Ο Ζάντερ Αλέξις Καστάνιο, κολομβιανός πρύτανης πανεπιστημίου, έπεσε σε κατάθλιψη αφού έχασε τη σκυλίτσα του, Σιμόνα, στη δίκη του διαζυγίου του, συχνά ανίκανος να καταναλώσει ακόμα και ένα γεύμα λόγω της θλίψης του, σύμφωνα με τα πρακτικά της δίκης.
Αλλά ο Καστάνιο δεν ήταν ο μόνος που έπεσε σε κατάθλιψη λόγω της αδυναμίας του να χαϊδέψει και να παίξει με το «σκυλοπαιδί» του, όπως συχνά χαρακτήριζε τη Σιμόνα. Μετά το διαζύγιό του από την πρώην σύζυγό του, Λίνα Μαρία Οτσόα, οι σπάνιες επισκέψεις του για να δει τη σκυλίτσα τον έπεισαν ότι και η Σιμόνα «επηρεαζόταν συναισθηματικά» κατά την αποχώρησή του.
Ομως η πρώην σύζυγός του δεν ήταν πρόθυμη να επιτρέψει προκαθορισμένες, εγγυημένες επισκέψεις. Ετσι ο Καστάνιο επέλεξε να προσφύγει στο δικαστήριο, όπου οι δικαστές αποφάσισαν τον περασμένο Οκτώβριο ότι το κουτάβι έπρεπε να θεωρηθεί νόμιμα «κόρη του» και να αντιμετωπίζεται ως τέτοια σε διαδικασίες διαζυγίου – η πρώτη τέτοιου είδους απόφαση στα νομικά χρονικά της Κολομβίας.
Σύμφωνα με την Washington Post, ο Καστάνιο μήνυσε πέρυσι την πρώην σύζυγό του, απαιτώντας προγραμματισμένες επισκέψεις με τη σκυλίτσα. Ισχυρίστηκε ότι η Σιμόνα ήταν μέρος του «πυρήνα της οικογένειας» και ότι τόσο αυτός όσο και το κουτάβι είχαν επηρεαστεί αρνητικά μετά το διαζύγιο, επειδή η πρώην σύζυγός του δεν του επέτρεπε συχνές επισκέψεις, σύμφωνα με την αγωγή.
Αυτό που ξεκίνησε ως μια μήνυση για ένα τακτικό πρόγραμμα επισκέψεων με τη Σιμόνα μετατράπηκε σε ευρύτερο νομικό ερώτημα για το κολομβιανό δικαστήριο: Είναι η σκυλίτσα σαν οποιοδήποτε άλλο μέλος μιας οικογένειας, σαν ένα μικρό παιδί, του οποίου οι γονείς μοιράστηκαν την επιμέλεια μετά τον χωρισμό;
Το Ανώτατο Δικαστήριο της Μπογκοτά έκρινε ότι η Σιμόνα ήταν πράγματι επίσημο μέλος μιας οικογένειας «πολυειδών» πριν το διαζύγιο τη διαλύσει. Δηλαδή ο Καστάνιο είχε δικαίωμα σε προγραμματισμένες επισκέψεις με τη σκυλίτσα, ένα ζωντανό πλάσμα με συναισθήματα που υπέφερε κι αυτό μετά τη λήξη του γάμου, αποφάνθηκε το δικαστήριο.
Πριν από το 2016, στα μάτια της κολομβιανής Δικαιοσύνης, τα ζώα θεωρούνταν «cosas muebles», ένας νομικός όρος που σημαίνει αντικείμενα τα οποία οι άνθρωποι μπορούσαν να μεταφέρουν όπου επιθυμούσαν. Αλλά μια δικαστική απόφαση εκείνης της χρονιάς έκρινε ότι τα ζώα δεν είναι αντικείμενα. Είναι ζωντανά όντα με συναισθήματα.
Το δικαστήριο αποφάσισε επίσης την ίδια χρονιά ότι οι άνθρωποι οφείλουν να προστατεύουν τα ζώα από τον πόνο και να είναι υπεύθυνοι για την ευημερία τους, φροντίζοντας τα όταν είναι άρρωστα και αποφεύγοντας να τα θέσουν σε συνθήκες που θα μπορούσαν να τους προκαλέσουν φόβο ή άγχος.
Αυτό το τελευταίο μέρος της δικαστικής απόφασης του 2016, είπαν οι δικαστές που αξιολογούσαν την αγωγή του Καστάνιο, ήταν ένας παράγοντας για την εξέταση του τρόπου με τον οποίο ο χωρισμός του από τη Σιμόνα ελέω διαζυγίου, επηρέασε την ευημερία του ζώου.
Είναι η πρώτη φορά που ένα κολομβιανό δικαστήριο αποφάνθηκε ότι ένα ζώο μπορεί να θεωρηθεί μέλος μιας οικογένειας εάν αντιμετωπίζεται ως τέτοιο από τους ιδιοκτήτες του. Αλλά η Κολομβία δεν είναι η μόνη λατινοαμερικάνικη χώρα στην αιχμή αυτού του νομικού ζητήματος.
Το 2018, για παράδειγμα, ένα περουβιανό δικαστήριο έκρινε ότι η Πετούνια, μια γουρουνίτσα 3 ετών, ήταν μέλος μιας οικογένειας στην περιοχή Χιουνίν των κεντρικών ορεινών όγκων της χώρας, όταν η τοπική δημοτική κυβέρνηση είπε ότι το γουρούνι ήταν κίνδυνος για τη δημόσια υγεία – και διέταξε την οικογένεια να τη μεταφέρει σε μια φάρμα.
Οσο για τη Σιμόνα, ένας οικογενειακός δικαστής πρέπει τώρα να αποφασίσει το ακριβές πρόγραμμα επισκέψεων του Καστάνιο στο κουτάβι – την «κόρη του», όπως την χαρακτηρίζει επίσημα πλέον η αγωγή.