Νέα πολιτική και ίσως και οικονομική εποχή για την Αργεντινή ανοίγει η νίκη του Μαουρίτσιο Μάκρι στις εκλογές για την προεδρία της χώρας. Ο κεντροδεξιός Μάκρι επικράτησε με 51,5% έναντι 48,5% του Ντάνιελ Σιόλι, υποψήφιου που ήταν επιλογή της μέχρι σήμερα προέδρου Κριστίνα Φερνάντες, η οποία δεν μπορούσε να διεκδικήσει τρίτη συνεχόμενη θητεία.
«Είναι μια ιστορική ημέρα», είπε ο Μάκρι στους οπαδούς του μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων και από πολλές απόψεις είναι γιατί από τον Δεκέμβριο, όταν θα ορκιστεί και επίσημα ο Μάκρι, θα έχει τελειώσει μια περίοδος 12 ετών κατά την οποία επικράτησε η περιονιστική παράταξη και το ανδρόγυνο Νέστορ Κίρχνερ και Κριστίνα Φερνάντες.
Οι προοπτικές του Μάκρι είχαν διαφανεί από τον πρώτο γύρο, πριν από ένα μήνα, όταν ξεπέρασε τις προσδοκίες των γκάλοπ και ήρθε δεύτερος μετά τον Σιόλι. Για πρώτη φορά χρειάστηκε η εκλογή προέδρου να ολοκληρωθεί σε δεύτερο γύρο, την ώρα που εκτιμήσεις έφερναν τον Σίολι νικητή ακόμα και από τον πρώτο γύρο (τελικά συγκέντρωσαν γύρω στο 30% ο καθένας). Ο Μάκρι, δήμαρχος του Μπούενος Άιρες ως σήμερα, προηγούνταν του αντιπάλου του στις δημοσκοπήσεις του δεύτερου γύρου, τις οποίες επιβεβαίωσαν και τα εκλογικά αποτελέσματα.
Ο Σιόλι, σημειώνει το BBC, ήταν επιλογή της Φερνάντες, αλλά δεν είχε ούτε το δικό της χάρισμα, ούτε είχε και έρεισμα στην κομματική βάση. Στην προεκλογική του εκστρατεία για την αναμέτρηση της Κυριακής, ο Σιόλι χαρακτήριζε τον Μάκρι επιστροφή στα παλιά που προκάλεσαν ζημιά στη χώρα.
Ποιος είναι
Η ως τώρα πορεία του 56χρονου Μάκρι δείχνει έναν άνθρωπο μακριά από τις καταβολές της Φερνάντες. Είναι γόνος μιας από τις πιο πλούσιας οικογένειες της χώρας που δραστηριοποιήθηκε στις κατασκευές, με ιταλική προέλευση, ο οποίος για χρόνια, πριν μπει στην πολιτική, ασχολούνταν με τις επιχειρήσεις του. (Η Φερνάντες είναι κόρη οδηγού λεωφορείου). Το 1991 είχε μάλιστα απαχθεί από αστυνομικούς, οι οποίοι ζήτησαν υψηλά λύτρα. Αυτό φαίνεται σαν προτέρημα για κάποιους από τους οπαδούς του: «Έχουμε κάποιον που δεν χρειάζεται να γίνει πλουσιότερος από όσο ήδη είναι» λέει ένας από αυτούς στον Guardian.
Αργότερα έγινε πρόεδρος της Μπόκα Τζούνιουρς, πράγμα που του έδωσε ένα πάτημα για την καριέρα του στην πολιτική, στην οποία μπήκε αναλαμβάνοντας τη δημαρχία του Μπούενος Άιρες, την οποία κατείχε για δύο θητείες.
Με έμφαση στην οικονομία
Η οικονομία θα είναι και το βασικό πεδίο πολιτικής για τον νέο πρόεδρο την ώρα που είναι και ο βασικός παράγοντας ανησυχίας για τους πολίτες που έχουν να αντιμετωπίσουν έναν υψηλό πληθωρισμό της τάξης του 20% -πιθανότατα υψηλότερο από αυτό που ανακοινώνεται επίσημα- όπως και ένα είδος συναλλαγματικών capital controls.
Ο Μάκρι είχε υποσχεθεί προεκλογικά την τόνωση της οικονομίας με νέες επενδύσεις, μεταρρυθμίσεις υπέρ του ανοίγματος της οικονομίας, την καταπολέμηση της διαφθοράς, της διακίνησης ναρκωτικών και της εγκληματικότητας. Οι αντίπαλοί του, με δεδομένες τις θέσεις του, εκτιμούσαν ότι η εκλογή του μπορεί να φέρει τη χώρα στις ημέρες πριν από τη χρεοκοπία του 2002, όταν οι πολιτικές ιδιωτικοποιήσεων και πρόσδεσης του πέσο στο δολάριο, σε συνδυασμό με τις οικονομικές απαιτήσεις του ΔΝΤ, έφεραν την καταστροφή.
Έπειτα από μία περίοδο πολιτικού και κοινωνικού χάους, ο σχετικά άγνωστος μέχρι τότε Νέστορ Κίρχνερ ανέλαβε το 2003 μια χώρα με προβλήματα μετά την τραυματική χρεοκοπία. Κατάφερε να ανατάξει την οικονομία που πήρε τροχιά ισχυρής ανόδου τα επόμενα χρόνια, εστιάζοντας σε παροχές που βοήθησαν τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα και τη μεσαία τάξη να ανακτήσουν δυνάμεις. Το πολιτικό και οικονομικό κλίμα στην νότια Αμερική ήταν πρόσφορο την ίδια περίοδο. Ηγέτες όπως ο Ούγκο Τσάβες στη Βενεζουέλα, ο Έβο Μοράλες στη Βολιβία και ο Ιγνάσιο «Λούλα» ντα Σίλβα στη Βραζιλία ακολούθησαν μια αριστερή/σοσιαλιστική πολιτική, που έφερε ανάπτυξη και βαθμιαία απεξάρτηση τόσο από το ΔΝΤ όσο και από την Ουάσιγκτον που είδε την (πολιτική και όχι μόνο) επιρροή της στην ευρύτερη περιοχή να μειώνεται.
Τώρα, ο Μάκρι υπόσχεται μεταξύ άλλων, να επαναφέρει την πολιτική της χώρας πιο κοντά στις ΗΠΑ, αντίθετα από την στροφή προς τις άλλες χώρες της Νότιας Αμερικής, με τις οποίες η Φερνάντες επιδίωκε να έχει στενότερες σχέσεις. Από αυτήν την άποψη απομένει να φανεί αν θα υπάρξουν επιπτώσεις και σε άλλες χώρες της περιοχής.