Τα επίπεδα των θαλάσσιων πάγων έπεσαν σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα μέσα στον φετινό Φεβρουάριο, σύμφωνα με τους επιστήμονες, γεγονός που το χαρακτηρίζουν ως σύμπτωμα μια ατμόσφαιρας κατεστραμμένης από τους ρύπους που θερμαίνουν τον πλανήτη, αναφέρει δημοσίευμα του Guardian.
Η συνδυασμένη περιοχή των πάγων γύρω από τον Βόρειο και τον Νότιο Πόλο έφτασε σε νέο ημερήσιο ελάχιστο στις αρχές Φεβρουαρίου, ενώ παρέμεινε κάτω από το προηγούμενο ρεκόρ για τον υπόλοιπο μήνα, όπως ανακοίνωσε την Πέμπτη η Υπηρεσία Κλιματικής Αλλαγής Κοπέρνικος (C3S) της ΕΕ.
«Μία από τις επιπτώσεις ενός θερμότερου κόσμου είναι το λιώσιμο των πάγων της θάλασσας» δηλώνει στον Guardian η Σαμάνθα Μπέρτζες, αναπληρώτρια διευθύντρια της υπηρεσίας. «Το ρεκόρ, ή σχεδόν ρεκόρ, κάλυψης πάγου στη θάλασσα και στους δύο πόλους έχει ωθήσει τον παγκόσμιο θαλάσσιο όγκο πάγου στο ελάχιστο επίπεδο όλων των εποχών» εξηγεί.
Ο Κοπέρνικος διαπίστωσε ότι η περιοχή του θαλάσσιου πάγου έφτασε στο χαμηλότερο μηνιαίο της επίπεδο τον Φεβρουάριο στην Αρκτική –8% κάτω από τον μέσο όρο– και στο τέταρτο χαμηλότερο μηνιαίο επίπεδο τον ίδιο μήνα στην Ανταρκτική – 26% κάτω από το μέσο όρο. Οι δορυφορικές καταγραφές της υπηρεσίας ξεκίνησαν στα τέλη της δεκαετίας του 1970, ενώ διατηρεί ιστορικά δείγματα από τα μέσα του 20ού αιώνα.
Οι επιστήμονες είχαν ήδη παρατηρήσει μια ανωμαλία ακραίας ζέστης στον Βόρειο Πόλο στις αρχές Φεβρουαρίου, η οποία προκάλεσε εκτόξευση των θερμοκρασιών άνω των 20 βαθμών Κελσίου πάνω από τον μέσο όρο και την επακόλουθη υπέρβαση του ορίου τήξης του πάγου. Χαρακτηρίζουν το νέο ρεκόρ ως «ιδιαίτερα ανησυχητικό», καθώς ο πάγος αντανακλά το ηλιακό φως και δροσίζει τον πλανήτη.
«Η έλλειψη θαλάσσιου πάγου σημαίνει πιο σκοτεινές επιφάνειες ωκεανών και ικανότητα της Γης να απορροφά περισσότερο ηλιακό φως, γεγονός που επιταχύνει τη θέρμανση» λέει στον Guardian ο Μίκα Ραντάνεν, κλιματολόγος του Φινλανδικού Μετεωρολογικού Ινστιτούτου.
Προσθέτει ότι το ισχυρό φαινόμενο της χειμερινής θέρμανσης των αρχών Φεβρουαρίου στην Αρκτική είχε ήδη αρχίσει να αποτρέπει τη φυσιολογική ανάπτυξη του θαλάσσιου πάγου. «Αυτό το μετεωρολογικό γεγονός, σε συνδυασμό με τη μακροπρόθεσμη μείωση του θαλάσσιου πάγου λόγω της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής, αποτελεί την κύρια αιτία για τη χαμηλότερη έκταση πάγου της Αρκτικής που έχει καταγραφεί στα χρονικά» εξηγεί.
Η παγκόσμια έκταση του θαλάσσιου πάγου ποικίλλει καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, αλλά συνήθως φτάνει στο ετήσιο ελάχιστό της τον Φεβρουάριο, όταν το Νότιο Ημισφαίριο βρίσκεται σε καλοκαιρινές συνθήκες. Η C3S ανακοίνωσε ότι ο Φεβρουάριος του 2025 ήταν ο τρίτος θερμότερος που έχει καταγράψει ποτέ.
Οι παγκόσμιες θερμοκρασίες ήταν 1,59 βαθμούς Κελσίου υψηλότερες από τα προβιομηχανικά επίπεδα, καθιστώντας τον φετινό Φεβρουάριο τον 19ο μήνα τα τελευταία 20 χρόνια με θερμοκρασία άνω του 1,5 βαθμού Κελσίου πάνω από τα προβιομηχανικά επίπεδα.
Προγράμματα γεωσκόπησης όπως το C3S βασίζονται στην εκ νέου ανάλυση δισεκατομμυρίων μετρήσεων από δορυφόρους, πλοία, αεροσκάφη και μετεωρολογικούς σταθμούς, που δημιουργούν στιγμιότυπα της κατάστασης του κλίματος. Η υπηρεσία προειδοποιεί ότι τα περιθώρια άνω του 1,5 βαθμού Κελσίου ήταν μικρά στη διάρκεια αρκετών μηνών, και ίσως διαφέρουν ελαφρώς σε σύνολα δεδομένων άλλων οργανισμών.
Η νέα κατάρριψη του ρεκόρ θαλάσσιου πάγου σημειώνεται μετά την επιβεβαίωση καταγραφών της C3S ότι η προηγούμενη χρονιά ήταν η πιο ζεστή που έχει καταγραφεί, καθώς τα δύο τρίτα της επιφάνειας της Γης «τσουρουφλίστηκαν» από καύσωνες-ρεκόρ για κάθε μήνα του 2024. Το καιρικό μοτίβο του φαινομένου Ελ Νίνιο το πρώτο εξάμηνο του 2024 προστέθηκε στη θερμική περιβαλλοντική επίδραση της ρύπανσης από τα ορυκτά καύσιμα, η οποία παγιδεύει το ηλιακό φως.
Το Ελ Νίνιο έχει υποχωρήσει έκτοτε και έχει μεταμορφωθεί στην αδύναμη εκδοχή του πιο ψυχρού ομολόγου του, της Λα Νίνια. Ο Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός ανακοίνωσε την Πέμπτη ότι η Λα Νίνια –που εμφανίστηκε τον περασμένο Δεκέμβριο– αναμένεται να είναι βραχείας διάρκειας.
Σε κάθε περίπτωση, η μακροπρόθεσμη πρόγνωση για τον θαλάσσιο πάγο της Αρκτικής είναι ζοφερή. Η περιοχή συνεχίζει να θερμαίνεται γρήγορα και μπορεί να σωθεί μόνο με γρήγορες και μαζικές περικοπές στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου. Αυτό θα περιορίσει και την αυξανόμενη σοβαρότητα των ακραίων καιρικών συνθηκών, καθώς και τη μακροπρόθεσμη άνοδο της στάθμης της θάλασσας σε όλον τον πλανήτη.