Καταδίκη για την Ελβετία από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων επειδή υποχρέωσε μια δημοσιογράφο να αποκαλύψει τις πηγές της.
Η υπόθεση της δημοσιογράφου αφορούσε σε μια ποινική έρευνα για λαθρεμπόριο ναρκωτικών και το δικαστήριο υπενθύμισε «τη σημασία» που έχει η προστασία των πηγών «σε μια δημοκρατική κοινωνία».
Η Νίνα Γέκερ είχε δημοσιεύσει το 2012 ένα άρθρο σε εφημερίδα της Βασιλείας, στο οποίο περιέγραφε τη δραστηριότητα που ασκούσε για χρόνια ένας ντίλερ κάνναβης και χασίς, τον οποίο είχε επισκεφθεί στο διαμέρισμά του.
Το άρθρο της προκάλεσε την έναρξη έρευνας, στο πλαίσιο της οποίας η δημοσιογράφος κλήθηκε να καταθέσει, κάτι που αρνήθηκε να κάνει. Ενώπιον της δικαιοσύνης, το δικαστήριο του καντονιού την δικαίωσε σε πρώτο βαθμό.
Όμως στην έφεση, το ομοσπονδιακό δικαστήριο της αρνήθηκε την προστασία των πηγών, εκτιμώντας πως η μαρτυρία της αποτελούσε το μόνο μέσο για να ταυτοποιηθεί ο δράστης του αδικήματος και πως το δημόσιο συμφέρον «επικρατεί επί του ιδιωτικού συμφέροντος» της δημοσιογράφου.
Στην απόφασή του, το ΕΔΑΔ θεώρησε ομοφώνως πως η απόφαση της ελβετικής δικαιοσύνης συνιστά παραβίαση του άρθρου 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το οποίο αναφέρεται στην ελευθερία της έκφρασης.
Οι δικαστές υπενθύμισαν «τη σημασία που έχει η προστασία των δημοσιογραφικών πηγών για την ελευθερία του Τύπου σε μια δημοκρατική κοινωνία».
Υπογράμμισαν πως ένας δημοσιογράφος μπορεί να υποχρεωθεί να αποκαλύψει την πηγή του μόνο όταν υπάρχει «επικρατέστερη επιταγή δημοσίου συμφέροντος», κάτι που στην υπόθεση αυτή δεν αποδείχθηκε.
Επειδή η Νίνα Γέκερ δεν είχε διατυπώσει αίτημα αποζημίωσης, το ΕΔΔΑ δεν συνδύασε την καταδίκη της Ελβετίας με την καταβολή κάποιου χρηματικού ποσού.