Ενα από τα πρόσωπα με τα οποία απασχολήθηκε η περίφημη «έρευνα Μιούλερ», περί ανάμειξης των Ρώσων στις προεδρικές εκλογές του 2016, είναι και ο πρώην σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Τραμπ και διατελέσας στρατηγός του αμερικανικού στρατού, Μάικλ Φλιν.
Προσφάτως ο Φλιν έλαβε «προεδρική χάρη για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν και ομολογήθηκαν», όπως γράφει και ο ανταποκριτής στην Ουάσινγκτον της Corriere della Sera, κατά την παραπάνω έρευνα του εισαγγελέα Ρόμπερτ Μιούλερ. Η παραίτηση του στρατηγού από το πόστο που του δόθηκε στη διοίκηση Τραμπ οφείλεται ακριβώς σε αυτά τα πιστοποιημένα γεγονότα, δηλαδή στα ψέματα που είπε σχετικά με τις σχέσεις του με ρώσους διπλωματικούς παράγοντες.
Η «προεδρική χάρη», όπως φαίνεται και από το παραπάνω «τιτίβισμα» του Τραμπ, απονεμήθηκε στον Φλιν στις 25 του περασμένου Νοεμβρίου, έτσι του αναπτερώθηκε, ως φαίνεται, το πεσμένο ηθικό. Η κατοπινή κίνησή του μπορεί για αυτόν να είχε και χαρακτήρα ανταπόδοσης, διότι ο άνθρωπος δεν πρέπει να είναι αγνώμων στη ζωή – και οι στρατιωτικοί, ως γνωστόν, διατηρούν ζωντανό τον ηθικό κώδικα.
Τι έκανε, λοιπόν, ο στρατηγός; Μία μεγάλη χειρονομία! Χειρονομία την οποία μόνο ένας χαμένος (όχι μόνο στις εκλογές) μπορεί να κατανοήσει σε βάθος.
Ο Φλιν δημοσιοποίησε ένα πολιτικό μανιφέστο υπό τον τίτλο «We the People Convention», με το οποίο προπαγανδίζει την αναστολή του αμερικανικού Συντάγματος και την εφαρμογή στρατιωτικού νόμου, την ακύρωση των προεδρικών εκλογών της 3ης Νοεμβρίου και την προκήρυξη νέων εκλογών!
Θράσος; Ασφαλώς, αλλά, μέχρις εδώ, όχι και στο φουλ. Διότι υπάρχει πιο νόστιμη συνέχεια. Την καταμέτρηση των ψήφων στις νέες εκλογές θα τις κάνει, λέει, ο στρατός!
Οι λόγοι για τους οποίους ο Φλιν πρότεινε (στον Τραμπ, εξυπακούεται) τη συνταγματική εκτροπή είναι δύο: φυσικά, «η αναξιοπιστία των πολιτικών» και, ανυπερθέτως, «ο κίνδυνος του εμφυλίου πολέμου». Και η Corriere σχολιάζει με χιούμορ ότι ο στρατηγός «έχει επίγνωση των λόγων του». Εμ, πώς δεν έχει… Η αναστολή του Συντάγματος θα είναι «βραχεία», αλλά και ο «εμφύλιος» θα έχει αποφευχθεί.
Είναι χαρακτηριστικό του φανατισμού του στρατηγού ότι δεν έλαβε υπ’ όψιν του καν τις ρεπουμπλικανικές παραδοχές της ήττας έπειτα από τους ελέγχους των ψήφων στις διάφορες Πολιτείες. Εψαξε όμως βαθιά στην αμερικανική Ιστορία και ανέσυρε τον Αβραάμ Λίνκολν, πρόεδρο την εποχή του πραγματικού εμφυλίου πολέμου της Αμερικής, ως παράδειγμα για τη δικαιολόγηση της συνταγματικής εκτροπής. (Οι ανιστορικοί παραλληλισμοί είναι χαρακτηριστικό της Ακροδεξιάς, και όχι μόνο στις ΗΠΑ.)
Ετσι, αφού οι αιώνες γεφυρώθηκαν με λίγες αράδες, οι φιγούρες του Λίνκολν και του Τραμπ συνυπάρχουν, «αρμονικά» υποτίθεται, στο μανιφέστο του Φλιν.
Αντε, τους ζυγούς λύσατε και… μη χειρότερα.