια, πριν φτάσει στην Ευρώπη, αποδοτικότερο θα ήταν να φτάσει η Ευρώπη στην Αλβανία. Ο Rama υπήρξε ελπίδα για αυτό. Ακόμα, πολλοί τον βλέπουν ως τέτοια. Αν διαψευστεί και αυτή, δυστυχώς η Αλβανία και το Κόσοβο θα «ενωθούν». Όχι, όμως, με τον κλασικό τρόπο που αναφέρθηκε αυτός, αλλά μέσω της αποτυχίας τους. Μέσω της φτώχειας και της εσωστρέφειας, των εχθροτήτων, του εθνικισμού, της διαφθοράς και της μιζέριας. Με τον κλασικό Βαλκανικό τρόπο, εν τέλει.