Οι γαλλικές εκλογές πλησιάζουν, έτσι η σοσιαλίστρια Αν Ινταλγκό ετοιμάζεται να ξεκινήσει την προσπάθειά της να διαδεχθεί στην προεδρία της Γαλλίας τον Εμανουέλ Μακρόν – ένα πολύ δύσκολο έργο, ομολογουμένως. Η δραστήρια δήμαρχος Παρισίων, που προσφάτως επανεξελέγη στη θέση της, την ερχόμενη Κυριακή θα ανακοινώσει την υποψηφιότητά της με τους Σοσιαλιστές, αν και υπάρχει και δεύτερος μνηστήρας του «χρίσματος», ο 58χρονος Αρνό Μοντεμπούρ, διατελέσας υπουργός στην κυβέρνηση Φρανσουά Ολάντ. Για τον συμβολισμό της υπόθεσης, η Ινταλγκό διάλεξε μία πόλη που τελεί υπό την αυτοδιοικητική ηγεσία των Σοσιαλιστών ώστε να μιλήσει για τις πολιτικές βλέψεις της, τη Ρουέν της Νορμανδίας.
Η 62χρονη δήμαρχος είναι, ως γνωστόν, ισπανικής καταγωγής, κόρη μεταναστών, γεννημένη στην Ανδαλουσία και μεγαλωμένη στα ταξικώς παρακατιανά προάστια της Λιόν – διαθέτει δηλαδή ένα πολύ καλό χαρτί για τον μαραθώνιο του προεκλογικού πόκερ που θα παιχτεί από τούδε και στο εξής. Ετοιμο να κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα είναι και το βιβλίο της «Μία Γαλλίδα» («Une femme française»), στο οποίο αναπτύσσει και ορισμένες από τις πολιτικές προτάσεις της, όπως δείχνουν τα αποσπάσματα που προδημοσίευσε το περιοδικό Le Point – προτάσεις οι οποίες συναγωνίζονται σε ριζοσπαστισμό τις μεθόδους διαχείρισης που εφαρμόζει στο Παρίσι.
Οι ηγέτες του κόμματος της γαλλικής Κεντροαριστεράς στην πραγματικότητα έχουν εγκρίνει την υποψηφιότητα της Ινταλγκό, έγραψαν οι λονδρέζικοι Times, κρίνοντάς την ιδανική αντίπαλο του Μακρόν. Ο Μοντεμπούρ, από πλευράς του, πολιτεύεται διακηρύσσοντας ότι απορρίπτει τα «χρίσματα της ηγεσίας» και τους πολιτικούς «της αρεσκείας της» – στην ιστορία υπάρχει, δηλαδή, και έντονη ενδοπαραταξιακή αντιπαλότητα.
Προς το παρόν ορισμένα γκάλοπ κλίνουν προς την πλευρά Μοντεμπούρ, όμως η Ινταλγκό ελπίζει να κερδίσει δημοφιλία ανάλογη με εκείνη που απόλαυσε στις δημοτικές εκλογές. Κατά νου της έχει το παράδειγμα του αειμνήστου Ζακ Σιράκ, πολιτικού ο οποίος έγινε πρόεδρος της Γαλλίας το 1995 ύστερα από πολυετή σταδιοδρομία στο δημαρχείο της πρωτεύουσας. Την Ινταλγκό δεν την πτοεί καν το γεγονός ότι αρκετοί από τους 38 αντιδημάρχους της υποστηρίζουν άλλους υποψηφίους, αριστεριστές σαν τον Μελανσόν, αλλά και τους εγχώριους οικολόγους.
Τα προαναφερθέντα γκάλοπ πάντως λένε ότι η δήμαρχος δεν είναι γνωστή και αγαπητή πέραν των ορίων της πρωτεύουσας, άντε και του νομού της, του Ιλ ντε Φρανς, ενώ «έχει και το μειονέκτημα να είναι διχαστική». Ωστόσο η Ινταλγκό χαίρει της εμπιστοσύνης του επικεφαλής των Σοσιαλιστών, του 54χρονου Ολιβιέ Φορ. Σε γενικές γραμμές φίλοι και εχθροί τής αναγνωρίζουν ότι ως δήμαρχος κατάφερε να αντιμετωπίσει με σθένος τα αλλεπάλληλα σοκ που υπέστη το Παρίσι τα τελευταία χρόνια, από την εποχή του «Μπατακλάν» και έπειτα: τους χουλιγκανισμούς των Κίτρινων Γιλέκων, την πυρκαγιά στη Νοτρ Νταμ, τις κοινωνικές και οικονομικές παρενέργειες του κορονοϊού στη ζωή των Παριζιάνων.
Το πρόβλημα της Δεξιάς
Στην πραγματικότητα το μεγαλύτερο πρόβλημα που θα έχει στην κάλπη η Ινταλγκό δεν προέρχεται από τις εσωκομματικές έριδες αλλά από τα αδιαμφισβήτητα πολιτικά δεδομένα: οι Γάλλοι –και ιδιαιτέρως οι μη προνομιούχοι, όσοι ζουν στις εξωτερικές ζώνες των μεγαλουπόλεων– έχουν από χρόνια στραφεί δεξιότερα (έως πολύ δεξιότερα) αναζητώντας λύσεις στα οξύτατα προβλήματα της καθημερινότητάς τους. Η Ιστορία είναι όμως δίνει κάποιες ελπίδες στην Ινταλγκό: οι Σοσιαλιστές κυβέρνησαν στη Γαλλία 19 χρόνια την τελευταία τεσσαρακονταετία. Ετσι η ίδια διατείνεται ότι είναι ικανή «να καθησυχάσει τους Γάλλους όσο και να τους εκπλήξει». Υπόσχεται προστασία ανθρώπων και περιβάλλοντος, στον αντίποδα της «αλαζονικής και αυτοκρατορικής ηγεσίας του Μακρόν», όπως λέει.
Η Repubblica έγραψε ότι ο σύζυγός της, ο εκ των ηγετών της Κεντροαριστεράς Ζαν-Μαρκ Ζερμέν, ενθαρρύνει τη γυναίκα του και την αποκαλεί «ήσυχη δύναμη», περίπου όπως ο μεγάλος Φρανσουά Μιτεράν αποκαλούσε κάποτε ολόκληρη τη σοσιαλιστική παράταξη: «Το ήσυχο νερό». Μένει να δούμε αν με την Ινταλγκό το νερό θα ξαναμπεί στο αυλάκι.