Γεμάτο κόσμο, όλο το 24ωρο, είναι εδώ και μία εβδομάδα το Μετρό του Κιέβου, καθώς περισσότεροι από 15.000 άνθρωποι έχουν βρει εκεί καταφύγιο από τις ρωσικές βόμβες.
Γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία, κοιμούνται σε στρώματα και κουβέρτες, που έχουν στρώσει πάνω στα μάρμαρα, στις αποβάθρες, στους διαδρόμους ή μέσα στα βαγόνια.
Οι πιο «προνομιούχοι» έχουν στήσει και μικρές σκηνές, ενώ πολλοί έχουν πάρει μαζί τα κατοικίδιά τους, σκύλους και γάτες, που κοιτούν και αυτά γύρω τους απορημένα. Δίπλα τους, βαλίτσες, τσάντες, παπούτσια και ό,τι άλλο πρόλαβαν να πάρουν φεύγοντας από τα σπίτια τους.
Οι ρεπόρτερ των New York Times που επισκέφθηκαν τους σταθμούς σημείωσαν ότι παρόλο που σε κάθε σημείο υπάρχουν εκατοντάδες άνθρωποι, σπάνια ακούγονται ομιλίες και ακόμα σπανιότερα, γέλια. Ολοι είναι παγωμένοι, όχι όμως από τις χαμηλές θερμοκρασίες, οι οποίες είναι υψηλότερες από ό,τι στην επιφάνεια του εδάφους, ενώ οι περισσότεροι βλέπουν τα νέα στις οθόνες των κινητών τους, των τάμπλετ και των λάπτοπ.
Ομάδες εθελοντών βγαίνουν να φέρουν τρόφιμα και άλλες απαραίτητες προμήθειες, αποστολή που γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη, καθώς όχι μόνο εντείνονται οι βομβαρδισμοί αλλά τελειώνουν και αγαθά στα ράφια των σουπερμάρκετ.
«Δεν είναι τόσο άνετα. Αλλά, βλέπετε, αυτή είναι η κατάσταση και πρέπει να την υπομείνουμε. Είναι καλύτερα να είμαστε εδώ από ό,τι έξω», λέει η εννιάχρονη Ουλιάνα, επαναλαμβάνοντας προφανώς τα λόγια με τα οποία η μητέρα της προσπαθεί να την καθησυχάσει. Οι δυο τους και η γάτα τους μένουν στον σταθμό Ντοροχοζίτσι, από την πρώτη ημέρα της εισβολής.
Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που δεν μπορούν να κατέβουν στο Μετρό, όπως οι λεχώνες στο νοσοκομείο Νούμερο 5 του Κιέβου, που έχουν μεταφερθεί στο υπόγειο του κτιρίου. Εκεί, γιατροί και νοσοκόμες φροντίζουν τις νέες μητέρες και τα νεογέννητα, όπως μπορούν. Πλάι τους οι σύζυγοι κρατούν στην αγκαλιά τους τα νεογνά και δίνουν κουράγιο στις γυναίκες. Ηδη, πέντε μωρά έχουν γεννηθεί στο υπόγειο.
Πίσω στο Μετρό, η 45χρονη Ολγα Κοβάλτσουκ και η 18χρονη κόρη της Οκσάνα, έχουν «καταλάβει» ένα ξύλινο παγκάκι, στο οποίο κοιμούνται εναλλάξ για να μην το χάσουν. Η μητέρα, βέβαια, ελάχιστα κοιμάται από το στρες και πιο πολύ ανησυχεί για τα μικρά παιδιά που βρίσκονται εκεί, τα οποία κλαίνε στον ύπνο τους τα βράδια…