Βρέθηκε το πιο πιστό κοινό της Χίλαρι Κλίντον. Είναι οι γυναίκες που περίμεναν 96 χρόνια για την ευκαιρία να ψηφίσουν για μία γυναίκα υποψήφια στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ. Είναι οι γυναίκες που ζούσαν -και ακόμη θυμούνται- την ημέρα που απέκτησε εκλογικό δικαίωμα το γυναικείο φύλο στις ΗΠΑ, στις 18 Αυγούστου του 1920.
«Θυμάμαι να συνοδεύω τη μητέρα μου, πάνω σε μία άμαξα με άλογα, στον εκλογικό σταθμό την πρώτη φορά που μπόρεσαν να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα οι γυναίκες», γράφει η Τζούλιετ Μπέρνσταϊν, από τη Μασαχουσέτη. Γεννήθηκε το 1913 και χάρη στην ενθάρρυνση της μητέρας της πήρε πτυχίο, κάτι πρωτοφανές για τα δεδομένα.
Είναι οι γυναίκες άρχισαν να σπουδάζουν, που έκοψαν τα μαλλιά τους πολύ κοντά, που πέταξαν τα μακριά, ενοχλητικά φουστάνια. Μεγαλώνοντας συνειδητοποίησαν πόσο άξιζε ο αγώνας των Σουφραζετών για τα δικαιώματα των γυναικών, γιατί βίωσαν οι ίδιες τις μεγάλες αλλαγές στη ζωή τους. Αυτές οι γυναίκες, λοιπόν, παρότι πλησιάζουν τα 100 τους έτη, συγκεντρώθηκαν στο Διαδίκτυο και έκαναν τη δική τους εκστρατεία: «Περίμενα 96 χρόνια».
Η πρωτοβουλία ανήκει στην 98χρονη Εστέλ Σουλτς, η οποία κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου εργαζόταν σε εργοστάσιο κι ύστερα έγινε δασκάλα. Κι αυτή έζησε με τη μητέρα της την πρώτη ψήφο των γυναικών –ήταν δύο ετών! Σήμερα υποφέρει από καρδιά και ζει σε άσυλο. «Αποφάσισα ότι θα ήθελα να ζήσω μέχρι να μπορέσω να βιώσω την εκλογή της πρώτης γυναίκας υποψηφίου», δήλωσε. Οταν ψήφισε δι’ αλληλογραφίας τον περασμένο Οκτώβριο (φυσικά Χίλαρι) και συνειδητοποίησε πόσο ιστορική στιγμή ήταν, ζήτησε από την εγγονή της, Σάρα, να αναρτήσει τη φωτογραφία της μαζί με τον φάκελο που περιείχε την ψήφο της στο Facebook.
Τότε οι συγγενείς της Σουλτς αναζήτησαν κι άλλες ιστορίες των γυναικών που περίμεναν 96 χρόνια για αυτή τη στιγμή και κάπως έτσι γεννήθηκε ο ιστότοπος με τις μαρτυρίες των πιο πιστών υποστηρικτών της υποψηφίου του Δημοκρατικού Κόμματος. «Η μητέρα μου ήταν από τις πρώτες γυναίκες που έκοψαν τα μαλλιά τους κοντά και που πέταξαν τα μακριά φουστάνια που παρέσυραν χώμα και τα αντικατέστησαν με κοντά φορέματα», γράφει η Μπεατρίς Λάμκιν, 98 ετών, από το Σικάγο.
Είναι απλώς ικανοποιημένες και ευτυχισμένες που έχουν την ευκαιρία να ψηφίσουν μία γυναίκα. Πολλές από αυτές δεν τολμούσαν καν να το φανταστούν. Μία από τις συμμετέχουσες στη διαδικτυακή ομάδα, η Αντζελα Εστέλ Γκαραβέλι Αστορ, απεβίωσε στις 21 Οκτωβρίου, σε ηλικία 98 ετών. Πρόλαβε να ψηφίσει αλλά ξεψύχησε πριν μάθει το αποτέλεσμα. «Αν ψηφίσω ακόμη μία φορά θέλω να είναι για γυναίκα», είχε πει.
«Είμαι φεμινίστρια από τότε που δεν υπήρχε καν ο όρος!», δηλώνει η Γιουτζίνια Πέρκινς, που έχει κλείσει τα 102 της έτη. «Είναι καιρός να γίνει μία γυναίκα πρόεδρος!».
Αρα ψηφίζουν την υποψήφια του Δημοκρατικού Κόμματος μόνο και μόνο επειδή είναι γυναίκα; «Δεν είναι μόνο αυτό», επισημαίνει η Σίλβια Σούλμαν, ετών 99. «Είναι για να δείξουμε ότι ως γυναίκες μπορούμε να κάνουμε ότι θέλουμε, ειδικά όταν έχουμε εργαστεί σκληρά στις καριέρες μας για να αποκτήσουμε την απαραίτητη εμπειρία που απαιτείται για να πετύχουμε. Είναι υπέροχο να δείχνω στην εγγονή μου και τη δισέγγονή μου ότι δεν υπάρχουν όρια και ότι μπορούν να κάνουν οτιδήποτε κάνει κι ένας άνδρας».
Η ομάδα της Κλίντον εντόπισε αυτό το κοινό που την υποστηρίζει μέσα από το Διαδίκτυο. Και η ίδια έγραψε ένα γράμμα στην κυρία Σουλτς, την πρωτεργάτρια του κινήματος. «Συχνά συγκλονίζομαι στη σκέψη της ευθύνης που έχω ως η πρώτη γυναίκα υποψήφια ενός μεγάλου πολιτικού κόμματος στις ΗΠΑ», έγραψε. «Εχουμε πετύχει τόσα πολλά, μας μένει ένα ακόμη εμπόδιο. Σε ευχαριστώ, από την καρδιά μου, που δημιούργησες νέους δρόμους στη ζωή σου και που μου δείχνεις κι εμένα τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσω». Να, αυτές οι 100χρονες γυναίκες έκαναν την Κλίντον (ή το επιτελείο της) να δείξει τη συναισθηματική πλευρά που πολλοί κατηγορούν ότι δεν έχει.
