Στην πρώτη εμφάνισή της ως… ντεμπιτάντ της διεθνούς πολιτικής η Ιβάνκα Τραμπ εισέπραξε αποδοκιμασίες. Ο πατέρας της, Ντόναλντ Τραμπ, την έστειλε να τον εκπροσωπήσει, στο φόρουμ για τις ισχυρές γυναίκες του κόσμου. Και στάθηκε δίπλα σε κυρίες διεθνούς κύρους όπως η Κριστίν Λαγκάρντ και Ανγκελα Μέρκελ.
Υπό μία έννοια η Ιβάνκα τον εκπροσώπησε επάξια. Οχι μόνο γιατί υπερασπίστηκε τον πατέρα της, περιγράφοντάς τον ως υποστηρικτή των γυναικών –ναι αυτόν που κόμπαζε κάποτε ότι «πρέπει να τις πιάνεις από το αιδοίο»– αλλά κυρίως επειδή απέδειξε ότι οι άνθρωποι του Λευκού Οίκου μπορούν να λένε ανερυθρίαστα ψεύδη· η εποχή της «μετά-αλήθειας» με σάρκα και οστά και όμορφα ταγέρ.
Είναι ο Τραμπ «τρομερός υποστηρικτής των οικογενειών», όπως είπε η κομψή Ιβάνκα; Ο ίδιος άνθρωπος που ακουγόταν προεκλογικά να μοιράζεται με άλλους, σε ατμόσφαιρα αγορίστικης συζήτησης, συμβουλές για το πώς πιάνουμε τις γυναίκες; Ο ίδιος που περπατά δυο-τρία βήματα μπροστά από τη σύζυγό του;
Με αυτά που είπε θα έδωσε από πρώτο χέρι μια ιδέα και στην Ευρώπη για το πώς οι άνθρωποι του Λευκού Οίκου επί Τραμπ μπορούν να διατυπώνουν τα πιο απίστευτα πράγματα χωρίς να αντιλαμβάνονται ή να τους ενδιαφέρει ότι είναι λογικά ετοιμόρροπα.
Θα μπορούσε όμως και καλύτερα. Η αρχισυντάκτρια της Deutsche Welle Βανέσα Φίσερ λέει ότι η Ιβάνκα Τραμπ έχασε μια μεγάλη ευκαιρία να αρθρώσει έναν σαφή λόγο για τα δικαιώματα των γυναικών. Οσα είπε για τον πατέρα της και το πώς στεκόταν δίπλα στις χιλιάδες γυναίκες που είχαν εργαστεί στις επιχειρήσεις του μάλλον θυμηδία προκάλεσαν παρά συνεισέφεραν κάτι ουσιαστικό.
«Είναι σαφές ότι η αποστολή της στο Βερολίνο ήταν να “γυαλίσει” την εικόνα του πατέρα της», προσθέτει, αλλά η ίδια η Τραμπ είναι ελάχιστα αξιόπιστη σε ό,τι αφορά τα θέματα ισότητας.
Η αντίφαση γίνεται ακόμα μεγαλύτερη όταν η Ιβάνκα σαν επιτυχημένη επιχειρηματίας -με τα χέρια λυμένα χάρη και στην οικονομική επιφάνεια του πατέρα της- κλήθηκε να μιλήσει σε ένα φόρουμ για τα εκατομμύρια γυναίκες που θέλουν, αλλά δεν έχουν τους πόρους να εργαστούν με τις δικές τους δυνάμεις.
Οπως και αν έχει, το CNN σημειώνει ότι η επίσκεψη της πρώτης κόρης (ανεπίσημος, φυσικά, ο τίτλος, αλλά δεν θα διαφωνούσε κανένας μαζί του) στο Βερολίνο και ήταν για την ίδια μια καθοριστική στιγμή.
Την έβαλε στη διεθνή σκηνή, την ώρα που στην εσωτερική σκηνή επιλέγει μάλλον χαμηλούς τόνους στη δημόσιες εμφανίσεις της, αν και έχει ένα σαφές στίγμα στον Λευκό Οίκο δίπλα στον πατέρα της. Ας μην ξεχνάμε ότι, κατά τον Τραμπ, ήταν αυτή που κλαίγοντας μπροστά στην τηλεοπτική εικόνα των παιδιών που σκοτώθηκαν από τα χημικά του Ασαντ έβαλε τα κλάματα και τον έπεισε ότι κάτι πρέπει να γίνει κατά του σύριου προέδρου.
Κατά κάποιο τρόπο ήταν ο πρεσβευτής του πατέρα της, ο οποίος ακόμη δεν έχει βγει από τα σύνορα των ΗΠΑ, περιοριζόμενος να μετακινείται από τον Λευκό Οίκο στο ιδιόκτητο θέρετρο του Μαρ-α-Λάγκο.
Αλλά πάντως αντιλαμβάνεται και η ίδια την απροσδιοριστία και την καινοτομία του ρόλου της δίπλα στον πρόεδρο και τον περιγράφει με μάλλον ασαφείς όρους: «Ακούω, μαθαίνω, ορίζω τους τρόπους με τους οποίους νομίζω ότι θα μπορώ να έχω επίδραση», είπε.
Μία ακόμα μαθητευόμενη πρεσβευτής του Τραμπ, κατά κάποιο τρόπο.