Ποια είναι η διαφορά μεταξύ ενός κουτιού σε ράφι αμερικανικού σουπερμάρκετ, μιας φωτογραφίας αυτού του κουτιού και ενός πίνακα του Αντι Γουόρχολ που απεικονίζει το κουτί της σούπας Campbell; Πότε η καλλιτεχνική σούπα παύει να είναι σούπα και γίνεται… σαλάτα;
Αυτά τα καίρια για το μέλλον της μοντέρνας Δυτικής Τέχνης ερωτήματα απασχολούν όχι μόνο τους κριτικούς, αλλά από αυτή την εβδομάδα και τα μέλη του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ. Η pop art ιστορία που έρχεται από την Αμερική έχει ως ακολούθως.
H φωτογράφος Λιν Γκόλντσμιθ φωτογράφισε το 1981 τον ποπ τραγουσιτή Πρινς. Τη φωτογραφία αυτή είδε ο Αντι Γουόρχολ και το 1984 εμπνεύσθηκε και παρήγαγε με την προσφιλή του μέθοδο της ξεπατικωτούρας μια σειρά από πορτρέτα του τραγουδιστή. Φυσικά, τα πορτρέτα κυκλοφόρησαν ως μεταξοτυπίες, σε πολλά και διαφορετικά χρώματα.
Αυτές οι μεταξοτυπίες έχουν πουληθεί και αναπαραχθεί και έχουν αποφέρει κέρδη εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων στο Ιδρυμα Αντι Γουόρχολ, μια ΜΚΟ που ιδρύθηκε μετά τον θάνατο του φημισμένου εικαστικού με σκοπό να προωθήσει το έργο του.
Το ζήτημα που απασχολεί τους δικαστές είναι αν η φωτογράφος δικαιούται ή όχι κάποια αποζημίωση για τη φωτογραφία που κάποτε είχε πουλήσει για 400 δολάρια μόλις. Τάχα, η επέμβαση του Γουόρχολ δεν άλλαξε τη φωτογραφία της; Μήπως τη μεταμόρφωσε σε νέο έργο Τέχνης;
Μάλλον υπάρχει διχογνωμία στην έδρα, αφού άλλοι πιστεύουν ότι ο Γουόρχολ «αναμόρφωσε» το πρωτότυπο (τη φωτογραφία, όχι τον Πρινς) και συνεπώς έχουμε καινούργιο έργο Τέχνης, άλλοι όμως, Ρεπουμπλικανοί όπως μεταδίδεται, έχουν διαφορετική άποψη.
Οι συνέπειες της ετυμηγορίας, η οποία αναμένεται την άνοιξη του 2023, θα είναι καθοριστικές για όλους τους καλλιτέχνες που ξεκινούν να δημιουργήσουν πατώντας επάνω σε δουλειά συναδέλφων τους.