Ενας από τους σημαντικότερους μουσικούς στον κόσμο, ίσως ο κορυφαίος βιολονίστας στον πλανήτη, ο δικός μας Λεωνίδας Καβάκος επανήλθε με τρόπο εμφατικό στη δημόσια σφαίρα της χώρας, μολονότι εδώ και χρόνια ζει και κάνει καριέρα στο εξωτερικό.
Ο 52χρονος «βιολιστής των βιολιστών» σύμφωνα με το The Strad, έδωσε συνέντευξη στην «Καθημερινή» και στη δημοσιογράφο Τασούλα Επτακοίλη. Σε αυτή τη συζήτηση μίλησε για τον Μπετόβεν, με αφορμή το νέο του άλμπουμ «Beethoven Violin Concerto» που μόλις κυκλοφόρησε και τις επικείμενες συναυλίες του στις ΗΠΑ με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Σικάγου, υπό τη διεύθυνση του θρυλικού, Ρικάρντο Μούτι.
Μίλησε όμως και για την κατάσταση στην Ελλάδα και τους λόγους που τον εξώθησαν στο να φύγει από τη χώρα μας και να μετεγκατασταθεί στην Ελβετία.
Ηταν μια απολύτως συνειδητή απόφαση, λέει, χωρίς να κρύβει την πίκρα του για όσα τον οδήγησαν σ’ αυτήν.
«Εμενα στη χώρα μας όσο διατηρούσα την ελπίδα και την απατηλή προσδοκία ότι θα μπορούσα να φανώ χρήσιμος, να βοηθήσω τα παιδιά που μαθαίνουν μουσική ή θέλουν να ασχοληθούν γενικότερα με τις τέχνες. Ξέρετε, εγώ φύτρωσα στον χώρο της μουσικής σαν πρασινάδα στην άσφαλτο. Τα πρώτα χρόνια, στο εξωτερικό, με έβλεπαν παραξενεμένοι. “Καλά, πώς προκύψατε από μια χώρα όπως η Ελλάδα;” με ρωτούσαν. Τους φαινόταν αξιοπερίεργο. Δεν περιφέρομαι ως παντογνώστης· αυτή την εμπειρία ήθελα να μεταλαμπαδεύσω στις νεότερες γενιές. Αλλά ό,τι γινόταν –τα σεμινάρια με το Ωδείο “Μουσικοί Ορίζοντες” ή οι δωρεάν συναυλίες σε διάφορες πόλεις– τα έκανα μόνος μου. Κανένας υπουργός Πολιτισμού δεν με κάλεσε ποτέ ν’ ακούσει, έστω, τις απόψεις μου, για το πώς η ελληνική πραγματικότητα θα έρθει πιο κοντά στη διεθνή και πώς θα αποδείξουμε ότι είμαστε κράτος ανεπτυγμένο πολιτιστικά. Αν βγείτε στον δρόμο και ρωτήσετε τους περαστικούς, όλοι θα πουν ότι εμείς δώσαμε τα φώτα μας στην ανθρωπότητα. Σαχλαμάρες! Οχι γιατί δεν είναι αλήθεια, αλλά γιατί τέτοια λόγια βγαίνουν και από το στόμα ανθρώπων που δεν έχουν μελετήσει ούτε μια στιγμή στη ζωή τους. Με κούρασε αυτή η αδιαφορία. Ποτέ δεν επεδίωξα θέσεις και αξιώματα. Ομως βαρέθηκα να είμαι άχρηστος στην πατρίδα μου».
Ο κ. Καβάκος όμως ανέφερε και έναν δεύτερο λόγο για τη φυγή του από τη χώρα μας.
«Ο δεύτερος λόγος που έφυγα –και δεν φοβάμαι να το πω– ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Μου δημιουργούσε τεράστια δυστυχία αυτή η αισθητική με αρνητικό πρόσημο…».
Και ως συμπέρασμα;
«Το μεγαλύτερο λάθος που έγινε στην Ελλάδα είναι ότι βγαίνουμε από την κρίση χωρίς να έχουμε καταλάβει τίποτα. Μια κρίση κυρίως ηθική, αξιών, που θα έπρεπε να μας έχει φέρει μπροστά στο ερώτημα πώς μπορούμε να φτιάξουμε μια καλύτερη κοινωνία, την αντιμετωπίσαμε απλώς ως κρίση οικονομική, αριθμών. Ελπίζω, έστω και αργά, να συνειδητοποιήσουμε ότι ένα περιβάλλον στο οποίο θα υπάρχει άνθηση των τεχνών, σημαίνει υγεία. Η ψυχική αγαλλίαση που νιώθει όποιος έχει ουσιαστική επαφή με κάποια τέχνη είναι το καλύτερο φάρμακο…».