Είναι κοινό μυστικό ότι η Κίνα ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την Αφρική, για τις πρώτες ύλες της και την τεράστια και δυναμικά αναπτυσσόμενη αγορά της.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, με το χρήμα αγοράζει κάποιος στρατηγική επιρροή, και αυτό ακριβώς επιθυμεί να κάνει το Πεκίνο. Πέρυσι μάλιστα άρχισε τη λειτουργία της η πρώτη στρατιωτική βάση της Κίνας στο εξωτερικό, στο καίριας στρατηγικής σημασίας Τζιμπουτί της Ανατολικής Αφρικής.
Την κινεζική επιχειρηματική και οικονομική εισβολή -και μάλιστα με το γεμάτο πορτοφόλι του κράτους- επισημοποίησε ο πρόεδρος της χώρας Σι Τζινπίνγκ από το βήμα της συνόδου της Κίνας και αφρικανικών χωρών, στο Πεκίνο.
Στη σύνοδο παρέστησαν οι ηγέτες όλων των αφρικανικών χωρών πλην της Σουαζιλάνδης, γιατί η τελευταία αναγνωρίζει την Ταϊβάν.
Η Κίνα δεσμεύεται να χορηγήσει γύρω στα 60 δισεκατομμύρια δολάρια με τη μορφή δανείων, πιστωτικών γραμμών και επενδύσεων, ενώ παράλληλα θα διαγράψει και χρέη που τυχόν έχουν προς την Κίνα οι φτωχότερες χώρες.
Το 2015 είχε δεσμευτεί για άλλα 60 δισ. δολάρια, υπόσχεση που, σύμφωνα με τον Σι, τηρήθηκε.
Ακόμη, το Πεκίνο υπόσχεται στρατιωτική βοήθεια και συνεργασία σε θέματα πληροφοριών και καταπολέμησης της τρομοκρατίας.
Οι κινεζικές επενδύσεις, όπως σημειώνουν οι Times, αφορούν ως σήμερα τον τομέα των εξορύξεων (πετρέλαιο, μέταλλα και πολύτιμοι λίθοι) και την κατασκευή υποδομών. Από την άλλη πλευρά, έχουν ανοίξει οι αγορές για φθηνά κινεζικά προϊόντα.
Οι αριθμοί μιλούν μόνοι τους για το ενδιαφέρον της Κίνας για την Αφρική. Το εμπόριο εκτοξεύτηκε από τα 10 δισ. δολάρια το 2000 σε 220 δισ. φέτος, ενώ τα δάνεια φτάνουν στα 136 δισ. δολάρια.
Η Κίνα είχε κατηγορηθεί στο παρελθόν για ένα είδος αποικιοκρατίας μέσω χρεών, καθώς συνήθιζε να δανείζει χώρες που δεν ήταν σε θέση να αποπληρώσουν τα ποσά. Ετσι χρησιμοποιούσε το χρέος σαν μοχλό πίεσης για να αποσπάσει ευνοϊκή οικονομική μεταχείριση.
Αυτά όμως τα απορρίπτει η Κίνα: «Δεν σπατάλαμε χρήματα σε έργα ματαιοδοξίας, αλλά εκεί όπου αξίζει» υποστηρίζει ο Σι, που δεν παρέλειψε να τονίσει ότι η χώρα του επενδύει χωρίς να νοιάζεται για «εσωτερικά προβλήματα» των αφρικανικών χωρών, δηλαδή για τη δημοκρατία ή για τα ανθρώπινα δικαιώματα.