Ο,τι σου δίνει η φύση είναι καλό, οι σέρφερ το ξέρουν αυτό και το κυνηγούν παντού. Πηγαίνουν όπου έχει μεγάλα και όμορφα κύματα. Δεν έχει παντού, οι παραλίες μπορεί να είναι πολύ απομακρυσμένες (αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα για όσους είναι αποφασισμένοι) ή πολύ επικίνδυνες (ούτε αυτό είναι) ή βρώμικες (αυτό είναι).
Μήπως αν έφτιαχναν τεχνητό κύμα; Ακούγεται σαν ιεροσυλία. Τεχνητό κύμα σε τεχνητή λίμνη στη στεριά, μέσα στα χωράφια; Διπλή ιεροσυλία!
Συμβαίνει όμως. Τα κύματα κατά παραγγελία δεν είναι καινούργια ιδέα, ούτε είναι κάτι που οι επαγγελματίες βλέπουν σαν απαράδεκτο για το άθλημα.
Ο Κέλι Σλέιτερ, όπως τον παρουσιάζει το Businessweek, είναι από τους πιο γνωστούς σέρφερ στον κόσμο και αυτός που έφτασε πιο κοντά ως τώρα -αν δεν την τελειοποίησε κιόλας- στην παραγωγή του τέλειου κύματος. Και όπως συνήθως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, η ιδέα μπήκε στο μυαλό του από νωρίς.
Από τη δεκαετία του ‘70 άρχισαν οι πρώτοι πειραματισμοί με τεχνητά κύματα, τα οποία ήταν μικρά και όχι πολύ εντυπωσιακά. Το σπορ έχει ανάγκη από θέαμα και αληθοφάνεια, από «ποιοτικά» κύματα, όχι απαραίτητα τεράστια – έστω και τεχνητά.
Ο Σλέιτερ έψαξε το θέμα και, ακολουθώντας μία πρόταση, σκέφτηκε να μιλήσει σε πανεπιστημιακούς για να τον βοηθήσουν για το ιδανικό κύμα. Αυτό που ήθελε ήταν ένα κύμα που θα κυλά όπως αυτά στον ωκεανό, θα είναι αρκετά δυνατό για να κρατά τον σέρφερ και θα διαρκεί τόσο όσο χρειάζεται για το καβαλήσει με θεαματικό τρόπο. Λίγα δευτερόλεπτα μόνο κρατά το θέαμα και όλα πρέπει να συντονιστούν σωστά.
Επιστράτευσε τη βοήθεια του καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας Ανταμ Φίντσαμ. Η λύση βρέθηκε με τον κλασικά επιστημονικό τρόπο: θεωρία, μοντέλα, δοκιμές με πρότυπα και ξανά από την αρχή. Τα καλύτερα (φυσικά) κύματα ανακάλυψαν ότι είναι αυτά που περιγράφονται σαν σολιτόνια, κύματα δηλαδή που ταξιδεύουν με σταθερή ταχύτητα, χωρίς να αλλάζει το σχήμα τους. Το σολιτόνιο μένει σταθερό μέχρι να διακόψει την πορεία του κάτι, όπως ένας ύφαλος ή τα νερά που ρηχαίνουν απότομα, οπότε σκάει σαν το μεγάλο κύμα που ψάχνουν οι σέρφερ.
Η μηχανή των κυμάτων που έφτιαξαν ακολουθεί αυτήν την ιδέα. Είναι μια υδροπτέρυγα που κινείται μέσα στο νερό και δημιουργεί το απαραίτητο φούσκωμα (swell), το οποίο μετά θα σπάσει για να δημιουργήσει το τέλειο κύμα.
Οι δοκιμές έγιναν σε τεχνητή λίμνη στην Καλιφόρνια με κάποιες αλλαγές στον πυθμένα της για να δώσουν ένα καλό αποτέλεσμα. Ανέβασε, λοιπόν, ο Σλέιτερ τον περασμένο Δεκέμβριο ένα βίντεο που δείχνει το -σύμφωνα με τον ίδιο- καλύτερο τεχνητό κύμα του κόσμου.
Οι πρώτες αντιδράσεις από τη δοκιμή του τεχνητού κύματος ήταν κάτι παραπάνω από θετικές. Βρέθηκε το τέλειο (τεχνητό) κύμα!
Το βίντεο που ανέβασε -και όσα έχει δημοσιεύσει έκτοτε η εταιρεία του- είναι προσεκτικά μονταρισμένα για να εξάπτουν τις προσδοκίες χωρίς να αποκαλύπτουν τα μυστικά της κατασκευής των κυμάτων. Η όλη υλοποίηση για την ώρα είναι μυστική. Υπάρχει λόγος για αυτό.
Τις τελευταίες δεκαετίες το σέρφινγκ έχει γίνει μια μεγάλη επιχείριση. Δύσκολα θα βρεθεί άλλο χόμπι που πέρασε τόσο γρήγορα από μια δραστηριότητα για φίλους για την πλάκα τους σε μια ολόκληρη κουλτούρα: ειδικός τύπος, χορηγοί και κατασκευαστές σανίδων και στολών, μουσική, ντύσιμο, φιλοσοφία ζωής και μάρκετινγκ, συνυπάρχουν κάτω από την ταμπέλα του σέρφινγκ σε κάτι που είναι φυσιολατρικό και εμπορευματοποιημένο.
Είναι ίσως λίγο νωρίς για εμπορική χρήση της μηχανής των κυμάτων, αλλά από την άλλη έρχεται στην κατάλληλη στιγμή που το σπορ είναι στα πρόθυρα να ενταχθεί στο ολυμπιακό πρόγραμμα του Τόκιο το 2020 (η απόφαση είναι τον Αύγουστο).
Ο Σλέιτερ λέει στο Bloomberg ότι θέλει να δει την ιδέα του να επεκτείνεται σε όλο το κόσμο, ακόμα και σε χώρες που δεν έχουν θάλασσα. Για επαγγελματίες ή χομπίστες είναι μια λύση: όλο το χρόνο το Τέλειο Κύμα μπορεί να τους περιμένει με το πάτημα ενός κουμπιού και για μερικά δευτερόλεπτα, όσο θα έχουν να το δαμάσουν, να αφήσουν στην άκρη τις αναστολές, καθώς μάλιστα είναι τόσο καλό όσο το φυσικό.