«Ανεβάζοντας » στο Facebook το συγκλονιστικό «αντίο» του ιταλού παρουσιαστή Γκαμπριέλε Κόρσι (Gabriele Corsi) στους γονείς και τους θείους που έφυγαν από τη ζωή στη χώρα του χτυπημένοι από το κορονοϊό, ο Ηλίας Μόσιαλος προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει όλους όσοι αρνούνται να συνειδητοποιήσουν την κρισιμότητα των στιγμών.
«Η μητέρα μου πέθανε μόνη της στο νοσοκομείο επειδή δεν μπορούσα να την επισκεφτώ. Ο μεγαλύτερος πόνος. Εκείνη. Μόνη», περιγράφει απαρηγόρητος ο Γκαμπριέλε Κόρσι, συνοδεύοντας το «αντίο» του με τη μακρά λίστα από τις νεκρολογίες ιταλικής εφημερίδας.
«Για μερικούς, “μόνο οι γέροι πεθαίνουν”, “ναι, αλλά ήταν ήδη άρρωστοι”, “πολλοί περισσότεροι πεθαίνουν από άλλες αιτίες”. Και αν είστε μεταξύ αυτών που τα πιστεύουν όλα αυτά, πραγματικά δεν μάθατε τίποτα από αυτά που συμβαίνουν στην Ιταλία», είναι το μήνυμα που στέλνει προς όσους επιμένουν να κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν τη σοβαρότητα της κατάστασης.
Είναι το μήνυμα που προσπαθεί να κάνει να ακουστεί και στην Ελλάδα ο Ηλίας Μόσιαλος.
Η ανάρτηση στο facebook
«Ήταν ο πατέρας μου.
Αυτός στην πιο θολή από τις φωτογραφίες στις νεκρολογίες εχθές.
Ήταν ο πατέρας μου.
Τον θυμάμαι με μαύρο μούσι να μου μαθαίνει μπάλα στο πάρκο κάτω από το σπίτι μας.
Ήταν η μητέρα μου. Αυτή η κομψή κυρία πέθανε μόνη της στο νοσοκομείο επειδή δεν μπορούσα να την επισκεφτώ.
Ο μεγαλύτερος πόνος.
Εκείνη. Μόνη.
Ήταν η μητέρα μου, που μου έκανε χώρο στο μεγάλο κρεβάτι όταν είχα πυρετό και μου φαινόταν πάντα πως αυτό ήταν η μόνη μου γιατρειά.
Ήταν ο θείος μου.
Αυτός ο κύριος με τα γυαλιά που έφυγε μεταξύ πολλών άλλων εχθές.
Ήταν ο θείος μου. Αυτός ο ίδιος ο θείος που με έπαιρνε να παίξουμε με τα αεροπλανάκια και με έκανε και πέταγα, κι ας πατούσαν τα πόδια μου κάτω.
Ήταν η θεία μου.
Η κυρία χωρίς φωτογραφία. Μόνο ημερομηνία γέννησης και θανάτου.
Ήταν η θεία μου, γιατί δεν μπορούμε καν να πάμε στο σπίτι της για να βρούμε μια φωτογραφία της. Αυτή που κάποια Χριστούγεννα μου έκανε δώρο την πρώτη μου φωτογραφική μηχανή.
Ήταν ο πατέρας μου. Ήταν η μητέρα μου.
Ήταν οι θείοι μου, οι γείτονές μου, οι γονείς μου, οι συγγενείς των φίλων μου.
Εκείνοι που τώρα δεν μπορούμε να κλάψουμε.
Εκείνοι που, τώρα, δεν μπορούμε να αγκαλιάσουμε ο ένας τον άλλο να περάσει ο πόνος. Εκείνοι που δεν ξέρεις ποιοι είναι.
Αλλά εγώ ξέρω. Για μερικούς, “μόνο οι γέροι πεθαίνουν”, “ναι, αλλά ήταν ήδη άρρωστοι”, “πολλοί περισσότεροι πεθαίνουν από άλλες αιτίες”.
Και αν είστε μεταξύ αυτών που τα πιστεύουν όλα αυτά, πραγματικά δεν μάθατε τίποτα από αυτά που συμβαίνουν στην Ιταλία». @ gabrielelelecorsi.