Από τα ξημερώματα της Δευτέρας, ο Ζακάρια Ζουμπέιντι, παλαιστίνιος μαχητής που διακρίθηκε προ εικοσαετίας σχεδόν κατά τη Δεύτερη Ιντιφάντα, είναι και πάλι ελεύθερος. Τουλάχιστον για όσο κρατήσει η τύχη του.
Απέδρασε θεαματικά με άλλους πέντε συγκρατούμενούς του, αφού έσκαψε μια σήραγγα. Ο χρόνος για την απόδραση ήταν προσεκτικά επιλεγμένος: η εβραϊκή Πρωτοχρονιά και η αναπόφευκτη χαλάρωση των φρουρών.
Από τις τουαλέτες η σήραγγα οδηγούσε σε ένα κενό χώρο κάτω από το κοινό κελί των δραπετών. Από εκεί, μπόρεσαν να σκάψουν άλλα 20 μέτρα για να βγουν έξω από τη φυλακή. Η έξοδος ήταν καλά κρυμμένη κάτω από τα χόρτα και είναι πιθανό ότι τους περίμενε ένα αυτοκίνητο.
Η απόδρασή τους οδήγησε σε ένα τεράστιο ανθρωποκυνηγητό στο Ισραήλ ενώ στη Δυτική Οχθη πυροδότησε κύμα υπερηφάνειας μεταξύ των Παλαιστινίων, γράφει ο Monde.
Και οι έξι δραπέτες ήταν από την Τζενίν, στη Δυτική Όχθη, οι περισσότεροι καταδικασμένοι σε ισόβια. Πέντε ήταν μέλη της Ισλαμικής Τζιχάντ, ενός δορυφόρου της Χαμάς, που δραστηριοποιείται κυρίως στη Λωρίδα της Γάζας.
Ο 45χρονος Ζουμπέιντι ήταν κάτι το διαφορετικό, αν και πλέον έπειτα από τόσα χρόνια στη φυλακή η αύρα του είχε ξεθωριάσει, γράφει η γαλλική εφημερίδα. Αυτοαποκαλούνταν «μαχητής της ειρήνης» και είχε κάτι από τη φήμη ενός ληστή της παλιάς εποχής.
Μια ζωή μεταξύ παρανομίας και νομιμότητας
Παιδί από το προσφυγικό στρατόπεδο της πόλης, που έχασε τη μητέρα του και έναν αδελφό του κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Ιντιφάντα, το 2002 έγινε κατά τύχη ο τοπικός ηγέτης των Ταξιαρχιών των Μαρτύρων Αλ-Ακσα, του στρατού της Φατάχ. Κατηγορήθηκε ότι διέταξε επίθεση στα τοπικά γραφεία του Λικούντ, του τότε κυβερνώντος κόμματος, κατάφερε όμως να διαφύγει από πολλές απόπειρες δολοφονίας κατά τη δεκαετία του 2000.
Εφτασε στο σημείο να αρπάξει τον κυβερνήτη της πόλης και να παρασύρει τη συνοδεία του παλαιστίνιου υπουργού Εσωτερικών, κατηγορώντας τους ότι συνεργάζονται με τον εχθρό.
Ηλθε όμως η εξάντληση και η απογοήτευση (και από την ειρηνευτική διαδικασία) και το 2008 παρέδωσε τα όπλα. «Το αίμα που χύσαμε δεν ωφέλησε σε τίποτα», παραδεχόταν και ο ίδιος.
Επωφελήθηκε από την αμνηστία που χορηγήθηκε από το Ισραήλ σε πολλούς μαχητές της Ιντιφάντα, ενώ η Παλαιστινιακή Αρχή διέλυσε τις Ταξιαρχίες και προσπάθησε να ενσωματώσει τα μέλη τους στις υπηρεσίες ασφαλείας. Ο Ζουμπέιντι, που είχε τότε σχέση με μια Ισραηλινή, εντάχθηκε στο Θέατρο της Ελευθερίας, ένα θεσμό της πόλης που αναβίωσε από τον γιο του ιδρυτή του, του ισραηλινού ηθοποιού Τζουλιάνο Μερ-Χαμίς. Ηταν παιδικός φίλος του Ζουμπέιντι που δολοφονήθηκε το 2011· ο δράστης άγνωστος.
Την ίδια χρονιά επανεξετάστηκε η αμνηστία στον Ζουμπέιντι, γιατί το Ισραήλ πίστευε ότι δεν είχε εγκαταλείψει τη δράση του. Η Παλαιστινιακή Αρχή τον προστάτεψε για λίγο, αλλά αργότερα τον φυλάκισε. Αυτός εξέλαβε τη φυλάκιση ως «προδοσία».
Ωστόσο οι σχέσεις της Αρχής και των παλαιστινιακών οργανώσεων με τον Ζουμπέιντι ήταν πάντα περίπλοκες. Τόσο ώστε τα επόμενα χρόνια έφτασε να γίνει μέλος του «κοινοβουλίου» της Φατάχ.
Το 2019 συνελήφθη από τις ισραηλινές δυνάμεις με την κατηγορία ότι πυροβόλησε τουλάχιστον δύο λεωφορεία εποίκων, τραυματίζοντας ελαφρά δύο (Παλαιστίνιους) οδηγούς. Ο συνεργός του καταδικάστηκε σε 13 χρόνια, ο Ζουμπέιντι, που είχε βαρύτερο κατηγορητήριο, περίμενε τη δίκη του. Στο μεταξύ απέδρασε.