Επιστήμονες στην Ιαπωνία επινόησαν έναν τρόπο να φτιάχνουν οικοδομικό υλικό που μοιάζει με σκυρόδεμα, από υπολείμματα φαγητού. Στο μέλλον οι άνθρωποι θα μπορούν να κατασκευάζουν σπίτια από ανακυκλωμένα φρούτα και λαχανικά και στη συνέχεια να τα τρώνε, αν χρειαστεί.
Μια ομάδα στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο κατασκεύασε σκυρόδεμα από φλούδα πορτοκαλιού, κατακάθι καφέ, φύλλα τσαγιού, κρεμμύδια, κολοκύθα, φλούδα μπανάνας και φύκια. Το λαχανικό, όμως, στο οποίο αποδόθηκαν τα εύσημα ήταν το «ταπεινό» λάχανο, αφού από τα φύλλα του φτιάχτηκε ένα υλικό ακόμα πιο δυνατό και ανθεκτικό απ’ ό,τι με τα υπόλοιπα λαχανικά.
«Τα λαχανικά καλλιεργούνται με αγάπη από τους αγρότες, αλλά τελικά φτάνουν στον σκουπιδοτενεκέ», λένε οι επιστήμονες. «Τι συμβαίνει με τους κόκκους του καφέ μετά την παρασκευή; Το ρόφημα μας ζεσταίνει, μας ξυπνάει, μας τονώνει, αλλά τι γίνεται με τους κόκκους; Η μοίρα κάποιων λαχανικών και σπόρων είναι ο κάδος απορριμμάτων. Δεν είναι κρίμα, αφού μπορούμε να τα εκμεταλλευτούμε;», αναρωτιέται ο Κότα Ματσίντα, ένας από τους επιστήμονες που ασχολούνται με το φιλόδοξο σχέδιο ενός νέου τύπου οικοδόμησης. «Αν τους δώσουμε την αξία που τους αρμόζει, τα οργανικά απόβλητα μπορούν να κάνουν τη ζωή μας ευκολότερη και καλύτερη».
Τα υπολείμματα λαχανικών και φρούτων αποξηραίνονται και κονιορτοποιούνται και στη συνέχεια συμπιέζονται θερμικά σε ένα καλούπι. Τα υλικά που προκύπτουν ποικίλλουν σε ποιότητα, αλλά τα περισσότερα έχουν αντοχή μεγαλύτερη και από αυτή του κανονικού σκυροδέματος. «Με εξαίρεση το υλικό που προέρχεται από κολοκύθα, όλα τα υλικά ξεπέρασαν τις προσδοκίες μας για την αντοχή στην κάμψη», δήλωσε ο Ματσίντα. «Βρήκαμε επίσης ότι τα φύλλα του κινέζικου λάχανου παρήγαγαν ένα υλικό τρεις φορές ισχυρότερο από το σκυρόδεμα και ότι αν αναμειχθεί με το ασθενέστερο υλικό της κολοκύθας, μπορούμε να φτιάξουμε ένα καλό ενισχυτικό προϊόν».
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, ένα πιάτο φτιαγμένο από κινεζικό λάχανο μπορεί να δεχτεί βάρος 30 κιλών. Οι ερευνητές υπολογίζουν, τώρα, ότι αν το σκυρόδεμα από αυτό το λαχανικό μπει μέσα σε λάκα θα γινόταν ιδανικό υλικό για την κατασκευή κτιρίων.
Το 2014, έξι εκατομμύρια τόνοι τροφίμων πετάχτηκαν στα σκουπίδια, μόνο στην Ιαπωνία, επειδή υπέστησαν ζημιές κατά τη μεταφορά τους, όπως επίσης και 21 εκατομμύρια τόνοι υπολειμμάτων, όπως φλούδες, κουκούτσια και κόκκαλα. Υπολογίζεται ότι, παγκοσμίως, κάθε χρόνο χάνεται ή σπαταλάται τροφή αξίας 1 τρισεκατομμυρίου δολαρίων, αρκετή για να ταΐσει δύο δισεκατομμύρια ανθρώπους – περισσότερο, δηλαδή, από το διπλάσιο του αριθμού των υποσιτισμένων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο.
Το τσιμέντο από τρόφιμα είναι βιοδιασπώμενο, ώστε να μπορεί να ταφεί όταν δεν είναι πλέον χρήσιμο – μάλιστα αν αλεσθεί και αναμιχθεί με νερό, γίνεται και πάλι βρώσιμο. Σύμφωνα με τον ερευνητή Γιούγια Σακάι που ασχολείται με το θέμα, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή κατοικιών μετά από καταστροφές, για να στεγαστούν άνθρωποι που έμειναν χωρίς σπίτι ή ακόμη και πρόσφυγες. «Επίσης, αν μετά την καταστροφή δεν υπάρχει πρόσβαση σε φαγητό, θα μπορούσαν να φάνε τα κρεβάτια που θα είναι κατασκευασμένα από υπολείμματα φαγητού», προσέθεσε ο Σακάι.