Υπάρχει ένας Παπανδρέου που θα χαρεί τη νίκη του Ανδρουλάκη
O Γιώργος Παπανδρέου μπορεί να δηλώνει αισιόδοξος για τις κάλπες της 12ης Δεκεμβρίου, να εξηγεί πως πρόκειται απλώς για το β’ ημίχρονο του ίδιου αγώνα και να καταγγέλλει τα ΜΜΕ που διαστρεβλώνουν αυτά που λέει, αλλά η αλήθεια είναι ότι δύσκολα το ματς γυρίζει –δεν βοηθάει και αυτός ο καψερός με αυτά που κάνει, αλλά τέλος πάντων.
Το ενδιαφέρον λοιπόν είναι πόσo μεγάλη (ή μικρή) θα είναι η προσέλευση των ψηφοφόρων και πόση θα είναι διαφορά υπέρ του Νίκου Ανδρουλάκη, ο οποίος, καθώς φαίνεται, θα επικρατήσει με άνεση, βυθίζοντας όλη τη φαμίλια των Παπανδρέου στη θλίψη. Ολη; Οχι ακριβώς όλη!
Διότι, κακά τα ψέματα, μπορεί ο κ. Ανδρουλάκης να λέει ότι δεν θα παραιτηθεί από τη θέση του στην Ευρωβουλή αν εκλεγεί αρχηγός του Κινήματος Αλλαγής, αλλά αυτό κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, θα γίνει. Αργά αν παραμείνει ευρωβουλευτής ως τις επόμενες εθνικές εκλογές και αυτές γίνουν στο τέλος της τετραετίας, δηλαδή το καλοκαίρι του 2023, γρήγορα, αν οι κάλπες στηθούν νωρίτερα ή ο ίδιος αντιληφθεί ότι πρέπει να βρίσκεται συνεχώς στην Αθήνα.
Ομως η θητεία της Ευρωβουλής λήγει το 2024. Και όταν ο κ. Ανδρουλάκης επιλέξει, αργά ή γρήγορα, να φύγει από εκεί, τη θέση του θα πάρει ο πρώτος επιλαχών του ευρωψηφοδελτίου του ΚΙΝΑΛ, δηλαδή ο Νίκος Παπανδρέου, ο οποίος στις ευρωεκλογές του Μαΐου 2019 είχε πάρει 140.000 σταυρούς, 5.650 λιγότερους από τη δεύτερη, Εύα Καϊλή.
Πρώτη «μεταγραφή» Ανδρουλάκη ο Χρυσόγονος - μπορεί και ο Κοντονής;
Ως έτοιμη «μεταγραφή» στο Κίνημα Αλλαγής περιγράφεται ο Κώστας Χρυσόγονος, καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου και πρώην ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ –μια μετακίνηση δηλαδή που θα συμβολίζει και τη μεταστροφή της τάσης που υπήρξε στις αρχές της περασμένης δεκαετίας, όταν στελέχη του ΠΑΣΟΚ μεταπηδούσαν στη βάρκα του Αλέξη Τσίπρα, σε μια προσπάθεια να διασώσουν την πολιτική καριέρα τους.
Ο κ. Χρυσόγονος, ο οποίος την πενταετία 2014-2019, της θητείας του δηλαδή στην Ευρωβουλή, ήταν εκπρόσωπος αυτού που αποκαλούσαμε «σοβαρό ΣΥΡΙΖΑ», έχει άριστες σχέσεις με τον ευρωβουλευτή Νίκο Ανδρουλάκη, ο οποίος αναμένεται να εκλεγεί αρχηγός του ΚΙΝΑΛ.
Ετσι, η στήλη «Θεωρείο» της «Καθημερινής» τον περιέγραψε ως «“μεταγραφή” Ανδρουλάκη από τον ΣΥΡΙΖΑ», σημειώνοντας ότι ο κ. Χρυσόγονος έχει πει ότι η Κεντροαριστερά έχει ευκαιρία να επανακάμψει υπό την ηγεσία του κ. Ανδρουλάκη. Ενδιαφέρον όμως είχε μια υποσημείωση στο σχετικό άρθρο, με μια αναφορά στον πρώην υπουργό Σταύρο Κοντονή…
Εγραψε συγκεκριμένα ο Σταύρος Γ. Παπαντωνίου:
«Οι εκτιμήσεις λένε ότι αρκετοί ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, που ήταν όμως και πρώην του… ΠΑΣΟΚ, πήγαν στις κάλπες του ΚΙΝΑΛ. Η κινητικότητα, ωστόσο, δεν αφορά μόνον απλούς πολίτες, αλλά και πρώην στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης που κοιτούν προς την πλευρά του ΚΙΝΑΛ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο πρώην ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, Κ. Χρυσόγονος, ο οποίος μιλάει με ιδιαιτέρως θετικά λόγια για τον Ανδρουλάκη. Οι δυο τους εξελέγησαν το 2014 για πρώτη φορά ευρωβουλευτές και είχαν συνεργασία σε διάφορα θέματα. Ο κ. Χρυσόγονος σήμερα λέει ότι η Κεντροαριστερά έχει μια μεγάλη ευκαιρία να επανακάμψει υπό την ηγεσία του Ανδρουλάκη. Σε αντίστοιχη λογική κινήθηκε και ο Στ. Κοντονής».
Οι γελοιογράφοι στη Σακελλαροπούλου με δώρα μια προσωπογραφία και κάτι για τη γάτα της, την Καλυψώ
Το προεδρείο της Λέσχης Ελλήνων Γελοιογράφων δέχτηκε το πρωί της Παρασκευής στο Προεδρικό Μέγαρο η Κατερίνα Σακελλαροπούλου.
Σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά, οι γελοιογράφοι –Πάνος Μαραγκός, Βαγγέλης Χερουβείμ, Πάνος Ζάχαρης, Εφη Ξένου, Ηλίας Μακρής, Μιχάλης Κουντούρης και Παναγιώτης Μήλας– ενημέρωσαν για τις πρωτοβουλίες και τις δράσεις που έχουν αναλάβει για την προώθηση και την ανάδειξη της ελληνικής γελοιογραφίας.
Μάλιστα, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας έλαβε δύο δώρα. Μια προσωπογραφία της –και όχι γελοιογραφία της– και ένα δώρο για τη γάτα της, την Καλυψώ.
Η δικαίωση του Αντώνη Διαματάρη για το πτυχίο από το Columbia
Τον θυμάστε τον Αντώνη Διαματάρη; Τον εκδότη του «Εθνικού Κήρυκα» που για λίγους μήνες διατέλεσε υφυπουργός Εξωτερικών, αρμόδιος για θέματα Απόδημου Ελληνισμού; Αν δεν θυμάστε την περίπτωση ήταν η πρώτη αποχώρηση μέλους της κυβέρνησης — είχε παραιτηθεί τον Δεκέμβριο του 2019 εν μέσω αποκαλύψεων για το βιογραφικό του.
Στο επίκεντρο της κριτικής τότε ήταν και ένα MBA που εμφανιζόταν να είχε λάβει από το Columbia —Κολούμπια, Κολάμπια δεν θα τα χαλάσουμε τώρα— αλλά αυτό το πτυχίο δεν υπήρχε. Ο ίδιος επέμενε ότι όντως είχε σπουδάσει στο φημισμένο πανεπιστήμιο Διοίκηση Επιχειρήσεων και ότι λόγοι οικονομικοί, στα μέσα της δεκαετίας του 1970, δεν του είχαν επιτρέψει να λάβει τον σχετικό τίτλο σπουδών, όμως αυτή η «τρύπα» στο βιογραφικό του κ. Διαματάρη είχε επιτρέψει στον ΣΥΡΙΖΑ να βρει μια τρύπα στο αψεγάδιαστο μωσαϊκό αριστείας της νεαρής τότε κυβέρνησης Μητσοτάκη — ο Αλέξης Τσίπρας και οι συν αυτώ, με το γνωστό τους ύφος, το έκαναν σημαία.
Όμως ο κ. Διαματάρης είχε όντως σπουδάσει και ολοκληρώσει τις σπουδές του στο Columbia. Απλώς δεν είχε πάρει το «χαρτί». Ενα πτυχίο που παρέλαβε τώρα, 44 χρόνια μετά από το φημισμένο εκπαιδευτικό ίδρυμα της ΝΥ, τον δικαιώνει.
Ο ίδιος έγραψε για αυτήν την περιπέτεια, την σκευωρία όπως τη χαρακτήρισε, στον «Εθνικό Κήρυκα», εξηγώντας ακόμα και γιατί η έκδοση του πτυχίου πήρε δύο ολόκληρα χρόνια, μετά την ανακίνηση της υπόθεσης και την παραίτησή του από την κυβέρνηση.
Το σημείωμα στον «Εθνικό Κήρυκα» είχε τίτλο «Στο τέλος θριαμβεύει η αλήθεια – H δικαίωση του πρώην υφυπουργού των Εξωτερικών Αντώνη Διαματάρη». Και ανέφερε:
Στις 9:14 πμ, την Πέμπτη, 21 Οκτωβρίου, 2021, έλαβα ηλεκτρονικά από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια (Columbia) το δίπλωμά μου.
«Οι έφοροι του Πανεπιστημίου Κολούμπια», έγραφε, «…απονέμουν στον Αντώνη Η. Διαματάρη το δίπλωμά του Master of Business Administration …».
Γνώριζα ότι αργά ή γρήγορα θα ερχόταν αυτή η στιγμή. Παρ’ όλα αυτά, αισθάνθηκα ανακούφιση.
Είχαν περάσει περισσότερα από 40 χρόνια από τότε που σπούδασα -όπως ανέφερα στο βιογραφικό μου που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του υπουργείου Εξωτερικών- στην Σχολή Επιχειρήσεων -Business School- του Κολούμπια και σχεδόν δύο χρόνια από τότε που ενήργησα για να μου απονείμουν το δίπλωμά μου.
Κι ενώ τότε που αποφοίτησα, το 1977, θα μπορούσα να το πάρω αμέσως συμπληρώνοντας μια αίτηση, τώρα, μετά από τόσα χρόνια και εν μέσω κορωνοϊού, χρειάστηκε να περάσει καιρός για να το πάρω.
Ηταν όμως η «εξ ύψους δικαίωση», κατά τον χαρακτηρισμό φίλου μου.
Η κήρυξη του «πολέμου»
Το ιστορικό της σκευωρίας που παίχτηκε σε βάρος μου είναι λίγο πολύ γνωστό. Γι’ αυτό και θα περιοριστώ στην ουσία του:
Το πρωί της Δευτέρας 2 Δεκεμβρίου του 2019 -ήμουν τότε Υφυπουργός των Εξωτερικών, Αρμόδιος για τον Απόδημο Ελληνισμό- ενημερώθηκα ότι είχα δεχτεί μια αισχρή επίθεση από κάποιο περιθωριακό μπλογκ (blog).
Ανέμενα ότι κάποτε θα δεχόμουν κριτική –θεμιτό- για το έργο μου.
Οχι όμως για τις… σπουδές μου, 42 χρόνια πριν!
Η βασική κατηγορία τους ήταν ότι δήθεν είχα «μόνον εγγραφεί» στο Κολούμπια.
Δεν έδωσα σημασία.
Τα πράγματα πήραν όμως άλλη τροπή όταν μόλις λίγες ώρες αργότερα, πήρε την σκυτάλη, ο Αλέξης Τσίπρας.
Συγκεκριμένα, σε ομιλία του στην Αλεξανδρούπολη είπε το περίφημο: «…Το Πανεπιστήμιο μάς λέει ότι πέρασε έξω από την πόρτα, δεν πέρασε μέσα από την πόρτα».
Είναι ανεύθυνο, αλλά και επικίνδυνο, για έναν πρώην πρωθυπουργό να μην ελέγχει τις πηγές του. Λίγο να το έψαχνε θα διαπίστωνε ότι το μπλογκ αυτό είναι παντελώς ανυπόληπτο.
Ομως για τον Τσίπρα αποτελούσα έναν «τέλειο» στόχο.
Χτυπώντας εμένα, χτυπούσε, έμμεσα, και τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Επιπλέον, με την αποχώρησή μου θα τερμάτιζε το έργο που οι συνεργάτες μου κι εγώ κάναμε υπέρ των Αποδήμων, φοβούμενος τις πολιτικές επιπτώσεις που αυτό θα μπορούσε να έχει.
Θα έπρεπε να ισχύει όμως και στην περίπτωση τούτη το «στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί…», ή αν προτιμάτε το «ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω»…
Ότι άργησαν να μου απονείμουν το δίπλωμά μου οφείλεται στους εξής λόγους:
1. Οι Αρχές του Κολούμπια όφειλαν να εξετάσουν τον φάκελό μου με πολύ μεγάλη προσοχή εξαιτίας του θορύβου που δημιουργήθηκε.
2. Τα αρχεία της εποχής εκείνης, του 1977, δεν είναι σε ψηφιακή μορφή.
3. Το πανεπιστήμιο έκλεισε, στις αρχές του 2020, λόγω του κορωνοϊού.
4. Η γραφειοκρατία του πανεπιστημίου είναι χειρότερη από την αναμενόμενη. Και φυσικά δεν ασχολούνταν μόνο με εμένα.
5, Αναγκάστηκα να υποβάλλω αγωγή στο πανεπιστήμιο για να επισπεύσουν την απονομή του. Παρ’ όλα αυτά θέλω να διευκρινίσω ότι θα είμαι πάντα ευγνώμων στο Κολούμπια που μου άνοιξε διάπλατα την πόρτα του σ’ ένα άγνωστο, μέχρι τότε, σε μένα κόσμο.
6. Η επόμενη ημερομηνία απονομής διπλωμάτων, ήταν η 20ή Οκτωβρίου 2021, ημερομηνία που αναγράφεται στο δίπλωμά μου. Εξυπακούεται ότι δεν θα μπορούσαν να τυπώσουν αναδρομικά την ημερομηνία της αποφοίτησής μου, το 1977, και να πλαστογραφούσαν την υπογραφή των τότε Αρχών του Πανεπιστημίου. Μάλιστα, το πιθανότερο είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν ζουν πια. Ένα πτυχίο φέρει την ημερομηνία κατά την οποία απονέμεται στον πτυχιούχο.
Στις 29 Οκτωβρίου 2021, απέσυρα την αγωγή μετά την κατάθεση εγγράφου που διαβεβαίωνε ότι «το Κολούμπια, αφού εξέτασε τα αρχεία του, διαπίστωσε ότι ο Διαματάρης ικανοποίησε όλες τις ακαδημαϊκές απαιτήσεις για την απόκτηση πτυχίου ΜΒΑ και απένειμε πτυχίο ΜΒΑ στον Διαματάρη στις 20 Οκτωβρίου 2021».
Συμπεράσματα
Ενάμιση περίπου χρόνο μετά την αποφοίτησή μου, απέκτησα το 100% των μετοχών της ιστορικής εφημερίδας «Εθνικός Κήρυξ».
Ο αγώνας για την επιβίωση και την συνεχή βελτίωσή του δεν μου άφησαν περιθώρια να σκεφτώ τίποτα άλλο. Και ούτε καν γνώριζα ότι όφειλα να συμπληρώσω αίτηση για την απονομή του διπλώματός μου.
Mea culpa. Εκ των υστέρων ήταν βέβαια λάθος.
Πού όμως να φανταζόμουν ότι μετά από δεκαετίες θα γινόμουν μέλος μιας… κυβέρνησης και ότι το δίπλωμα θα προσφέρει την δικαιολογία στους αντιπάλους μου να μου επιτεθούν με στόχο τον πολιτικό μου εξοστρακισμό και μέσω αυτού να επιχειρήσουν να φθείρουν τον Πρωθυπουργό;
Το κρίμα της υπόθεσης είναι ότι αν είχα μείνει στη θέση μου, λόγω της στενής σχέσης μου με τον Πρωθυπουργό, θα λύναμε αρκετά από τα προβλήματα που βασανίζουν για δεκαετίες τους Απόδημους στις σχέσεις τους με την γενέτειρα Ελλάδα και το αντίστροφο.
Πάντως θα με συνοδεύει για πάντοτε η ακλόνητη υποστήριξή σας, καθώς και η κατακραυγή σας εναντίον των συκοφαντών μου.
Το βασικό και πιθανόν το πιο σημαντικό συμπέρασμα, είναι τούτο: Το δίκαιο και η αλήθεια μπορεί κάποτε να αργούν να έρθουν, όμως στο τέλος, θριαμβεύουν.
Παράδειγμα η δική μου δικαίωση.
Και τώρα ώρα για δουλειά.
Υ.Γ.: Επειδή διέρρευσε η είδηση της απονομής του πτυχίου μου, παρέθεσα το παραπάνω σύντομο χρονικό των γεγονότων, για να γνωρίζουν την αλήθεια όσοι πιθανόν να ενδιαφέρονται για το θέμα αυτό.