Η Κάμαλα Χάρις δεν έχει και πολλά χαρίσματα – και αυτό είναι αλήθεια όσο και το γεγονός ότι λόγω της καταγωγής της αντιμετωπίστηκε με προκατάληψη, ρατσισμό και σεξισμό ως αντιπρόεδρος των ΗΠΑ. Σημασία έχει ότι η Χάρις εδώ και καιρό έχει απογοητεύσει τόσο τους βουλευτές όσο –και κυρίως– τους χορηγούς των Δημοκρατικών. Αν η δημοτικότητα του προέδρου Τζο Μπάιντεν είναι περίπου 40%, η δημοτικότητα της Χάρις κυμαίνεται στο 38%.
Εκανε πολλά λάθη, έγραψε η ανταποκρίτρια της Corriere della Sera στη Νέα Υόρκη, και απαρίθμησε μερικά. «Χειρίστηκε εσφαλμένα την καυτή πατάτα της μετανάστευσης [προς τις ΗΠΑ] και έδωσε μη πειστικές απαντήσεις σε δημοσιογράφους. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια επίσκεψής της στη Γουατεμάλα, ‘‘προειδοποίησε’’ τους μετανάστες να μην έρχονται στις ΗΠΑ, προκαλώντας την οργή των προοδευτικών».
Δεν είναι και προς θάνατον ότι η Χάρις δεν είναι χαρισματική, διότι στις ΗΠΑ ζωτικής σημασίας ζητούμενο είναι να είναι χαρισματικός ο πρόεδρος. (Και αλήθεια είναι ότι πολλοί αντιπρόεδροι κάθε άλλο παρά χαρισματικοί ήταν – λόγου χάρη ο Μάικ Πενς.) Το πρόβλημα της Χάρις έγκειται στο ότι ο Μπάιντεν θα είναι πολύ μεγάλης ηλικίας στο τέλος μιας υποθετικής δεύτερης θητείας, έτσι το βάρος πέφτει στην αντιπρόεδρο.
Σε πρόσφατη συνέντευξή της στην Wall Street Journal (την έδωσε λίγο προτού ξεσπάσει το τελευταίο σούσουρο για το μνημονικό του Μπάιντεν, αλλά δημοσιεύθηκε αμέσως μετά) η 59χρονη Χάρις είπε ότι είναι έτοιμη να πάει για πρόεδρος, μάλιστα προσέθεσε ότι όποιος τη δει εν δράσει καταλαβαίνει αμέσως τις ηγετικές ικανότητές της. Εξάλλου, το σύνθημα «ψήφος στον Μπάιντεν σημαίνει ψήφος στη Χάρις» δονεί τις… ρεπουμπλικανικές συγκεντρώσεις, ιδίως των εσωκομματικών αντιπάλων του Ταμπ και βασικά εκείνες της Νίκι Χέλι.
Μόλις έξι μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων της, τα αμερικανικά μέσα είχαν ήδη σχηματίσει την απορία τι είχε πάει στραβά με τη Χάρις. Απομακρύνθηκε από τα φώτα της δημοσιότητας και τα πρωτοσέλιδα, όμως κατόπιν τα ίδια media έλεγαν ότι εξαφανίστηκε. Σήμερα γίνεται προσπάθεια να ξαναχτίσει την εικόνα της, τόσο για να βοηθήσει τον Μπάιντεν με τους νέους και μαύρους ψηφοφόρους (οι οποίοι διαμαρτύρονται για τη στάση του Μπάιντεν στο θέμα της Γάζας) όσο και για να βοηθήσει τον εαυτό της.
Εχει φιλοδοξίες για τις προεδρικές του 2028, ωστόσο το 2020, διεκδικώντας την υποψηφιότητα των Δημοκρατικών απέναντι στον Μπάιντεν, η Χάρις έγινε στόχος εκείνων που στις ΗΠΑ αυτοπροσδιορίζονται ή χαρακτηρίζονται από τα media «ακροαριστεροί», δηλαδή από την πιο φιλελεύθερη από κοινωνικής απόψεως τάση του κόμματος (καμία σχέση με τους ημετέρους και άνευ εισαγωγικών ακροαριστερούς). Αυτοί την αποκαλούσαν υποτιμητικά «αστυνομικίνα» επειδή διετέλεσε γενική εισαγγελέας στην Καλιφόρνια…
Τώρα έχει γίνει η εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου για τις αμβλώσεις, καθώς αυτό είναι από τα θέματα στα οποία οι Δημοκρατικοί έχουν πλεονέκτημα απέναντι στους Ρεπουμπλικανούς. Η Emily’s List (ομάδα που αποσκοπεί στην υποστήριξη των Δημοκρατικών γυναικών στην πολιτική) έχει επενδύσει δεκάδες εκατομμύρια δολάρια για να βελτιώσει την εικόνα της Χάρις, επειδή τα γκάλοπ λένε ότι ο κόσμος δεν τη γνωρίζει καν! Οι Αμερικανοί κατά το 1/3 δεν ξέρουν την ιστορία της, το εισαγγελικό παρελθόν της, το πέρασμά της από τη Γερουσία ή τι έκανε ως αναπληρώτρια του Μπάιντεν.