Οι καταγγελίες ηθοποιών για την εξουσιαστική και βίαιη συμπεριφορά του Γιώργου Κιμούλη άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου των αποκαλύψεων για το τι συμβαίνει και τι συνέβαινε στα παρασκήνια του θεάτρου –και ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον σημείο είναι ότι παράλληλα με το σοκ, έχει ανοίξει και ένας γόνιμος διάλογος μεταξύ κορυφαίων εκπροσώπων του.
Ατυπος διάλογος μεν, αλλά διάλογος. Ετσι, την παρέμβαση του Δημήτρη Καταλειφού, ο οποίος το πρωί της Πέμπτης με ανάρτησή του είπε ότι συνολικά η γενιά –και όχι μόνο ο κ. Κιμούλης– οφείλουν μια συγγνώμη στους νεότερους ηθοποιούς, σχολίασε αργότερα ο Αντώνης Καφετζόπουλος.
Οι δυο τους είναι καλοί φίλοι, είχαν υπάρξει συμπρωταγωνιστές στο «Μινόρε της Αυγής». Αλλά ο κ. Καφετζόπουλος διαφώνησε με τον κ. Καταλειφό και το κάπως καταπραϋντικό της παρέμβασής του.
Ετσι, έγραψε ο κ. Καφετζόπουλος σε ανάρτησή του:
«Δεν συμφωνώ Δημήτρη.
Κατ’ αρχήν “όλα αυτά τα οδυνηρά” ΔΕΝ “συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες στο θέατρο”.
Συμβαίνουν εδώ και δεκαετίες.
Κι ο Μπέργκμαν στις μέρες μας και άλλα ιερά τέρατα, δικά μας και ξένα, θα πρέπει επιτέλους να ιδωθούν και κάτω από το σημερινό φως. Το 1650 καίγαν γυναίκες με ασήμαντες αφορμές. Στις μέρες μας μόνο φρίκη φέρνει μια τέτοια σκέψη.
Υπάρχουν -και υπήρχαν πάντοτε- και εκείνοι που δεν υπέκυψαν στο ρόλο του θιασάρχη-αφέντη.
Η συγγνώμη από όλους γενικώς και αορίστως είναι παραπλανητική και αδικεί τα θύματα που επιτέλους, με βάσανο προσωπική, ανοίγουν την καρδιά και το στόμα τους.
Επίσης διαφωνώ με τον αγνωστικισμό που θεωρεί ότι τα πράγματα ίσως γίνουν καλύτερα/ίσως χειρότερα επειδή “η εποχή επιτρέπει να μιλάμε”. Η ανθρώπινη εμπειρία δείχνει ότι “τα πράγματα” είναι πάντα “καλύτερα” όταν μιλάμε.
ΥΓ: Για να προλάβω την ασχετίλα οφείλω να δηλώσω πολύ καθαρά ότι εκτιμώ απεριόριστα τον Δημήτρη Καταλειφό. Και να υπογραμμίσω ότι η εκτίμηση μου αυτή αφορά και το τι είδους άνθρωπος είναι ο Δημήτρης».