Η Corriere Della Sera παρουσίασε απόψεις διαφόρων αθρογράφων στα ευρωπαϊκά media (Libération, El País, Il Foglio, Avvenire, κ.ά.) για το μείζον θέμα που αντιμετωπίζει η Ευρωπαϊκή Ενωση σήμερα, δηλαδή την αδιάκοπη ροή παρανόμως εισερχομένων Ασιατών και Αφρικανών οι οποίοι αποσκοπούν είτε στη μετανάστευση με σκοπό την εργασία είτε στο πολιτικό άσυλο.
Οι απόψεις που εξετέθησαν στο σημείωμά της δεν αφορούν τις ιδιαιτερότητες που έχει το συγκεκριμένο πρόβλημα στην Ελλάδα (οργανωμένες μαζικές αποστολές μουσουλμάνων από την Τουρκία, ύποπτο trafficking ανθρώπων γενικώς), αλλά την εξυπηρέτηση των αναγκών των βιομηχάνων και κατ’ επέκταση των εθνικών οικονομιών ορισμένων Δυτικών χωρών που, από παραγωγικής απόψεως, δεν είναι λογικό να συγκρίνονται με την Ελλάδα.
Το ζήτημα του χειρισμού της μετανάστευσης (στη Δύση) απασχολεί τα ιταλικά μέσα το τελευταίο διάστημα υστέρα από την απόφαση της κυβέρνησης Μελόνι να «παρκάρει» μερικούς λαθρομετανάστες στην Αλβανία. Αυτή ήταν και η αφορμή για τη Γαλλίδα Αλεξάντρα Σβάρτζμπροτ να γράψει ότι «η Μελόνι διώχνει τους μετανάστες, όμως ο Σάντσεθ τους νομιμοποιεί».
Εγραψε στη Libération: «Ο ισπανός πρωθυπουργός δείχνει ότι μια άλλη πολιτική είναι εφικτή όταν πρόκειται για την υποδοχή των ξένων. Και δεν υπάρχει τίποτα πιο καλό από αυτό. Απλώς ο σοσιαλιστής Σάντσεθ έχει καταλάβει ότι αν η Ισπανία θέλει να συνεχίσει την ισχυρή ανάπτυξή της, +2,9%, μία από τις υψηλότερες στην ΕΕ, δεν έχει άλλη επιλογή από το να διευκολύνει την απόκτηση αδειών παραμονής και εργασίας». Τα παραπάνω εγράφησαν, βέβαια, επειδή και η νέα γαλλική κυβέρνηση μελετά ένα είδος καταστολής των λαθρομεταναστών.
Ο δρόμος που θέλει να ακολουθήσει η κυβέρνηση Σάντσεθ, σημείωσε η Corriere, είναι νομοθετικές τροποποιήσεις στο υφιστάμενο πλαίσιο περί αλλοδαπών, οι οποίες θα έχουν ισχύ άμεσα, από τον ερχόμενο Νοέμβριο. Η El País εξήγησε ότι μία από τις σημαντικότερες αλλαγές είναι η εξής: οι αλλοδαποί που βρίσκονται σε παράτυπη κατάσταση και επιθυμούν να υποβάλουν αίτηση για άδεια διαμονής και εργασίας θα μπορούν να το κάνουν σχεδόν αμέσως.
Αυτό συνιστά περιορισμένη νομιμοποίηση μεν, η οποία όμως αφορά πολύ μεγάλη ομάδα ανθρώπων, αφού μόνο το 2023 είχαν καταγραφεί περισσότερες από 163.000 αιτήσεις. «Η μεταρρύθμιση στοχεύει στην απλούστευση της γραφειοκρατίας, στη διαχείριση της νέας δημογραφικής πραγματικότητας και στην εγγύηση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Αναμένεται θετικός αντίκτυπος στην οικονομία χάρις στους αλλοδαπούς».
Κατά την εφημερίδα της Μαδρίτης, «η ισπανική κυβέρνηση αναθέτει μέρος της ανάπτυξης στην ένταξη των μεταναστών στην αγορά εργασίας και ακριβώς έτσι παρουσίασε στην Κομισιόν το δημοσιονομικό σχέδιό της, δηλαδή τη δημιουργία 1,5 εκατομμύριο νέων θέσεων εργασίας μέχρι το 2026».
Η ίδια η ισπανική κυβέρνηση έχει διατυμπανίσει ότι «ένας από τους στόχους προτεραιότητας για τα επόμενα χρόνια είναι η προσέλκυση ροών μεταναστών με υψηλότερα προσόντα στους τομείς μεγαλύτερου εθνικού ενδιαφέροντος». Και προσέθεσε ότι «αυτό θα μας επιτρέψει να αυξήσουμε τα προσόντα του γενικού εργατικού δυναμικού, μαζί και την παραγωγικότητα του συστήματος». Παράλληλα μία «έκτακτη νομιμοποίηση αλλοδαπών» θα αφορά 500.000 λαθρομετανάστες χωρίς καν έγγραφα ταυτοποίησης, διότι «αυτοί είναι οι πλέον επισφαλείς άνθρωποι».
Ορισμένα ιταλικά μέσα (όπως το Foglio) έγραψαν ότι η ιταλική οικονομία για κάθε χρόνο της επομένης τετραετίας χρειάζεται 120.00 χιλιάδες περισσότερους αλλοδαπούς εργαζομένους. «Οι προβλέψεις της Στατιστικής Υπηρεσίας λένε ότι από τώρα έως το 2028 θα υπάρξει έλλειψη 1,3 εκατομμυρίου εργαζομένων.
Οι εργαζόμενοι που χρειαζόμαστε θα έλθουν από μακριά, εκτός συνόρων. Δεν υπάρχει τίποτε ακατάληπτο σε αυτά, είναι όψεις της πραγματικότητας που αντιμετωπίζει η ιταλική οικονομία, πρόβλημα στο οποίο πρέπει να απαντήσει η κυβέρνηση Μελόνι». Φυσικά, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο οι επιχειρηματίες θέλουν ακόμη περισσότερους μετανάστες. «Συνειδητοποιούμε πως η ανάγκη απασχόλησης εργατικού δυναμικού εκτός ΕΕ είναι ζωτικής σημασίας τόσο για τη βιομηχανία όσο και για τη γεωργία και για τις υπηρεσίες».
Το μέσο Avvenire, συνδεδεμένο με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, παρατήρησε ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αναγκάζονται να προβούν σε μια δύσκολη πράξη εξισορρόπησης. «Ενώ προσπαθούν να κλείσουν τις πόρτες στους αιτούντες άσυλο, τις ανοίγουν ξανά για τους υποψήφιους εργαζομένους».
Και αυτό επειδή «ακόμη και πριν από την πανδημία εμφανίστηκαν ανάγκες ανθρωπίνου δυναμικού στις οικονομίες των αναπτυγμένων χωρών, αφού οι εργάτες που κατέφθασαν από τα νεότερα μέλη της ΕΕ, από τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία και την Πολωνία, δεν επαρκούν πια». Εν κατακλείδι, έγραψε η Corriere, μάλλον δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η ισπανική κυβέρνηση θέλει να αντιμετωπίσει την επιχειρηματική «πείνα» για ανθρώπινο δυναμικό (και την κυβερνητική για ανάπτυξη, φυσικά) νομιμοποιώντας όσους ήδη βρίσκονται εκεί.