Μπορεί οι πάγοι να λιώνουν, οι παγετώνες να συρρικνώνονται, το επίπεδο των θαλασσών να ανεβαίνει, οι κυκλώνες να γίνονται ολοένα και πιο καταστροφικοί, αλλά για τους περισσότερους από εμάς η κλιματική αλλαγή δεν αποτελεί κίνδυνο χειροπιαστό. Για κάποιους άλλους, ωστόσο, όπως οι κάτοικοι της Μικρονησίας στον Ειρηνικό Ωκεανό, ο Αρμαγεδδόνας έχει κιόλας προλάβει να τους δείξει το αποκρουστικό του πρόσωπο. Οπως επισημαίνει η Πούτζα Μπάτια στο ozy.com, στα Νησιά Μάρσαλ, στο Παλάου και στο Κιριμπάτι, που αργοβυθίζονται, το νερό των πηγών έχει γίνει αλμυρό και οι καλλιέργειες έχουν καταστραφεί ολοσχερώς, για να μείνουμε σε δύο μόνο από τα πολλά προβλήματα που δημιουργεί στους κατοίκους τους η πρωτόγνωρη αυτή κατάσταση.
Ετσι, τα νησιωτικά αυτά κράτη κατέφυγαν σε ακραία μέτρα για να προστατευθούν. Οι ειδικευμένοι σε θέματα περιβαλλοντικής μόλυνσης νομικοί σύμβουλοι που έχουν προσλάβει οι κυβερνήσεις τους, εστιάζουν την προσοχή τους σε πρωτοφανή και αλλόκοτα ζητήματα όπως, για παράδειγμα, αν ένα έθνος που βουλιάζει μπορεί να διατηρήσει την ανεξαρτησία του σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, ενώ καταφεύγουν και σε αμφιλεγόμενες πρακτικές, όπως να καταδείξουν πώς ένα ανθρακωρυχείο ή μια βαριά βιομηχανία στην Κεντρική Ευρώπη για παράδειγμα, ευθύνονται για το Φαινόμενο του Θερμοκηπίου και να τις παραπέμψουν στο Διεθνές Δικαστήριο, ζητώντας παχυλές αποζημιώσεις.
Ολο αυτό δεν αφορά μόνο τα παραπάνω κράτη, φυσικά. Το Διακυβερνητικό Πάνελ για την Κλιματική Αλλαγή, το μεγαλύτερο παρατηρητήριο στον κόσμο που καταγράφει τις αλλαγές στη γήινη ατμόσφαιρα, πρόκειται εντός των ημερών να ανακοινώσει τις παράλιες πόλεις ανά τον κόσμο που θα έχει καταπιεί η θάλασσα μέχρι το έτος 2100. Ωστόσο, φαίνεται πως οι εξελίξεις θα είναι πιο σύντομες και πιο δραματικές: εικάζεται πως μόλις σε δύο χρόνια, περί τα μέσα του 2017, οι ΗΠΑ θα καταγράψουν τους πρώτους περιβαλλοντικούς τους πρόσφυγες, καθώς η άνοδος της θάλασσας θα εκτοπίσει από τα μέρη όπου διέμεναν για αιώνες πολλές κοινότητες αυτοχθόνων στα παράλια της Αλάσκας.
Πάντως, η συζήτηση που διεξάγεται σε επιστημονικές συναντήσεις και οι διεθνείς συνθήκες ελάχιστη παρηγοριά δίνουν στους χειμαζόμενους πληθυσμούς. Ενας από τους μεγαλύτερους ρυπαντές παγκοσμίως, οι ΗΠΑ που ευθύνονται για το 18% της εκπομπής αέριων ρύπων, δεν έχουν επικυρώσει το Πρωτόκολλο του Κιότο. Ο Καναδάς αποχώρησε από το Πρωτόκολλο πέρσι. Για να μη μιλήσουμε, βέβαια, για χώρες όπως η Κίνα, η Βραζιλία και η Ινδία, που το περιβαλλοντικό μητρώο τους είναι εξαιρετικά βεβαρυμμένο. Οι εμπλεκόμενοι στη διαχείριση της κλιματικής αλλαγής συμφωνούν γενικά, πως μια μείωση στη μέση γήινη θερμοκρασία της τάξης των 2 βαθμών θα ήταν αρκετή για να αποκλιμακώσει την κατάσταση και να ανακόψει κάπως την πορεία της καταστροφής. Δεν είναι, ωστόσο, λίγοι και εκείνοι που υποστηρίζουν, πως κάτι τέτοιο είναι ανεδαφικό και πως η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο και έχει καταστεί πλέον μη αναστρέψιμη.