Ζώντας τις αντιφάσεις της από την άσκηση του κρατικού καπιταλισμού –εξαγωγικού προσανατολισμού κιόλας μέσα στην παγκοσμιοποίηση–, με προλεταρίους αλλά και Κροίσους «συντρόφους» στο ίδιο καζάνι, η κομματική νομενκλατούρα του Πεκίνου προβληματίζεται με αφορμή τη διόγκωση ενός φαινομένου που αφορά την εργασία αυτή καθαυτή: νέοι πτυχιούχοι σχηματίζουν ουρές ώστε να συμμετάσχουν σε διαγωνισμούς για κάλυψη κάποιας θέσης στο Δημόσιο, όσο ασήμαντη και αν είναι αυτή.
Αυτή η γοητεία της σταθερής εργασίας στο Δημόσιο έφερε στην επικαιρότητα μία έκφραση της μαοϊκής περιόδου που περιγράφει τα οφέλη από την εργασία στην υπηρεσία τού (σοσιαλιστικού, υποτίθεται) κράτους: «σιδερένιο πιάτο με ρύζι» μπορεί να αποδοθεί στα Ελληνικά, και σημαίνει ότι άμα δουλεύεις για το (σοσιαλιστικό, είπαμε) κράτος τρως κάθε ημέρα ψωμί, η δε εργασία σου δεν είναι δυνατόν να καταργηθεί.
Βέβαια, θεωρητικώς θα υπάρξει στο μέλλον πρόβλημα, τότε που το σοσιαλιστικό κράτος θα ξεκινήσει την αυτοδιάλυσή του ώστε να γευτεί ο λαός τη χαρά της αταξικής (κομμουνιστικής) κοινωνίας όπως είχε ορίσει ο Λένιν τη σχετική συνεπαγωγή – αλλά ποιο κόκκινο σύστημα έφτασε ποτέ σε αυτό το σημείο κρατικής αποσύνθεσης για να φθάσει και το κινεζικό, άρα δεν θα υπάρξει ποτέ πρόβλημα με το «σιδερένιο πιάτο», ούτε με τα στομάχια όσων το υπηρετούν…
Ο διαγκωνισμός των νέων για το ποιος θα πρωτοπρολάβει να γίνει δημόσιος υπάλληλος δύο πράγματα σημαίνει: πρώτον, ότι οι νέοι γνωρίζουν πως ο Λένιν έπεσε έξω στις προβλέψεις του για την εξέλιξη της δικτατορίας του προλεταριάτου, ότι στην πραγματική ζωή το σοσιαλιστικό κράτος αντί να φθίνει διογκώνεται, και, δεύτερον, ότι στον κινεζικό ιδιωτικό τομέα επικρατούν πλέον συνθήκες γαλέρας για τους εργαζομένους.
Η εργασία σε ιδιωτικές επιχειρήσεις ήταν για κάποιο διάστημα δημοφιλής στην Κίνα, έπειτα από τη στροφή του Ντενγκ Σιάο-πινγκ στην οικονομία της αγοράς, κατά τη δεκαετία του ’80. Τότε είχαν πάει να δουλέψουν στις επιχειρήσεις των ιδιωτών, των νεόκοπων καπιταλιστών που εξελίχθηκαν σε Κροίσους, εκατομμύρια Κινέζοι. Ομως στην εποχή μας τα πράγματα άλλαξαν.
Ερευνα που διεξήγαγε το Πανεπιστήμιο Τσινγκούα του Πεκίνου έδειξε ότι την περασμένη χρονιά το 69,9% των νέων πτυχιούχων επέλεξε την απασχόληση στο Δημόσιο και τη συνεχή σίτισή του από το κρατικό «σιδερένιο πιάτο». Ενώ οι πιο μερακλήδες και ανοιχτομάτηδες από τους αποφοίτους ΑΕΙ, σε ποσοστό 15,8% προτίμησαν την εργασία στο ίδιο το Κόμμα (αποκλειστικώς σε οργανώσεις του ή σε επιχειρήσεις που έχει από κοινού με κάποιον κρατικό φορέα), γνωρίζοντας πώς κινούνται τα νήματα στην Κίνα και από ποιους.
Ο (ελεγχόμενος) κινεζικός Τύπος διείδε πρόβλημα: «Οι πιο έξυπνοι νέοι μας ενδέχεται να καταλήξουν να εργάζονται για το μονοπώλιο του καπνού» έγραψε…
Κάθε χρόνο στην Κίνα διεξάγονται εξετάσεις για δημοσίους υπαλλήλους. Συνολικά το 2021 υπήρξαν 2,1 εκατομμύρια υποψήφιοι για 31.200 θέσεις εργασίας στο Δημόσιο, και αυτό το μέγεθος ήταν αυξημένο κατά 35% σε σύγκριση με εκείνο του 2020. Χαρακτηριστική περίπτωση εκδήλωσης ενδιαφέροντος για μία παρακατιανή θέση στο Δημόσιο: 20.000 νέοι διεκδίκησαν τη θέση του προϊσταμένου σε μία επαρχιακή ταχυδρομική διοίκηση στην περιφέρεια του Θιβέτ…