Πριν από μερικές ημέρες, στο μικρό γηπεδάκι του Σάτον -όπου με λίγη καλή θέληση μπορούν να χωρέσουν 6.000 θεατές- υπήρχε μια ασυνήθιστη κινητικότητα. Δυο τρεις εργάτες μπαινόβγαιναν μεταφέροντας μπογιές, πλακάκια, λούστρα για ξύλα και κόλλες. Τα πλακάκια ήταν δώρο ενός οπαδού της τοπικής ομάδας που διατηρεί κατάστημα ειδών υγιεινής. Δική του ήταν και η ιδέα: «Παιδιά, μια μίνι ανακαίνιση στο clubhouse και στα αποδυτήρια είναι απαραίτητη – δεν μπορούμε να υποδεχτούμε τους υψηλούς καλεσμένους μας σ’ αυτά τα χάλια».
Η Σάτον έπαιζε χθες (Κυριακή) με τη Λιντς, για το Κύπελλο Αγγλίας, και σύλλογος τέτοιου επιπέδου είχε χρόνια να επισκεφτεί τη γειτονιά της. Δεκαετίες, ίσως. Στον προηγούμενο γύρο είχε περάσει από ‘κει η Γουίμπλεντον – αλλά καμία σχέση. Η Λιντς έπρεπε να τύχει της υποδοχής που αρμόζει στο ιστορικό της όνομα, κι ας είχε ποτίσει φαρμάκι τη μικρή της αντίπαλο πριν από 47 χρόνια, όταν οι δυο ομάδες είχαν ξανασυναντηθεί – πάλι για το Κύπελλο. Εκείνο το 6-0 από την τότε Πρωταθλήτρια Αγγλίας, ήταν ένα οδυνηρό πλήγμα για την υπέργηρη Σάτον που τον Μάρτιο θα γίνει 119 ετών.
Την ώρα του αγώνα, στο «Gander Green Lane» δεν έπεφτε καρφίτσα. Τα εισιτήρια ήταν μόλις 5.000, και οι κάτοικοι της περιοχής είχαν δώσει πραγματική μάχη για να εξασφαλίσουν μια θέση στις μεταλλικές κερκίδες. Οσοι έμειναν απέξω, τα έπιναν στη διπλανή παμπ που -χθες- έκανε ρεκόρ εισπράξεων. Οι θεατές είχαν λάβει οδηγίες, από τη διοίκηση της ομάδας, να μην κάνουν πολλή φασαρία, ώστε να μην ενοχληθούν οι γείτονες (το γηπεδάκι είναι χτισμένο ανάμεσα σε σπίτια). Προσπάθησαν, όμως στο 53′ στάθηκε αδύνατο να πνίξουν τον ενθουσιασμό τους. Ο 33χρονος Τζέιμι Κόλινς, αρχηγός της ομάδας και δάσκαλος σε δημοτικό σχολείο, πέτυχε το γκολ (με πέναλτι) με το οποίο η Σάτον απέκλεισε τη μεγάλη της αντίπαλο και προκρίθηκε στους «16» του Κυπέλλου Αγγλίας.
Είναι η διοργάνωση των εκπλήξεων -το γνωρίζαμε- όμως αυτό το νέο «θαύμα» ξεπερνά κάθε προηγούμενο, καθώς η Σάτον νίκησε μια ομάδα που -ακόμη και στην παρακμή της- βρίσκεται 85 θέσεις ψηλότερα στην ιεραρχία του αγγλικού ποδοσφαίρου. Η Λιντς είναι τέταρτη στη βαθμολογία της Championship, της δεύτερης επαγγελματικής κατηγορίας μετά την Premier League. Η Σάτον είναι 16η στη National League, την πρώτη ημι-επαγγελματική. Ανάμεσα σε αυτές τις δυο κατηγορίες μεσολαβούν άλλες δυο επαγγελματικές: η League One και η League Τwo. Πρακτικά, τις δυο χθεσινές αντιπάλους τις χωρίζει… το χάος.
Τέτοια έκπληξη είχε να συμβεί από τη Βικτωριανή Αγγλία. Εδώ και 129 χρόνια, από το 1888 που ιδρύθηκε η Football League (η οποία περιλαμβάνει τις τέσσερις επαγγελματικές κατηγορίες), καμία ομάδα της National League (της παλιάς Conference) δεν είχε καταφέρει να προκριθεί στις 16 καλύτερες του Κυπέλλου Αγγλίας. Εφέτος το κατόρθωσε η Σάτον, αλλά και η Λίνκολν, μια μέρα νωρίτερα, νικώντας την Μπράιτον. Αν το επίτευγμα της Σάτον εντυπωσιάζει περισσότερο, είναι γιατί η Λίνκολν προπορεύεται στη National League – και επειδή η Μπράιτον δεν είναι Λιντς.
Η Σάτον θα άξιζε την προσοχή μας, ακόμη κι αν δεν είχε αποκλείσει τα «Παγώνια». Με χορηγούς ένα συνοικιακό κατάστημα κινητής τηλεφωνίας, ένα σούπερ-μάρκετ και δυο παμπ, υπηρετεί το ποδόσφαιρο με έναν τρόπο που σπανίζει στις μέρες μας, σε μια γειτονιά μόλις 41.483 ανθρώπων (με την απογραφή του 2011). Περίπου τόσους -39.460, για την ακρίβεια- χωράει το γήπεδο της Λιντς («Ελαντ Ρόουντ»). Πριν από δυο χρόνια, αυτή η φτωχή ομάδα δανείστηκε από τις τράπεζες και τοποθέτησε στο γηπεδάκι της έναν υπερσύγχρονο τεχνητό χλοοτάπητα. Ετσι, χωρίς τον φόβο να χαλάσει το τερέν από τη συχνή χρήση, άνοιξε τις πόρτες της σε χιλιάδες νέους της περιοχής, επιτυγχάνοντας μια πρωτοφανή ταύτιση του συλλόγου με την τοπική κοινωνία. Κι όσο περισσότεροι χρησιμοποιούσαν το γήπεδο, τόσο αυξάνονταν οι θεατές των αγώνων της.
Καθώς η απόσταση που χωρίζει τους οικονομικά ισχυρούς από τους φτωχούς συλλόγους μεγαλώνει με το πέρασμα των ετών, κατορθώματα όπως αυτό της Σάτον χθες -ή της Λίνκολν προχθές- αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη αξία. Το αγγλικό ποδόσφαιρο μπορεί να υπερηφανεύεται πως, αν και διαθέτει την πιο πλούσια λίγκα στην Ευρώπη, αφήνει χώρο και για «θαύματα», μεγάλα ή μικρά. Δίνει ευκαιρίες στο ταλέντο, στο μεράκι -ή, απλώς, στην τύχη- να αντισταθεί στο χρήμα. Οχι μόνο στο FA CUP, αλλά και στο Πρωτάθλημα. Θυμηθείτε τον άθλο της Λέστερ, πριν από οκτώ μήνες, αλλά και του Βάρντι προσωπικά, ο οποίος από τις ερασιτεχνικές κατηγορίες έφτασε να παίζει στην εθνική ομάδα.
Είναι σποραδικές αναμνήσεις από εποχές μακρινές, που το μπάτζετ δεν καθόριζε τα πάντα – ή δεν υπήρχε, καν. Από τις εποχές που ανέβασαν το ποδόσφαιρο στην πρώτη θέση των πιο δημοφιλών σπορ. Αυτή τη «μαγεία» ενός αγώνα στον οποίο τα πάντα μπορούν να συμβούν, μας πρόσφερε χθες η Σάτον. Η οποία υπολογίζει πως με τα απρόσμενα έσοδα από τον επόμενο γύρο, ιδίως από την τηλεόραση, θα αποπληρώσει εκείνο το δάνειο για τον χλοοτάπητα και θα της περισσέψουν χρήματα για να χωρέσει στις ακαδημίες της περισσότερα παιδιά.