Με το πλήγμα που θα υποστούν οι αμερικανικές πολεμικές βιομηχανίες αν ο Ντόναλντ Τραμπ κερδίσει τις προεδρικές εκλογές του 2024 ασχολήθηκε η Corriere della Sera, με κείμενο υπό μορφήν άρθρου γνώμης. Ενας από τους ανταποκριτές της στις ΗΠΑ, ο Τζουζέπε Σαρκίνα, έγραψε ότι ο Τραμπ σε περίπτωση νίκης του (αν και εφ’ όσον πάρει βέβαια το Ρεπουμπλικανικό χρίσμα και δεν έχει στο μεταξύ φυλακιστεί), πρέπει να ξανασκεφτεί την άρση της υποστήριξης των ΗΠΑ στην Ουκρανία και τη συνεπαγόμενη ανασφάλεια της νατοϊκής Ευρώπης. Ακόμη και αν ποσώς τον ενδιαφέρουν το Κίεβο και η ευρωπαϊκή άμυνα –που είναι και το πιθανότερο, δηλαδή–, δεν θα μπορέσει να παραβλέψει τα συμφέροντα του αμερικανικού λόμπι της πολεμικής βιομηχανίας. Διότι τα λεφτά είναι πάρα πολλά.
«Οι ευρωπαίοι διπλωμάτες περισσότερο, παρά οι Αμερικανοί, φοβούνται ότι ο Τραμπ, αν ξαναπατήσει το πόδι του στον Λευκό Οίκο, τον Ιανουάριο του 2025, θα κόψει τη στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ προς την Ουκρανία και ότι θα την αφήσει στο έλεος του στρατού του Πούτιν. Επιπλέον, ο μοχθηρός και εκδικητικός νέος πρόεδρος θα εγκαταλείψει ολόκληρη την Ευρώπη σε αβέβαιη και επικίνδυνη μοίρα, καθώς θα βρεθεί αδύναμη και ανυπεράσπιστη απέναντι στη Μόσχα. Ομως έτσι έχουν όντως τα πράγματα; Με τα χρόνια μάθαμε ότι όταν εμπλέκεται κάπου ο Τραμπ, το σοφότερο πράγμα είναι να μην παίρνεις τίποτα ως δεδομένο. Ας προσπαθήσουμε να σταθμίσουμε τον πιθανό αντίκτυπο της ‘‘μεταβλητής Τραμπ’’ στο Ουκρανικό και στην πολιτικοστρατιωτική ισορροπία μεταξύ ΗΠΑ και Ευρώπης.
»Τα τελευταία στοιχεία (μέχρι τις 31 Μαΐου) δείχνουν ότι οι ΗΠΑ του Τζο Μπάιντεν έχουν διαθέσει περίπου 70,7 δισ. δολάρια για την Ουκρανία. Τα 42,8 δισ. έχουν δοθεί σε στρατιωτική βοήθεια, ενώ όλοι οι άλλοι μαζί έχουν διαθέσει 38,73 δισ. δολάρια. Η αμερικανική πρωτοκαθεδρία στον τομέα θα γίνει ακόμη πιο ξεκάθαρη αν το Κογκρέσο αποδεχθεί το πρόσφατο αίτημα του Μπάιντεν να δώσουν οι ΗΠΑ επιπλέον 24 δισ. δολάρια στο Κίεβο. Το όλο θέμα έχει και βιομηχανική διάσταση. Το ήμισυ των όπλων που αποστέλλονται, αξίας περίπου 23 δισ. δολαρίων, προέρχονται από ήδη υπάρχοντα αμερικανικά οπλοστάσια, όμως το υπόλοιπο πακέτο, περίπου 20 δισ., δεν θα πάει απευθείας στον Ζελένσκι αλλά σε μια χούφτα αμερικανικές εταιρείες.
»Αυτές θα κατασκευάσουν όπλα τόσο για την αναπλήρωση των αποθεμάτων του Πενταγώνου όσο και για την παράδοση στους Ουκρανούς. Σε όλη τη θητεία του ο Τραμπ μεγάλωνε τον αμυντικό προϋπολογισμό. Αν ξαναβγεί πρόεδρος λέτε να καταστρέψει τις βιομηχανίες Lockheed Martin, Raytheon, Boeing, Olin, AeroVironmemnt και General Dynamics; Προς το παρόν αυτές οι συγκεκριμένες εταιρείες έχουν συνάψει συμβάσεις με την αμερικανική διοίκηση ύψους 18 δισ. δολαρίων. Τα υπόλοιπα λεφτά (άλλα 20 ή και 40 δισ. δολάρια) θα γίνουν αντικείμενο διαπραγμάτευσης τους επόμενους μήνες και τα επόμενα χρόνια. Είναι δυνατόν ο Τραμπ να αγνοήσει εντελώς αυτά τα αμερικανικά συμφέροντα;
»Τους τελευταίους 18 μήνες ο Θείος Σαμ επέστρεψε δυναμικά στην Ευρώπη. Η επιθετικότητα του Πούτιν έπεισε τον Μπάιντεν να αποκαταστήσει την κεντρική θέση των ΗΠΑ στη σχέση με τους Ευρωπαίους και, ειδικότερα, με τους Ανατολικούς του ΝΑΤΟ. Οι Αμερικανοί έχουν εγκαταστήσει τη διοίκηση του 5ου Σώματος Στρατού των ΗΠΑ στην Πολωνία, ενώ μετέφεραν στρατιώτες και οχήματα στη Ρουμανία. Επισήμως οι ΗΠΑ κινούνται εντός του πλαισίου της Ατλαντικής Συμμαχίας, όμως τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκαν και με την ενίσχυση των διμερών δεσμών με μεμονωμένα κράτη. Από εποχής Ομπάμα καλύπτεται από το Κογκρέσο και από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ μεγάλο μέρος των στρατιωτικών δαπανών της Λετονίας, της Εσθονίας και της Λιθουανίας.
»Και η κυβέρνηση Τραμπ, το 2019, συνήψε συμφωνία με τους Ελληνες, η οποία οδήγησε στην ίδρυση ναυτικής βάσης στην Αλεξανδρούπολη. Σήμερα αυτή αποτελεί στρατηγικό κόμβο των Αμερικανών στη Μεσόγειο.
»Η επιθετικότητα του Πούτιν ώθησε τη Σουηδία και τη Φινλανδία να εγκαταλείψουν την ουδετερότητά τους και να εμπιστευτούν την άμυνά τους στο ΝΑΤΟ, δηλαδή στην Ουάσιγκτον. Σήμερα σε όλη την Ευρώπη, όχι μόνο στην Ανατολική, η ασφάλεια είναι κορυφαία προτεραιότητα. Και όλοι, με εξαίρεση τους Γάλλους ίσως, είναι πεπεισμένοι ότι η μαζική παρουσία των ΗΠΑ είναι και πάλι απαραίτητη. Αυτό σημαίνει και καλές δουλειές για τις στρατιωτικές βιομηχανίες των ΗΠΑ, όπως και μεγαλύτερη πολιτική επιρροή για τον Λευκό Οίκο. Τους πολιτικούς των ΗΠΑ, Δημοκρατικούς και Ρεπουμπλικανούς, δεν τους πειράζει καθόλου αυτή η κατάσταση. Θα μπορέσει ο Τραμπ να την παραβλέψει;»