Φαίνεται ότι υπάρχει ένα αόρατο νήμα στην ελληνική Αριστερά που συνδέει μια ευρύτερη εχθρικότητα απέναντι στη διδασκαλία και τη χρήση των Αγγλικών στο εκπαιδευτικό σύστημα.
Λίγες ημέρες μετά την περιβόητη πια τοποθέτηση στη Βουλή της Μπέτυς Σκουφά του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία (εδώ) διερωτήθηκε μήπως τα Αγγλικά στο νηπιαγωγείο εξυπηρετούν αμερικάνικα συμφέροντα, και παρά την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα (εδώ), ήρθε η σειρά του βουλευτή του ΚΚΕ Γιάννη Γκιόκα να ενισχύσει το μέτωπο κατά της αγγλικής γλώσσας.
Ως προς το επίδικο, δηλαδή τη διδασκαλία των Αγγλικών σε παιδιά τεσσάρων και πέντε ετών, που προωθεί το νομοσχέδιο της υπουργού Παιδείας Νίκης Κεραμέως, ο κ. Γκιόκας επεσήμανε ότι η βασική ένσταση «έχει να κάνει με την παιδαγωγική τους χρησιμότητα», κάνοντας λόγο για «αντιπαιδαγωγικό χαρακτήρα» της σχετικής διάταξης.
Μιλώντας στον ραδιοσταθμό «Θέμα 104,6», ο κ. Γκιόκας τόνισε ότι το ΚΚΕ είναι αντίθετο στη χρήση των αγγλικών στα δημόσια νηπιαγωγεία εξαιτίας της γλωσσικής φτώχειας και επιμένοντας πως η σωστή λύση είναι να μαθαίνουν τα παιδιά στο νηπιαγωγείο μόνο ελληνικά.
«Οι νέοι μαθαίνουν τόσες λέξεις, όσες για να είναι χειριστές Διαδικτύου» παρατήρησε ο βουλευτής Αν. Αττικής του ΚΚΕ, για να προσθέσει ότι ούτως ή άλλως η διδασκαλία ξένων γλωσσών στα σχολεία δεν επαρκεί και τα παιδιά καταφεύγουν σε φροντιστήρια.
Ο ίδιος προχώρησε και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, καταγγέλλοντας τα ξενόγλωσσα προγράμματα στα ελληνικά ΑΕΙ ως «κερκόπορτα».
«Ανοίγει τον δρόμο για επιβολή διδάκτρων» σχολίασε ο κ. Γκιόκας αναφορικά με τη θέσπιση ξενόγλωσσων μεταπτυχιακών, προσθέτοντας πως «εμείς στηρίζουμε με τις δυνάμεις μας τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων».
Κατά τα άλλα, ο κ. Γκιόκας κατήγγειλε το υπό ψήφιση νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας ως κομμάτι μιας «στρατηγικής που υπονομεύει τον δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης» και «οδηγεί σε ταξική κατηγοριοποίηση τα εκπαιδευτικά ιδρύματα».
Οπως ανέφερε, πρόκειται για στρατηγική «που υλοποιείται εδώ και χρόνια στη δημόσια εκπαίδευση, τουλάχιστον από τον νόμο Διαμαντοπούλου και επί ΣΥΡΙΖΑ με τους νόμους Γαβρόγλου, η οποία υπονομεύει ακόμα περισσότερο τον δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης, κατακερματίζει την εκπαίδευση στο όνομα της απόκτησης δεξιοτήτων και κυρίως οδηγεί σε ταξική κατηγοριοποίηση τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, είτε μιλάμε για τα σχολεία είτε μιλάμε για τα ανώτατα ιδρύματα».