Οντας ο μοναδικός αθλητής που στάλθηκε από τη χώρα του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού, ο σπρίντερ Σον Γκιλ, απολαμβάνει την προσωρινή του ιδιότητα ως «ο πιο διάσημος άνθρωπος» στο Μπελίζ. Ο Γκιλ είναι ένας από τους τέσσερις αθλητές που στάλθηκαν στους Αγώνες του 2024 ως μοναδικοί εκπρόσωποι των χωρών τους.
Είναι μια ευθύνη που φέρνει περηφάνια – και κάποιο επιπλέον άγχος, όπως αναφέρει ρεπορτάζ του BBC από το Παρίσι. Οι κυριολεκτικά μοναδικοί αυτοί αθλητές των τεσσάρων χωρών, αποκαλύπτουν ότι η αποστολή τους στην Πόλη του Φωτός μπορεί να είναι μοναχική, αλλά ως προεπιλεγμένοι σημαιοφόροι των κρατών τους στην τελετή έναρξης των Αγώνων αισθάνθηκαν ενθουσιασμένοι.
Ως αποτέλεσμα της απρόσμενης διασημότητας του, ο Γκιλ γίνεται συχνά αποδέκτης αιτημάτων άλλων αθλητών, που τον ψάχνουν για να πάρουν το αυτόγραφο του. «Αστειευόμενος με έναν φίλο μου τις προάλλες, του έλεγα ότι ίσως χρειαστώ προσωπική ομάδα ασφαλείας», λέει γελώντας στο BBC ο 31χρονος σπρίντερ.
Οι μεγαλύτερες ολυμπιακές αποστολές –όπως εκείνες που αποστέλλονται από τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, την Κίνα και το Ηνωμένο Βασίλειο– μπορούν να επιλέξουν τους σημαιοφόρους τους ανάμεσα σε εκατοντάδες αθλητών. Αλλά το Μπελίζ, μια χώρα της Κεντρικής Αμερικής με πληθυσμό λιγότερο από μισό εκατομμύριο, είχε μόνο έναν υποψήφιο – όπως και το Λιχτενστάιν, το Ναούρου και η Σομαλία.
Ο Γκιλ κυμάτισε τη σημαία της χώρας του με όλο τον πατριωτικό ζήλο και τον ενθουσιασμό του, καθώς μαζί με άλλους αθλητές παρέλασαν υπό βροχή κατά μήκος του ποταμού Σηκουάνα με πλοιάρια στην τελετή έναρξης. Ο αθλητής έγινε viral για τις παθιασμένες προσπάθειές του στη διάρκεια της καταιγίδας.
Το να κουβαλάς τις ελπίδες ενός ολόκληρου έθνους είναι αγχωτικό, παραδέχεται ο Γκιλ. Δεν κατάφερε να προκριθεί στον τελικό των 100 μέτρων ανδρών, και πιστεύει ότι το τζέτλαγκ δεν του επέτρεψε να τρέξει όσο γρήγορα ήλπιζε. «Οταν η προσπάθεια είναι ελλιπής, αισθάνομαι την ανάγκη να πω: “Παιδιά, ελπίζω να μην σας απογοήτευσα όλους”», εξομολογείται στο BBC.
Ο σομαλός δρομέας Αλί Ιντάου Χασάν ελπίζει ότι θα καταφέρει να κάνει αυτό που δεν κατάφερε ο Γκιλ – να φτάσει στο βάθρο των μεταλλίων στο Σταντ Ντε Φρανς. Την Πέμπτη, θα τρέξει στο ρεπεσάζ των 800 μέτρων ανδρών, κυνηγώντας την πρόκριση.
Διαφορετικά, οι ελπίδες του ανατολικοαφρικανικού κράτους για Ολυμπιακό μετάλλιο θα χαθούν σε λίγο περισσότερο από 100 δευτερόλεπτα – το χρόνο που θα χρειαστούν ο Χασάν και οι αντίπαλοί του για να ολοκληρώσουν τη διαδρομή του αγωνίσματος. Η Σομαλία έχει πληθυσμό 17 εκατομμυρίων κατοίκων, αλλά έχει ταλαιπωρηθεί από έναν εμφύλιο πόλεμο εδώ και δεκαετίες.
Ορισμένα από τα μικρότερα έθνη του κόσμου επωφελούνται από τους κανόνες οικουμενικότητας που έχουν σχεδιαστεί για να διασφαλίζουν ποικιλόμορφη εκπροσώπηση χωρών κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων. Ο 26χρονος Χασάν δήλωσε στο BBC «πολύ χαρούμενος» ως ο μοναδικός απεσταλμένος της χώρας του στο Παρίσι, αλλά παραδέχτηκε και την άλλη πλευρά του νομίσματος – «νιώθω παράλληλα λυπημένος που θα είμαι μόνος μου».
Αλλά ο Χασάν έχει ήδη γίνει φίλος με αθλητές από άλλες αφρικανικές χώρες. Η εμπειρία της παραμονής στο χωριό των αθλητών είναι λιγότερο απομονωτική από όσο θα περίμενε κανείς, συμφωνούν οι τέσσερις μοναχικοί αγωνιζόμενοι. Ο Ρομάνο Πουντενέρ, ο μοναδικός αθλητής –της ορεινής ποδηλασίας– από το Λιχτενστάιν, βρέθηκε «κυνηγημένος» από τον διάσημο βρετανό τενίστα, Αντι Μάρεϊ.
Ο θρύλος του τένις έψαχνε τον Πουντενέρ για να ανταλλάξουν κονκάρδες, γνωρίζοντας ότι η αθλητική κονκάρδα του Λιχτενστάιν είναι σπάνια. Τα σήματα αυτά ανταλλάσσονται τακτικά από αθλητές που περιοδεύουν στις διεθνείς διοργανώσεις του πλανήτη. Στο Λιχτενστάιν, τη μικρή, κλειστή χώρα ανάμεσα στην Αυστρία και την Ελβετία, με πληθυσμό 38.000 κατοίκους, οι αθλητές κορυφαίου επιπέδου σπανίζουν.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα μείνουν «αξέχαστοι» για τον Πουντενέρ, ο οποίος απολαμβάνει και μόνο την τιμή να είναι ο μοναδικός αθλητής της χώρας του στη διοργάνωση. Ο 20χρονος τερμάτισε 28ος στον αγώνα της περασμένης εβδομάδας στο Ολυμπιακό ντεμπούτο του, αλλά καθώς δεν αναμενόταν να διεκδικήσει κάποιο μετάλλιο, απολάμβανε την υποστήριξη των 20 με 30 συμπατριωτών του που τον επευφημούσαν παντού – ανάμεσά τους και ο πρωθυπουργός της μικρής χώρας.
Αλλά στη ψηφιακή εποχή, ο κατακλυσμός μηνυμάτων υποστήριξης μπορεί να αποσπάσει την συγκέντρωση ενός αθλητή που επιδιώκει τις καλύτερες επιδόσεις για τη χώρα του. «Ενιωθα λες και είχα λάβει μήνυμα από κάθε άτομο που ζει στο Λιχτενστάιν», λέει χαριτολογώντας ο Πουντενέρ.
Και ο Γκιλ έλαβε «χιλιάδες» ευχές, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να απενεργοποιήσει τόσο το κινητό τηλέφωνό του, όσο και το λογαριασμό του στο Instagram, ώστε να αφοσιωθεί στις προσπάθειές του. «Αναγκάστηκα να τα κλείσω κάποια στιγμή, γιατί δεν έβρισκα ούτε μια στιγμή ηρεμίας», εξηγεί στο BBC. «Πραγματικά εκτιμώ την υποστήριξη, αλλά μάλλον έπρεπε να μάθω πώς να διαχειρίζομαι αυτή την κατάσταση νωρίτερα».
Παρά την τεράστια υποστήριξη που λαμβάνουν, οι μοναχικοί αθλητές έχουν ελάχιστες πιθανότητες για διακρίσεις. Ο Γουινζάρ Κακιουέα συμμετείχε στον αγώνα των 100 μέτρων ανδρών για λογαριασμό του Ναούρου – ενός νησιού στον Ειρηνικό που είναι η μικρότερη Δημοκρατία του κόσμου, και εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την εξωτερική οικονομική βοήθεια.
Ο σπρίντερ εξομολογήθηκε στους New York Times ότι οι περισσότεροι συναθλητές του και όσοι τον γνώρισαν στο Παρίσι δεν είχαν καν ακούσει για τη χώρα του, που έχει πληθυσμό μόλις 11.000 κατοίκων και δεν διαθέτει σωστή πίστα για δρόμους ταχύτητας – μόνο έναν «χωμάτινο οβάλ διάδρομο», όπως λέει χαρακτηριστικά.