Το κουδούνι χτυπάει. Αλλη μία μέρα στο σχολείο έχει φτάσει στο τέλος της και οι μαθητές ενός συγκεκριμένου ιταλικού Λυκείου βγαίνουν τρέχοντας από την τάξη, με μεγαλύτερο ζήλο απ’ ό,τι συνήθως. Εχουν το βλέμμα φανατικού καπνιστή που έχει κόψει εδώ και λίγες ημέρες το τσιγάρο και τρέχει να καπνίσει ένα στα κρυφά. Τι έχει συμβεί και έχει μετατρέψει αυτά τα παιδιά σε πραγματικά αγρίμια;
Οπως εξηγεί η ιταλική Corriere della Sera, πρόκειται για το πρώτο ιταλικό Λύκειο που αποφάσισε να κόψει τον ομφάλιο λώρο μεταξύ μαθητών και smartphones κατά τη διάρκεια όχι μόνο των μαθημάτων, αλλά και της συνολικής παραμονής των μαθητών στους χώρους του σχολείου.
Καμία επαφή με το Ιντερνετ, καμία διάδραση με τα social media, καμία ειδοποίηση δεν θα φωτίσει τα κινητά που βρίσκονται καλά κρυμμένα μέσα στα σχολικά σακίδια. Αλήθεια, πώς είναι η ζωή στο σχολείο χωρίς κινητό; «Μοιάζει με γενικό μπλακάουτ… είναι πολύ δύσκολο να το περιγράψεις…» λένε τα παιδιά με σχεδόν ηρωικό ύφος, λες και έχουν επιβιώσει από μία τεράστια δοκιμασία.
Ολα αυτά συμβαίνουν στο σχολείο San Benedetto στην Πιατσέντσα της βορειοδυτικής Ιταλίας. Στο σχολείο αυτό δίνεται μεγάλη βαρύτητα στις επιστήμες και θα περίμενε κανείς ότι κάθε μορφή τεχνολογίας θα ήταν καλοδεχούμενη. Και όμως. Ο εφηβικός εθισμός στα social media δυσχεραίνει ημέρα με την ημέρα το έργο των καθηγητών. Οι μαθητές έχουν τεράστιο πρόβλημα συγκέντρωσης.
Οι διδάσκοντες φτάνουν στο σημείο να αναπολούν τις παλιές καλές ημέρες, όταν γινόταν φασαρία στην τάξη επειδή τα παιδιά μιλούσαν και γελούσαν μεταξύ τους. Με την επέλαση των smartphones επήλθε νεκρική σιγή στις σχολικές αίθουσες. Οχι επειδή ξαφνικά τα παιδιά είχαν αποφασίσει να κάνουν ησυχία για να αφοσιωθούν στα μαθήματά τους. Αλλά επειδή δεν μπορούσαν να ξεκολλήσουν, ακόμη και εν ώρα μαθήματος, από τα κινητά τους.
Πώς λειτουργεί όμως το συγκεκριμένο μέτρο απαγόρευσης; Κάθε κινητό ουσιαστικά «κλειδώνεται» μέσα σε μία ειδική μαγνητική συσκευασία η οποία αποσφραγίζεται με τρόπο παρόμοιο με εκείνον που βγαίνουν τα αντικλεπτικά από τα ρούχα που αγοράζουμε σε πολυκαταστήματα, μετά το τέλος κάθε σχολικής ημέρας.
Οπως επισημαίνουν οι καθηγητές του συγκεκριμένου Λυκείου, το ζήτημα δεν είναι μόνο να σταματήσουν οι αντιπερισπασμοί της τεχνολογίας. Πρέπει να ξαναρχίσουν τα παιδιά να συζητούν μεταξύ τους. Σε κάθε διάλειμμα έμοιαζαν με ζόμπι που έπαιρναν εντολές αποκλειστικά από τη συσκευή που αναβόσβηνε μπροστά τους, χωρίς να δίνουν την παραμικρή σημασία σε όποιον υπήρχε και σε ό,τι συνέβαινε δίπλα τους.
Και τελικά, οι συγκεκριμένοι μαθητές παραδέχονται ότι όσο και αν τους λείπουν τα κινητά τους τηλέφωνα, βιώνουν ένα πρωτόγνωρο αίσθημα ελευθερίας. Χωρίς Ιντερνετ, ξανάρχισαν να συμπεριφέρονται σαν μαθητές και όχι σαν χάκερ.
Θα μπορούσε άραγε να εφαρμοστεί κάτι τέτοιο και σε κάποιο ελληνικό σχολείο; Πόσο θα μπορούσαν να αντέξουν «τα δικά μας παιδιά» χωρίς Instagram, Facebook και WhatsApp;