Μια δωρεά εκατοντάδων χιλιάδων στερλινών δεν είναι κάτι που ένα σχολείο θα προσπερνούσε εύκολα.
Σε αυτή τη θέση βρέθηκαν όμως δύο κορυφαία ιδιωτικά ιδρύματα στη Βρετανία τα οποία απέρριψαν δωρεά μεγάλου ύψους για υποτροφίες, από τον φόβο να μην παραβιάσουν τον νόμο για την ισότητα και τις ίσες ευκαιρίες.
Αφορμή ήταν η διαθήκη του 96χρονου καθηγητή σερ Μπράιαν Τουέιτ, ο οποίος άφηνε ένα σημαντικό ποσό στο κολέγιο Ντούλγουιτς (400.000 στερλίνες) και στο κολέγιο Γουίντσεστερ (800.000 στερλίνες).
Επιθυμία του καθηγητή, που είχε αποφοιτήσει και από τα δύο ιδρύματα με υποτροφία, ήταν τα χρήματα να βοηθήσουν παιδιά από μη προνομιούχες οικογένειες. Ειδικότερα παιδιά από οικογένειες λευκών Βρετανών, τα οποία τα πηγαίνουν χειρότερα από κάθε άλλη πληθυσμιακή ομάδα, γράφουν οι Times.
Η άρνηση των σχολείων, τα οποία είχαν ζητήσει τη γνώμη νομικών και άλλων ειδικών πριν απορρίψουν την προσφορά, προβλημάτισε τον καθηγητή.
«Το Γούιντσεστερ έχει πει ότι θα πληγεί η φήμη του αν αποδεχτεί τη δωρεά, αλλά κατά τη γνώμη μου θα έχει να κερδίσει πάρα πολλά, βλέποντας να αντιμετωπίζεται ένα οξύ εθνικό πρόβλημα, αυτό των κακών επιδόσεων των λευκών μαθητών στα σχολεία», εξήγησε ο ίδιος.
Σύμφωνα με τον νόμο για την ισότητα (Equality Act) η προνομιακή μεταχείριση ανθρώπων γιατί έχουν ένα συγκεκριμένοχαρακτηριστικό είναι παράνομη.
Ωστόσο επιτρέπεται η «θετική δράση» («positive action») για προσπάθειες που στοχεύουν στο να ενθαρρύνουν ένα άτομο να ξεπεράσει μειονέκτημα ή άλλο χαρακτηριστικό υπό προστασία. Μεταξύ των χαρακτηριστικών αυτών συμπεριλαμβάνονται η ηλικία, οι αναπηρίες, η εγκυμοσύνη και η μητρότητα, οι θρησκευτικές και οι άλλες πεποιθήσεις, το φύλο και ο σεξουαλικός προσανατολισμός.
Αν ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα θέλει να προσφέρει υποτροφία ή άλλο βοήθημα σε μια ορισμένη ομάδα σπουδαστών, θα πρέπει να είναι σε θέση να αποδείξει ότι αυτοί είναι σε μειονεκτική θέση. Αρκεί όμως η ενίσχυση για την ομάδα να μην είναι δυσανάλογα μεγάλη και να είναι σε θέση να εξαλείφει το μειονέκτημα.
Το Γουίντσεστερ, δια του εκπροσώπου του, θεωρεί ότι ούτε αυτή η εξαίρεση από τον νόμο μπορεί να γίνει δεκτή και δεν είναι συμβατή με τις αξίες του κολεγίου. Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκεται και το Ντούλγουιτς που τονίζει ότι «οι υποτροφίες είναι μηχανισμός κοινωνικής κινητικότητας και θα πρέπει να είναι διαθέσιμες σε όλους όσοι περνούν τις εισαγωγικές εξετάσεις μας, άσχετα από το υπόβαθρό τους».