Τα δάκρυα είναι αλμυρά όπως και οι σταγόνες του ιδρώτα, όμως οι αλμύρες τους οδηγούν σε διαφορετικά αποτελέσματα: με τα δάκρυα γίνεσαι συμπαθής, με τον ιδρώτα αλλάζεις τα πράγματα. Αυτά είπε κάποτε ο Τζέσε Τζάκσον, για τον οποίο ήρθε τώρα η ώρα των δακρύων έπειτα από δεκαετίες ιδρώτα, σχολίασε η Corriere della Sera και έδωσε ένα σύντομο πορτρέτο του ανδρός.
Μεγάλωσε κάτω από τα φτερά τού Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, του οποίου θαύμαζε την οργανωτική ικανότητα μεν, όμως δεν εμπιστευόταν τον πρωταγωνιστικό ρόλο που φιλοτεχνούσε για τον εαυτό του. Ο αιδεσιμότατος Τζάκσον, βαπτιστής ιερωμένος, συγχρόνως και πολιτικός, ηγήθηκε του αγώνα για τα δικαιώματα των μαύρων Αμερικανών επί 60 χρόνια.
Υπήρξε υποψήφιος για την προεδρία των ΗΠΑ δις, αλλά και γνωστός για τις πολιτικές αντιφάσεις του. Λόγου χάρη, ήταν ένθερμος υποστηρικτής του Μπιλ Κλίντον, αντιμετώπισε πιο ψυχρά τον Μπαράκ Ομπάμα, και προκάλεσε θόρυβο στη Δημοκρατική Αμερική με τις θέσεις του κατά των αμβλώσεων και κατά του γάμου μεταξύ ατόμων του αυτού φύλου.
Το τέλος της πολιτικής καριέρας τού 81 ετών Τζάκσον έπεσε στο Σικάγο την περασμένη Κυριακή με τη δήλωση της αποστρατείας του από το κίνημα Rainbow Push Coalition, οργάνωση που ίδρυσε το 1971 έπειτα από την οριστική ρήξη με τον Ραλφ Αμπερνάθι, τον διάδοχο του Κινγκ. Τον διαδέχθηκε ένας πάστορας από το Ντάλας, ο αιδεσιμότατος Φρέντερικ Ντάγκλας Χέινς, ο οποίος πίνει νερό στο όνομα του Τζάκσον.
Ο πρόεδρος Μπάιντεν τίμησε τον Τζάκσον με δήλωσή του στην οποία τον αποκαλεί «άνθρωπο του Θεού και του λαού». Εγραψε ο πρόεδρος των ΗΠΑ: «Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών της φιλίας και της συνεργασίας μας είδα πώς ο Τζάκσον βοήθησε το έθνος να αναπτυχθεί. Τον είδα έτσι όπως θα τον θυμάται η Ιστορία: σαν άνθρωπο του Θεού και του λαού, ατρόμητο και αποφασισμένο για τη λύτρωση της ψυχής του έθνους μας. Η Τζιλ και εγώ είμαστε ευγνώμονες για την αφοσιωμένη υπηρεσία του. Ανυπομονούμε να συνεργαστούμε με το Rainbow Push Coalition».
Η Corriere σημείωσε ότι ο Τζάκσον αντιμετωπίζει εδώ και μερικά χρόνια προβλήματα υγείας και ότι το 2017 ανακοίνωσε ο ίδιος πως είχε ήδη ξεκινήσει κάποια θεραπεία για τη Νόσο του Πάρκινσον από την οποία πάσχει. Κατόπιν αναφέρθηκε στην κόρη του Τζάκσον, ονόματι Σαντίτα, η οποία σε κάποια συνέντευξή της συνόψισε την παρούσα κατάσταση του πατέρα της στην παροιμιώδη φράση «το μεν πνεύμα πρόθυμον, η δε σαρξ ασθενής».
Το ιταλικό μέσο στάθηκε στις κατά καιρούς αμφιλεγόμενες δηλώσεις του Τζάκσον, με αποκορύφωμα αυτήν που αφορά τη δολοφονία του Κινγκ στο Μέμφις του Τενεσί. Ο Τζάκσον είχε πει ότι ο Κινγκ ξεψύχησε στα χέρια του και ότι συγκράτησε τα τελευταία λόγια του. Ομως αυτά αποδείχθηκαν ψέματα, καθώς πολλοί μάρτυρες κατέθεσαν ότι εκείνη τη στιγμή ο Τζάκσον ήταν στο πάρκινγκ του ξενοδοχείου από το παράθυρο του οποίου ο φονιάς πυροβόλησε τον Κινγκ…
Υστερα από τις δύο προεδρικές υποψηφιότητές του ο Τζάκσον δεν επιδίωξε δημόσια αξιώματα, όμως πάλεψε για την ανάπλαση των γκέτο των αμερικανικών μητροπόλεων, όπου ζούσαν και ζουν οι μαύροι, ενώ άνοιξε και διάλογο με εχθρούς των ΗΠΑ, όπως ήταν ο Σαντάμ Χουσεΐν του Ιράκ και ο Ούγκο Τσάβες της Βενεζουέλας. Με τις διαμεσολαβήσεις του πέτυχε πάντως την απελευθέρωση ορισμένων κρατουμένων στη Συρία και στη Σερβία.
Με το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ είχε περίεργες σχέσεις, πότε έτσι και πότε αλλιώς. Τον Κλίντον στην αρχή τον επέκρινε, όμως κατέληξε να είναι ο πιο ένθερμος υποστηρικτής του και να τον χρίσει με τον τίτλο του «πρώτου μαύρου προέδρου της Αμερικής» επειδή ο Κλίντον υποστήριξε τους Αφροαμερικανούς! Ωστόσο όταν ένας πραγματικός μαύρος έγινε πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Τζάκσον δεν πολυσυγκινήθηκε: κράτησε στάση αντιπαλότητας απέναντι στον Μπαράκ Ομπάμα…