Στην ανάγκη και τη σημασία μίας πραγματικά εθνικής στρατηγικής στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής αναφέρθηκε κατά την ομιλία στη Βουλή, ο βουλευτής Επικρατείας του Κινήματος Αλλαγής, Γιώργος Καμίνης, κατά τη συζήτηση των συμφωνιών που υπέγραψε πρόσφατα η χώρα μας με Ιταλία και Αίγυπτο.
Ειδικά για τη συμφωνία της οριοθέτησης της ΑΟΖ με την Αίγυπτο, ο κ. Καμίνης επισήμανε πως το Κίνημα Αλλαγής δεν θα ψήφιζε μια συμφωνία που έχει αδιευκρίνιστα σημεία και αφήνει ανοιχτά ζητήματα, αν δεν είχε μεσολαβήσει το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο. Επανέλαβε επίσης την πάγια θέση του Κινήματος Αλλαγής για σύγκληση του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών, προκειμένου να επισφραγίσει και συμβολικά την εθνική συναίνεση.
Ακολουθούν τα κυριότερα σημεία της ομιλίας του:
-
Η χώρα μας, ήδη από το 2005, είχε ως προτεραιότητα να κλείσει συμφωνίες για τις θαλάσσιες ζώνες με τις περισσότερες γειτονικές μας χώρες. Τι συνέβη άραγε μετά από δεκαπέντε άγονα χρόνια και κατορθώσαμε να κλείσουμε δύο συμφωνίες μέσα σε μόλις λίγους μήνες; Το καμπανάκι που αφύπνισε την Ελλάδα ήταν μια τουρκική πρωτοβουλία. Το παράνομο Τουρκολιβυκό Μνημόνιο.
-
Η Συμφωνία με την Αίγυπτο έχει αδιευκρίνιστα σημεία και αφήνει ανοιχτά ζητήματα που ενδέχεται να τα βρούμε μπροστά μας πολύ πιο γρήγορα από όσο φανταζόμαστε. Πρόκειται καταρχάς για συμφωνία μερικής οριοθέτησης. Αν δεν υπήρχε το Τουρκολιβυκό μνημόνιο, δεν θα συναινούσαμε ποτέ σε μια συμφωνία που είναι μερική· σε μια συμφωνία που δεν αναφέρει τη μέθοδο που χρησιμοποιήθηκε· σε μια συμφωνία που δεν προβλέπει προσφυγή σε δικαιοδοτικό όργανο .
-
Παρ’όλες τις επιφυλάξεις που επισήμανα, μέσω των συμφωνιών με Ιταλία και Αίγυπτο εξασφαλίσαμε μια πολύτιμη έξωθεν καλή μαρτυρία. Τη διεθνή νομιμοποίηση της χώρας ως μιας δύναμης ευθύνης και σταθερότητας σε αντίθεση με την εικόνα του ταραχοποιού που χαρακτηρίζει την Τουρκία του Ερντογάν.
-
Σε αυτό το διεθνές περιβάλλον αβεβαιότητας, ο ρόλος της Ελλάδας ως δύναμης ειρήνης και σταθερότητας στην πλέον εύφλεκτη γωνιά του κόσμου είναι ανεκτίμητος. Το ζητούμενο πλέον θα πρέπει να είναι το πως θα κεφαλαιοποιήσουμε αυτή τη νομιμοποίηση με την όσο το δυνατόν πιο ουσιαστική διεθνή υποστήριξη.
-
Το γεγονός πως εκκρεμότητες δεκαετιών μπαίνουν σε μια σειρά και αρχίζουν να διευθετούνται, “λύνει τα χέρια” της ελληνικής διπλωματίας. Απελευθερώνει διπλωματικό κεφάλαιο για την αντιμετώπιση των πραγματικά μεγάλων θεμάτων στις διμερείς σχέσεις μας με την Τουρκία.
-
Η δημαγωγική πλειοδοσία στα εθνικά θέματα μπορεί μεν να χαϊδεύει τα αυτιά των αφελών, οδηγεί όμως στην ακινησία. Και όταν επικρατεί ακινησία, τότε ο χρόνος τρέχει σε βάρος μας. Αυτό βλέπουμε να συμβαίνει επί δεκαετίες τώρα στο Κυπριακό.
-
Η στρατηγική μας πρέπει να είναι πραγματικά “εθνική”. Δηλαδή να αποτελεί καρπό συμφωνίας συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, περιλαμβάνοντας το ευρύτερο δυνατό φάσμα της τελευταίας. Αυτή την ομοψυχία σφυρηλατούμε σήμερα σε αυτήν την αίθουσα. Πρέπει επιτέλους να συγκληθεί και το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών, όπως το ζητά το Κίνημα Αλλαγής εδώ και πολύ καιρό, προκειμένου να επισφραγίσει και συμβολικά την εθνική συναίνεση.
-
Το πλαίσιο αναφοράς της εθνικής μας στρατηγικής δεν μπορεί παρά να είναι το διεθνές δίκαιο, το οποίο πρέπει να είναι κυρίαρχο σε όλες τις φάσεις του διαλόγου. Από την αρχή ως το τέλος. Υπό μια απαράβατη προϋπόθεση όμως: Η χώρα δεν συζητά με το όπλο στον κρόταφο.
-
Η διαμάχη Ελλάδας – Τουρκίας δεν αφορά πλέον μόνο τις διμερείς διαφορές των δύο χωρών, τα υπαρκτά προβλήματα, το βεβαρημένο παρελθόν. Μπορεί να οριστεί ως ακόμα ένα επεισόδιο της παγκόσμιας διαμάχης μεταξύ αυταρχισμού και δημοκρατίας. Σε αυτή τη διαμάχη η Ελλάδα, με την πολιτική της να βασίζεται στο διεθνές δίκαιο, την προσήλωσή της στην περιφερειακή και παγκόσμια ευημερία και στις αρχές του κράτους δικαίου, έχει επιλέξει το σωστό στρατόπεδο. Αυτήν ακριβώς τη στάση ενισχύουμε σήμερα με την ψήφο μας ως Κίνημα Αλλαγής.