Με τη «βιογραφία» της αείμνηστης ηθοποιού Μαρίας Σνάιντερ καταπιάνεται το φιλμ «Being Maria» της γαλλίδας σκηνοθέτριας Τζεσικά Παλούντ, που πήγε στις Κάννες. Σε αυτό εξιστορείται η ζωή της μετά το «Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι», την ταινία του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι που εκείνη την εποχή (1972) είχε σοκάρει λόγω της σκηνής με το βούτυρο και την πρωκτική διείσδυση. Ωστόσο, το μεγαλύτερο σοκ δεν το έπαθε τότε ο κόσμος του σινεμά.
Επρόκειτο περί βιασμού, όπως παραδέχθηκε αργότερα ο Μπερτολούτσι, αφού η κοπέλα δεν ήξερε τίποτε – ο μετρ δεν της είπε την ιδέα του, ώστε η νεαρή γαλλίδα ηθοποιός να έχει… φυσικό παίξιμο! Βιαστής κατ’ εντολήν υπήρξε ο… κατατοπισμένος ηθοποιός Μάρλον Μπράντο. Το θύμα των Μπερτολούτσι και Μπράντο δεν ξαναγύρισε ποτέ της κινηματογραφική σκηνή με γυμνά. Το «Τανγκό» ήταν το φιλμ που έκανε διάσημη αλλά συγχρόνως και «τραυμάτισε τη Σνάιντερ», η οποία πέθανε στα 58 της, έγραψε η Repubblica.
Το ιταλικό μέσο βρήκε σε ένα ξενοδοχείο των Καννών τον ηθοποιό που ενσαρκώνει τον Μπράντο στο «Being Maria», τον Ματ Ντίλον, και συνομίλησε μαζί του. «Ο Μάρλον υπήρξε ο μύθος μου, όμως τώρα ταυτίζομαι με τη Μαρία» είπε ο Ντίλον, ο οποίος κατά τα λοιπά είχε «την τιμή να υποδυθεί το είδωλο Μπράντο». Δήλωσε ότι συνεργάστηκε στο φιλμ της Παλούντ επειδή του αρέσουν «οι μεγάλες προκλήσεις».
Παράλληλα, ο Ντίλον εξύμνησε τον Μπράντο: «Ηταν ο μεγαλύτερος ηθοποιός του 20ού αιώνα. Ο Μπράντο, ο Τζέιμς Ντιν και ο Μοντγκόμερι Κλιφτ είναι οι μέντορές μου, αυτοί άλλαξαν το παίξιμό μου. Ο Μπράντο δεν ήταν Μπόγκαρτ, Κάγκνεϊ ή Γουέιν. Ηταν ευάλωτος, γλυκός άνθρωπος». Παρά ταύτα, φαίνεται ότι του άρεσαν και τα «ξινά» του σινεμά, πράγματα σαν το βούτυρο, που συντελεί αποφασιστικά σε εκπλήξεις δυσάρεστες για άλλους ανθρώπους, συναδέλφους του κατά σύμπτωση.
Ο Ντίλον είπε πως όταν ήταν μικρός είδε το «Τανγκό» και δεν κατάλαβε πως η επίμαχη σκηνή ήταν όντως βίαιη. «Δεν νομίζω ότι ο Μπράντο και ο Μπερτολούτσι ήταν σαδιστές. Ηταν άλλες εποχές, διαφορετικές, στο σινεμά έψαχναν το αυθόρμητο αποτέλεσμα. Η Μαρία, τόσο νέα κιόλας, ένιωσε βιασμένη. Και δεν είχε τα εργαλεία ώστε να υπερασπιστεί τον εαυτό της». Είπε ότι το «Being Maria» είναι η εκδοχή της Σνάιντερ για το περιστατικό εκείνο, «η πιο αθώα εκδοχή απ’ όλες». Το φιλμ «δίνει φωνή στη Μαρία, την οποία θεωρώ μεγάλη ηθοποιό». Και, τελικά, δήλωσε υπερήφανος για τη συμμετοχή του στο φιλμ.