Υστερα από ένα δίμηνο κοινωνικής αναταραχής και μαζικών διαδηλώσεων, αποκαλύπτεται ότι το Ιράν περιδινίζεται σε έναν στρόβιλο ενδοκρατικών αντιθέσεων και η απόσταση που χωρίζει τους σκληροπυρηνικούς εξουσιαστές από τους μετριοπαθέστερους ολοένα και διευρύνεται. Ενδεικτική της κατάστασης που επικρατεί στη θεοκρατία της Τεχεράνης είναι η σύλληψη της Φαριντέχ Μοραντχανί, ανηψιάς του ανώτατου θρησκευτικού ηγέτη της Ισλαμικής Δημοκρατίας, αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ. Η γυναίκα κατηγορήθηκε ότι συμμετείχε στις αντικυβερνητικές κινητοποιήσεις που ξέσπασαν έπειτα από τη δολοφονία της Μάσα Αμινί στο αρμόδιο για την «ηθική τάξη» αστυνομικό τμήμα.
Η συλληφθείσα είναι γνωστό πρόσωπο στο Ιράν. Φοράει τη μαντήλα της, συγχρόνως όμως είναι και ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως έγραψε η Corriere della Sera. Μάλιστα, έχει συλληφθεί και στο παρελθόν, με την κατηγορία ότι υπερασπίζεται υπερβολικά φιλελεύθερες θέσεις. Ισως δεν ξέρει να φυλάγεται, ή πιθανώς υπερεκτιμά τις «πλάτες» του θείου της. Πάντως, τον περασμένο Ιανουάριο φυλακίστηκε επειδή έγραψε ένα γράμμα στη χήρα του τελευταίου σάχη της Περσίας, αποκαλώντας την «αγαπητή βασίλισσα», και αυτό φυσικά ήταν ασυγχώρητο λάθος. Είναι κόρη της αδελφής του Χαμενεΐ και του θανόντος Αλί Μοραντχανί, ο οποίος υπήρξε επικριτής του καθεστώτος των μουλάδων.
Η αμερικανική εφημερίδα Wall Street Journal έγραψε ότι όλα δείχνουν πως έχει παγιωθεί η ρήξη των δυνάμεων που απαρτίζουν την ιρανική θεοκρατία, αφού οι μεταρρυθμιστές μουλάδες έχασαν την καθοριστική μάχη το 2021, με την εκλογή του «σκληρού» Εμπραχίμ Ραΐσι στην προεδρία. Κατόπιν, τα περιθώρια παρέμβασής τους στο παρασκήνιο και στο προσκήνιο ήταν ελάχιστα. Οι «πούροι» ισλαμιστές τούς ανέθεσαν τον ρόλο του πυροσβέστη στις πρόσφατες λαϊκές κινητοποιήσεις, όμως οι μεταρρυθμιστές απέτυχαν να εξευμενίσουν το αγανακτισμένο πλήθος. Κράτησαν αποστάσεις, φυσικά, από τους διαδηλωτές, ωστόσο επιμένουν ότι επιδιώκουν μεταρρύθμιση του συστήματος στο πλαίσιο της Ισλαμικής Δημοκρατίας.
Η κόρη του φιλοκαπιταλιστή παλαιού προέδρου Χασεμί Ραφσαντζανί, Φαϊζέχ, η οποία υπήρξε μέλος του ιρανικού πολιτικού προσωπικού αλλά και οπαδός των πολιτικών δικαιωμάτων, έχει επίσης καταδικαστεί για αντικαθεστωτικές θέσεις. Ωστόσο, πέρα από τις συλλήψεις και τις φυλακίσεις τους από τους «σκληρούς», οι μεταρρυθμιστές του Ιράν αντιμετωπίζουν ένα ακόμη σοβαρότερο πρόβλημα, καθαρά πολιτικό: οι σημερινοί νέοι, που έχουν βγει στους δρόμους και απαιτούν την απελευθέρωσή τους από τα κοινωνικά και πολιτικά δεσμά, τους θεωρούν μέρος του συστήματος, άρα δεν πιστεύουν πια ότι το καθεστώς μπορεί να μεταρρυθμιστεί και ζητούν τη ριζική πολιτική αλλαγή, με στροφή προς τη δυτικού τύπου δημοκρατία.