Αφού έφυγε από την κυβέρνηση, ο Γιάννης Οικονόμου βγήκε «από τα δεξιά» στον Μητσοτάκη για τα ομόφυλα ζευγάρια
Υπήρχε μια εποχή –όχι και πολύ μακρινή, μέχρι και πριν μερικές εβδομάδες ή λίγους μήνες δηλαδή– που ο Γιάννης Οικονόμου, βουλευτής Φθιώτιδας της ΝΔ και πρώην υπουργός, ήταν ένας aficionado κάθε έκφανσης της κυβερνητικής πολιτικής και της ατζέντας του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ακόμα και όταν δεν ήταν πια κυβερνητικός εκπρόσωπος, που, ok, πρέπει να τα βλέπεις και να τα λες όλα υπέροχα, ήταν ένας πιστός και ένθερμος υμνητής του «πολυδιάστατου και πολυδύναμου εκσυγχρονισμού» της χώρας που θέλει να φέρει ο Πρωθυπουργός –«ο πολυδιάστατος και πολυδύναμος εκσυγχρονισμός δεν περιορίζεται σε επιμέρους πτυχές και όψεις της ελληνικής πραγματικότητας, αλλά διατρέχει όλο το εύρος και το βάθος της ελλαδικής πραγματικότητας» έγραφε πχ. στην «Καθημερινή» στα μέσα του καλοκαιριού, ως υπουργός Προστασίας του Πολίτη τότε.
Ομως η εποχή που ήταν προβεβλημένο μέλος της κυβέρνησης έληξε πριν τρεις εβδομάδες με τον τελευταίο ανασχηματισμό – πριν από 20 μόλις ημέρες ο κ. Οικονόμου αντικαταστάθηκε από τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη στο υπ. Προστασίας του Πολίτη και αποχώρησε από την κυβέρνηση. Και ο πολυδιάστατος εκσυγχρονισμός μπορεί ευχαρίστως να ξεχαστεί, ιδίως αν είναι να επιλέξουμε πλευρές στο θέμα του γάμου των ομοφύλων, τον οποίο ο έτερος βουλευτής Φθιώτιδας, ο Χρήστος Σταϊκούρας, ως υπουργός Υποδομών και Μεταφορών δεν μπορεί παρά να στηρίξει (και να δεχτεί τα πυρά της Εκκλησίας).
Ετσι, το βράδυ της Τρίτης, μετά και τις ανακοινώσεις της Ιεράς Συνόδου κατά του επικείμενου νομοσχεδίου, ο κ. Οικονόμου, ξέχασε τον εκσυγχρονισμό και την επιθυμία του ελληνικού λαού να έρθει «πιο κοντά στο κεκτημένο των προηγμένων χωρών της Δυτικής Ευρώπης», όπως έγραφε το καλοκαίρι και άρχισε τα περί πατρίδος, θρησκείας και οικογένειας.
Ο κ. Οικονόμου μίλησε σε εκδήλωση στα «Public» του Συντάγματος, κατά την παρουσίαση του βιβλίου «Ο συντηρητισμός στην Ελλάδα» (εκδ. Παπαδόπουλος) και μεταξύ άλλων προειδοποίησε πως «η μετατροπή κάθε επιθυμίας σε δικαίωμα δεν βοηθά την ενότητα της κοινωνίας».
Και έπειτα έστρεψε τα βέλη του προς την πορεία που έχει πάρει –προφανώς ξαφνικά, τις τελευταίες τρεις εβδομάδες, και όχι επί των ημερών του στην κυβέρνηση– η ΝΔ:
«Στο σημείο αυτό, με την ιδιότητα μου ως βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, έχοντας μάλιστα μιας συγκεκριμένη πολιτική διαδρομή, επιτρέψτε μου να μοιραστώ μαζί σας έναν επιπρόσθετο προβληματισμό μου», είπε, λοιπόν, ο κ. Οικονόμου, για να συνεχίσει:
«Ο υπερτονισμός της φιλελεύθερης αρχής φοβάμαι ότι στρέφει την πλάτη στους παραδοσιακούς ψηφοφόρους μας. Η παραδοσιακή μας βάση είναι άνθρωποι που αγαπούν την οικογένεια, την εργασία, την τιμιότητα, τη λιτότητα, σέβονται το νόμο, την παράδοση και τη θρησκεία.
»Αν εγκαταλείψουμε τα παραδοσιακά και συντηρητικά κοινά μας, τα στρώματα αυτά ενδέχεται να στραφούν εντέλει σε αντισυστημικές πολιτικές δυνάμεις με συγκεχυμένο ιδεολογικά πρόγραμμα, αλλά σαφή αντιφιλελεύθερο και εθνολαϊκίστικο προσανατολισμό. Έχουμε πρόσφατο το παράδειγμα του γαλλικού γκωλικού κόμματος, της παραδοσιακής συντηρητικής γαλλικής δεξιάς, η οποία σαρώθηκε εκλογικά και σχεδόν εξαϋλώθηκε, επειδή αποστράφηκε τους αξιακούς πυλώνες της γαλλικής δεξιάς: την οικογένεια, τη θρησκεία και το έθνος. Οι άνθρωποι που πια δεν μπορούσαν να εκφραστούν από το γκωλικό κόμμα, στράφηκαν στην άκρα δεξιά, με συνέπειες καταστροφικές όχι μόνο για το κόμμα, αλλά και για την Γαλλία και την Ευρώπη. Και την ίδια στιγμή που το εγκατέλειπαν αυτοί οι ψηφοφόροι, το εγκατέλειψαν με μεγαλύτερη ταχύτητα και οι μεταρρυθμιστές, όσοι έλκονται κυρίως από την διαχειριστική ικανότητα, αναζητώντας την τύχη τους στο εγχείρημα του προέδρου Μακρόν.
»Υποστηρίζω, λοιπόν, ότι η αποϊδεολογικοποίηση του συντηρητικού χώρου δεν βοηθά τη Νέα Δημοκρατία. Καταλαβαίνω ότι με δεδομένα τα δημοσκοπικά χαρακτηριστικά, αλλά και τον σημερινό κομματικό χάρτη κυρίως στην πλευρά της αντιπολίτευσης, η άποψη αυτή ακούγεται στην καλύτερη περίπτωση υπερβολική.
»Ομως, ας μην παραβλέπουμε ότι η ταυτότητα της Νέας Δημοκρατίας έχει αναφορά στην εθνική και ιστορική συνείδηση, τη γλώσσα, τη θρησκεία, τον ελληνικό πολιτισμό, τα ήθη και τα έθιμα».
Και λίγο έπειτα προσέθεσε:
«Η αντιδραστικότητα -το να μην αλλάξει τίποτα- είναι επικίνδυνη, όπως αντίστοιχα και η προοδοπληξία, το να αλλάξουν όλα. Η αλλαγή είναι σώφρον να έρχεται με τη μικρότερη δυνατή αναστάτωση της κοινωνίας και όχι βίαια, ως αποτέλεσμα κοινωνικής μηχανικής. Ο τρόπος λειτουργίας μιας κοινωνίας, ανάμεσα στα άλλα, στηρίζεται και σε βιώματα και την ανθρώπινη φύση. Πάνω σε ένα σταθερό και υγιές υπόστρωμα μπορείς να φέρεις αλλαγές που είναι απαραίτητες για την προσαρμογή του οργανισμού στη σύγχρονη πραγματικότητα. Αν διαλυθεί το υπόστρωμα, δεν υπάρχει φορέας πάνω στον οποίο θα στηριχθούν οι αλλαγές».
Και κάπως έτσι, βρήκαμε άλλον έναν κορυφαίο της περασμένης τετραετίας που δεν θα ψηφίσει τον νόμο που παρουσίασε ο Πρωθυπουργός…
Ρώτησα τον γιατρό «Θα πεθάνω;»: Ο Παύλος Μαρινάκης περιέγραψε τη στιγμή που διεγνώσθη με νόσο του Crohn
Για τον πρώην κυβερνητικό εκπρόσωπο τα είπαμε, πάμε τώρα στον νυν, τον Παύλο Μαρινάκη, ο οποίος έδωσε μια πολύ ανθρώπινη συνέντευξη στον ANT1 και στη μεταμεσονύχτια εκπομπή του Γρηγόρη Αρναούτογλου, μιλώντας για την ασθένεια από την οποία πάσχει –καμία πολιτική ελαφρότητα, να επισημάνουμε, μόνο ανθρώπινο στοιχείο.
«Η νόσος του Crohn είναι μία φλεγμονώδης νόσος του εντέρου, σοβαρή νόσος, αυτοάνοση. Όπου μπορώ να πω δυο πράγματα για αυτό, για μένα είναι σημαντικό. Είναι από αυτά που σου αλλάζουν τη ζωή. Είναι σουσιαστικά ένα αυτοάνοσο, από τα σοβαρά αυτοάνοσα στο έντερο. Δημιουργείται κατά 99% από το άγχος, υπάρχει χρόνια μέσα σου», είπε αρχικά ο κ. Μαρινάκης από την καρέκλα του καλεσμένου της εκπομπής «The 2Night Show».
Και συνέχισε: «Η ιστορία ξεκινάει πολλά χρόνια πίσω, η διάγνωση έγινε όταν ήμουν γραμματέας της Νέας Δημοκρατίας, περίπου πριν από δύο χρόνια και κάτι. Εκείνη την περίοδο κολλάει η γυναίκα μου κορονοϊό και ενώ εγώ βγαίνω αρνητικός στα τεστ, είχα έναν πυρετό κάθε απόγευμα», περιέγραψε.
«Έχουμε ξεκινήσει τις περιοδείες, γυρίζω σπίτι από το γραφείο, 37,5 πυρετός, το βράδυ έπεφτε. Προφανώς έπρεπε να ξεκινήσω άλλες εξετάσεις, αίματος, αξονικές, μαγνητικές, με τον φόβο να είναι κάτι άλλο, κάποια κακοήθεια, οτιδήποτε άλλο. Μάλιστα όταν έκανα την ενδοσκόπηση και διαγνώστηκε η νόσος, βγήκα έξω και πήγα στο γραφείο του γιατρού και μου ανακοινώνει ότι έχω Νόσο του Crohn. Του λέω: “τέλεια”. Σχεδόν χάρηκα.
»Ο γιατρός τα έχασε. Μου λέει: “ξέρεις, αυτό είναι κάτι σοβαρό, εννοείται ζεις με αυτό, το έχεις πάρει πολύ χαλαρά”. Του λέω, “πρώτον γιατί εγώ θέλω να ζήσω” αλλά του έκανα μία ερώτηση: “θα πεθάνω από αυτό;”. Μου λέει: “όχι, δεν πεθαίνεις από αυτό, απλά πρέπει να προσαρμόσεις τη ζωή σου”».
«Κατά καιρούς υποτιμούσα συμπτώματα και φοβόμουν να κάνω εξετάσεις. Έπρεπε να κάνω κάποιο χειρουργείο για να ξεκινήσω τη θεραπεία που κάνω. Χρωστάω πολλά στους γιατρούς και στη γυναίκα μου που με στήριξε. Αν ίσως είχα κάνει εξετάσεις 2, 3 ή 5 χρόνια νωρίτερα, ίσως τώρα χρειαζόταν πιο ήπια θεραπεία. Το σημαντικό είναι ότι πάει καλά η θεραπεία, ότι δεν αλλάζει τίποτα στη ζωή μου, σίγουρα θέλει μία προσοχή», κατέληξε ο κ. Μαρινάκης και παρότρυνε τον κόσμο να κάνει εξετάσεις