Η πρώτη του δουλειά έξω από τη χώρα του ήταν στην Ελλάδα. Τραυματική εμπειρία. Ο συνάδελφος και συμπατριώτης του, Ζοσέ Πεσέιρο, πρώην προπονητής του Παναθηναϊκού, τον είχε προειδοποιήσει να μείνει μακριά από την «τρέλα» του ελληνικού ποδοσφαίρου, όμως ο Κάρλος Καρβαλιάλ δεν τον άκουσε. Τον Μάιο του 2008 ο Αστέρας Τρίπολης του προσέφερε ένα (διετές) ελκυστικό συμβόλαιο, και εκείνος το υπέγραψε. Απολύθηκε τον Νοέμβριο, έπειτα από μόλις 10 ματς πρωταθλήματος.
Δεκαπέντε χρόνια μετά, ο 58χρονος Πορτογάλος επέστρεψε, και μάλιστα σε ένα σύλλογο που δεν φημίζεται για την υπομονή του. Μαρτίνς, Κορμπεράν, Μίτσελ, Ανιγκό, Μαρτίνεθ. Είναι ο έκτος τεχνικός που θα καθίσει στον πάγκο του Ολυμπιακού σε λιγότερο από ενάμισι χρόνο. Αλλά και για εκείνον, ο Ολυμπιακός είναι ο 20ος σταθμός της καριέρας του. Σε κάποιους από τους 19 προηγούμενους, σε έξι διαφορετικές χώρες, δεν «άντεξε» ούτε όσο στην Τρίπολη. Την ξέρει καλά τη μοίρα των προπονητών, και έχει συμφιλιωθεί μαζί της.
Επιπλέον, ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας των δυο παιδιών του, τον έκανε να δει τη ζωή -και το ποδόσφαιρο- με «άλλο μάτι». Για χάρη τους απέρριψε δελεαστικές επαγγελματικές προτάσεις, άφησε στη μέση καλές δουλειές, και επέλεξε να μείνει άνεργος για μεγάλο χρονικό διάστημα (2012-2015). Δεν είναι ο κλασικός, ανταγωνιστικός προπονητής. Βάζει τις αρχές του πάνω απ’ όλα. Δεν τον πειράζει, που οι μόνοι τίτλοι της καριέρας του είναι ένα Λιγκ Καπ που κατέκτησε με τη Βιτόρια Σετούμπαλ (2008) και ένα Κύπελλο Πορτογαλίας που σήκωσε με την Μπράγκα (2020). Είναι περήφανος που, κάποτε, έφτασε σε τελικό Κυπέλλου με τη Λεϊσόες, ομάδα Γ’ Κατηγορίας. Δεν αναζητεί εγγυήσεις επιτυχίας, και κανένα ρίσκο (όπως αυτό που, μόλις, ανέλαβε) δεν τον τρομάζει. Παντού και πάντα προσπαθεί για το καλύτερο – αυτό πιστεύει πως είναι το καθήκον του.
Η αποστολή του στον Ολυμπιακό, ένα club με μηδενική ανοχή στις ήττες, μοιάζει με… κόντρα ρόλο. Πριν από 17 μήνες οι «ερυθρόλευκοι» έδιωξαν τον Πέδρο Μαρτίνς, ο οποίος τους είχε φέρει τρεις τίτλους πρωταθλήματος και τους είχε φτάσει μακριά στα Κύπελλα Ευρώπης επί τέσσερις διαδοχικές σεζόν, κάτι που ποτέ στο παρελθόν δεν είχαν καταφέρει. Οταν έκριναν ότι η ομάδα τους δεν έπαιζε ωραίο ποδόσφαιρο, τα ξέχασαν όλα. Ο Καρβαλιάλ συνηθίζει να δοκιμάζει συστήματα, τακτικές και πρόσωπα, πριν καταλήξει στις οριστικές του αποφάσεις. Θα προλάβει; Μόνο μερικά καλά αποτελέσματα στην αρχή, θα του εξασφαλίσουν την πίστωση χρόνου που κάθε προπονητής χρειάζεται στη νέα του δουλειά – και αυτά δεν είναι στο χέρι του.
Ο τρόπος του παραπέμπει σε καθηγητή περισσότερο, παρά σε προπονητή. Ευγενικός, χαμογελαστός και πάντα καλοντυμένος, προσπαθεί να προσεγγίσει τους παίκτες του και σε ανθρώπινο επίπεδο. Δίνει μεγάλη σημασία στον χαρακτήρα τους, στην προσωπικότητά τους, και όχι μόνο στα στατιστικά τους δεδομένα. Οι σπουδές του στη Φιλοσοφική της Μπράγκα, όσο, ακόμη, ήταν ποδοσφαιριστής, αλλά και η αγάπη του για τη λογοτεχνία, άνοιξαν στο μυαλό του νέους ορίζοντες. Αρκεί να τον ακούσει κανείς να μιλάει σε συνεντεύξεις Τύπου, για να αντιληφθεί ότι διαθέτει μια καλλιέργεια που σπανίζει στα γήπεδα.
Στον πρωταθλητισμό δεν έχει την παραμικρή πείρα. Είναι η πρώτη φορά που θα εργαστεί σε έναν σύλλογο που κάθε χρόνο διεκδικεί -απαιτεί, πιο σωστά- τα εγχώρια τρόπαια. Ωστόσο, η μεγαλύτερη δυσκολία του στον Ολυμπιακό είναι ότι θα πρέπει να αποκαταστήσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο του προπονητή, που με τόσα «φύγε εσύ, έλα εσύ» έχει απαξιωθεί.