Τα μούσια έχουν τη δική τους ιστορία. Ιδιαίτερα δημοφιλή στους ηγεμόνες των αρχών του 20ού αιώνα, στους χίπις στα τέλη της δεκαετίας του ’60 και στους χίπστερ του 21ου αιώνα, οι τρίχες προσώπου ήταν πάντα ζήτημα προσωπικής ανδρικής περιποίησης. Στις τάξεις του σύγχρονου ρωσικού στρατού, όμως, τα μούσια έχουν εξελιχθεί σε πεδίο πολλαπλής αντιπαράθεσης.
Η απόφαση του ανώτατου διοικητή των ρωσικών δυνάμεων στην Ουκρανία να επιβάλει στο στράτευμά του το κούρεμα και το ξύρισμα έχει προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις στις τάξεις των μουσουλμάνων Τσετσένων και των μισθοφορικών μονάδων της Βάγκνερ που συνεργάζονται με τον τακτικό στρατό.
Λες και ο πόλεμος στην Ουκρανία πηγαίνει καλά για τα στρατεύματα του Βλαντίμιρ Πούτιν, ο Βαλέρι Γερασίμοφ, νέος ανώτατος διοικητής των εκεί ρωσικών δυνάμεων τον οποίο τοποθέτησε στις αρχές του μήνα ο ρώσος πρόεδρος, επιχειρεί με αυτή τη διαταγή να επιβάλει πειθαρχία στους στρατιώτες. Μάλλον δεν φανταζόταν τις τεράστιες αντιδράσεις των «συμμάχων» του στην εκστρατευτική δύναμη, που θεωρούν το μούσι πολιτιστικό και θρησκευτικό (οι Τστσένοι) κεκτημένο.
Ο μουσουλμάνος τσετσένος ηγέτης Ραμζάν Καντίροφ άσκησε κριτική στη διαταγή, ισχυριζόμενος ότι πρόκειται για «εσκεμμένη πρόκληση» και έναν περισπασμό από τη δουλειά του πολέμου. «Ας παρατήσουμε τα όπλα μας κι ας πάμε για κούρεμα», έγραψε σκωπτικά σε ανάρτησή του στο Telegram. «Τι είδους ηλιθιότητα είναι αυτή;», συμπλήρωσε.
Σύμφωνα με πηγές του βρετανικού υπουργείου Αμυνας, ο Γερασίμοφ διέταξε τους στρατιώτες του να παρατήσουν τα πολιτικά ρούχα, να σταματήσουν να κυκλοφορούν με πολιτικά ΙΧ και να διακόψουν τη χρήση των κινητών τηλεφώνων τους. Το τελευταίο είναι μάλλον φρόνιμο, καθώς πολλές φωτογραφίες ρώσων στρατιωτών που αναρτήθηκαν στα κοινωνικά δίκτυα «πρόδωσαν» τις θέσεις τους στα ουκρανικά στρατεύματα, τα οποία εξαπέλυσαν αεροπορικές και πυραυλικές επιθέσεις με πολλές ρωσικές απώλειες.
Κι όμως, πολλά βίντεο που κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο τους τελευταίους μήνες δείχνουν στη συντριπτική πλειοψηφία τους ρώσους στρατιώτες φρεσκοξυρισμένους, με στρατιωτικό κούρεμα και φορώντας την επίσημη στρατιωτική περιβολή τους. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι μια τέτοια διαταγή είχε στόχο τη στρατιωτική πειθαρχία.
Αντιθέτως, εύκολα υποθέτει κανείς (ανάμεσά τους και οι δυτικές μυστικές υπηρεσίες) ότι το ρωσικό υπουργείο Αμυνας στοχεύει τα μέλη των μισθοφόρων μαχητών της ομάδας Wagner, που πολεμούν επί πληρωμή στο πλευρό των Ρώσων τα τελευταία χρόνια, τόσο στο συριακό όσο και στο ουκρανικό μέτωπο. Η Wagner έχει προσφέρει 50.000 στρατιώτες στην περιοχή του Ντονμπάς και το Κρεμλίνο θεωρεί ότι η επιρροή της στις επιχειρήσεις αυξάνεται ραγδαία προϊόντος του χρόνου.
Οι περισσότεροι μισθοφόροι της Wagner είναι πρώην κατάδικοι, με μακριά μούσια, που πολεμούν φορώντας διάφορες στολές παραλλαγής. Ο ηγέτης τους, Γεβγκένι Πριγκόζιν, θεωρεί τις δυνάμεις του ανώτερες των ρωσικών, τις οποίες κατηγορεί για αδιαφορία, τακτική ανυπαρξία και γενικότερη ματαιοδοξία. Οι ηγέτες του τακτικού στρατού, από την πλευρά τους, βλέπουν τους μισθοφόρους της Wagner ως αναξιόπιστους καιροσκόπους που πρέπει κάποιος να τους βάλει στη θέση τους.
Σε κάθε περίπτωση, η υπόθεση ελάχιστα έχει να προσφέρει στις ρωσικές στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Ουκρανία. Οσο ο πόλεμος θα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, τόσο οι Ρώσοι, στην προσπάθειά τους να αναζητήσουν άλλοθι, θα ασχολούνται με… τρίχες.