«Αν είχα αναφερθεί σε σημαντικά ονόματα θα είχα επιστρέψει στην κόρη μου, αλλά θα έλεγα ψέματα», δήλωσε η Εύα Καϊλή σε συνέντευξή της στην Corriere della Sera.
Η κυρία Καϊλή μίλησε για την δικαστική υπόθεση που την αφορά και τις κατηγορίες που της έχουν απαγγελθεί.
«Αισθάνομαι πιο δυνατή, εκτιμώ κάθε στιγμή με την κόρη μου, δεν μπορώ να σταματήσω να την κοιτάω», είπε.
Σε σχέση με την παραμονή της στην φυλακή, αμέσως μετά την σύλληψη, τόνισε: «Υπέφερα φοβερά από το κρύο, διότι μου πήραν το παλτό» και «ανησυχούσα για την κόρη μου, διότι δεν μου επετράπη να καλέσω δικηγόρο και ούτε να μιλήσω με την οικογένειά μου».
«Όταν συνέλαβαν τον Φραντσέσκο (Τζόρτζι) και του κατάσχεσαν το αυτοκίνητο, σκέφθηκα ότι θα ήταν τροχαίο. Μετά μου έστειλαν την είδηση ότι και ο Παντσέρι είχε συλληφθεί και έπαθα πανικό. Ήξερα ότι στο γραφείο του, που ήταν δωμάτιο στον δεύτερο όροφο του σπιτιού, όπου δεν πάω ποτέ, υπήρχε μια βαλίτσα του Παντσέρι και βρήκα ένα σωρό χρήματα. Δεν καταλάβαινα τι είχε συμβεί, αλλά ήθελα να απομακρύνω από το σπίτι τα χρήματα αυτά, για να τα ξαναδώσω στον Παντσέρι, που νόμιζα ότι ήταν και ο κάτοχός τους. Δεν σκέφθηκα καθόλου να χρησιμοποιήσω την βουλευτική μου ασυλία, και αυτό αποδεικνύει ότι δεν ήξερα τι αντιπροσώπευαν, στην πραγματικότητα, τα χρήματα αυτά», είπε η κυρία Καϊλή.
Προσθέτει, δε, ότι «ήξερα ότι ο Παντσέρι λάμβανε δωρεές» και ότι «υπάρχουν μαρτυρίες σχετικά με την δράση του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, για τα άτομα που σχετίζονταν με αυτές», αλλά «εγώ δεν συγκαταλέγομαι σε αυτά».
«Μετά από πάνω από ένα χρόνο ερευνών, οι δραστηριότητές μου και οι λογαριασμοί μου ελέγχθηκαν και είναι κρυστάλλινοι. Στα χαρτονομίσματα που βρέθηκαν δεν υπάρχουν δακτυλικά μου αποτυπώματα. Με τους δικηγόρους μου θα αποδείξω την αθωότητά μου», είπε η ελληνίδα ευρωβουλευτής.
«Τώρα μπορεί να μοιάζουν όλα ύποπτα, αλλά πριν δεν ήταν έτσι», συνέχισε, «διότι ο Παντσέρι ήταν ο εργοδότης του Τζόρτζι και τον προσέλαβε όταν ήταν φοιτητής μόλις 20 ετών» και «εργάσθηκε για τον Παντσέρι ως προσωπικός μεταφραστής και βοηθός και συνέχισε να τον βοηθά και μετά την λήξη της θητείας του ως ευρωβουλευτή. Ο Φρανσέσκο ένιωθε βαθιά ευγνωμοσύνη και ηθική υποχρέωση προς τον Παντσέρι».