Αρχηγοί και εκπρόσωποι ακροδεξιών και λαϊκιστικών κομμάτων συγκεντρώθηκαν στη Γερμανία, μία ημέρα μετά την ορκωμοσία του Τραμπ, μέσα σε μια ατμόσφαιρα αισιοδοξίας και προσμονής ότι «φέτος θα είναι η χρονιά τους» στην Ευρώπη.
Στη συνάντηση στο Κόμπλεντς, στις όχθες του Ρήνου, παρευρέθηκαν μεταξύ άλλων η επικεφαλής του γαλλικού Εθνικού Μετώπου Μαρίν Λεπέν, ο Ολλανδός Χερτ Βίλντερς, ο Ματέο Σαλβίνι της Λέγκας του Βορρά και η πρόεδρος της Εναλλακτικής για τη Γερμανία (AfD) Φράουκε Πέτρι.
Την ίδια ώρα, περισσότεροι από 5.000 άνθρωποι, μαζί τους ο πρόεδρος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος και αντικαγκελάριος της Γερμανίας Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, κατέβηκαν στους δρόμους εκφράζοντας την αγανάκτησή τους για τη συγκέντρωση των ακροδεξιών. «Οποιος κοιμάται στη δημοκρατία, ξυπνάει με δικτατορία» ήταν ένα από τα συνθήματα των διαδηλωτών.
Μέσα στο χώρο της φιέστας το κλίμα ήταν πάντως διαφορετικό, γράφουν οι New York Times.
Το μοτίβο του «τέλους εποχής» που σηματοδοτεί η νίκη Τραμπ και η προεδρία του ακουγόταν έντονα στην ομιλία της Λεπέν: «Ζούμε το τέλος ενός κόσμου και την γέννηση ενός νέου», είπε και πρόσθεσε ότι το 2016 αφυπνίστηκε ο αγγλοσαξωνικός κόσμος ενώ το 2017 είναι η σειρά της Ευρώπης.
Στο ίδιο πλαίσιο κινήθηκε και ο Βίλντερς του αντι-ισλαμικού Ολλανδικού Κόμματος της Ελευθερίας. «Ο κόσμος αλλάζει. Πέρυσι ήταν το Brexit, χθες ήταν ο Τραμπ, σήμερα τα κόμματα υπέρ της ελευθερίας παίρνουν θέση», είπε και, για όσους είχαν αμφιβολίες, διευκρίνισε ότι «το τζίνι δεν θα ξαναμπεί στο λυχνάρι, είτε το θέλετε είτε όχι».
Ενα νέο μοντέλο για την Ευρώπη ζήτησε στην δική της ομιλία η Φράουκε Πέτρι, η επικεφαλής της AfD. Η Πέτρι είπε ότι «εμείς πρέπει να πάρουμε την τύχη της ηπείρου στα χέρια μας» και ότι χρειάζεται, εκτός από αυτήν για τη Γερμανία, μία «εναλλακτική για την Ευρώπη». Εξάλλου, όπως είπε, «ο Τραμπ μας υπέδειξε μία διαφυγή από το αδιέξοδο». Προχώρησε μάλιστα και σε ιστορικές συγκρίσεις: «Η Ευρώπη δεν ανέχθηκε τη Γαλλία του Ναπολέοντα, τη ναζιστική Γερμανία, τη σοβιετική Ρωσία και δεν πρόκειται να ανεχθεί περισσότερο ούτε την ΕΕ».
Είναι, τέλος η πρώτη φορά που εμφανίστηκαν από κοινού η Πέτρι με την Λεπέν. Η AfD δεν είχε ιδιαίτερα θερμές σχέσεις με το Εθνικό Μέτωπο καθώς μόλις πριν από έναν χρόνο η επικεφαλής της AfD ισχυριζόταν ότι το κόμμα της «δεν ταιριάζει» με το Εθνικό Μέτωπο. Μετά από ένα πρόσφατο γεύμα, πάντως, οι σχέσεις των δύο γυναικών εξομαλύνθηκαν.
Η κρίσιμη εκλογική χρονιά
Τρεις τουλάχιστον μεγάλες αναμετρήσεις περιμένουν τους ευρωπαίους ακροδεξιούς αυτή τη χρονιά. Πέρα από τις διακηρύξεις, η αισιοδοξία τους είναι διάχυτη.
Τον Μάρτιο η αρχή γίνεται με τις βουλευτικές στην Ολλανδία, τον Απρίλιο και τον Μάιο οι δύο γύροι των προεδρικών στη Γαλλία και οι βουλευτικές στις 24 Σεπτεμβρίου στη Γερμανία. Θα μπορούσαμε ενδεχομένως να προσθέσουμε και την Ιταλία, όπου η κυβέρνηση Τζεντιλόνι μπορεί να αναγκαστεί να προκηρύξει νωρίτερα από το προγραμματισμένο εκλογές, ίσως το καλοκαίρι. Εκεί το Κίνημα Πέντε Αστέρια του Μπέπε Γκρίλο εποφθαλμιά την εξουσία με αρκετές πιθανότητες.
Ως τώρα, οι δημοσκοπήσεις φέρνουν πρώτον τον Βίλντερς στην Ολλανδία, τη Λεπέν εύκολα στον δεύτερο γύρο πιθανόν με τον Φρανσουά Φιγιόν (τον οποίον μάλλον δεν θα κερδίσει, σύμφωνα πάντα με τις έρευνες) και την AfD να έχει εξασφαλισμένη την είσοδό της στη γερμανική βουλή μάλλον με διψήφια ποσοστά.
Η ευκαιρία, όπως θα παραδέχονταν πολλοί, είναι ίσως μοναδική για αυτά τα κόμματα.
Απογοήτευση, ανισότητα, οργή, αίσθημα απώλειας της εθνικής κυριαρχίας, ανησυχία για τις επιπτώσεις του μεταναστευτικού σαρώνουν στον ένα ή τον άλλο βαθμό όλη την Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Οι ψηφοφόροι με την πρώτη ευκαιρία που τους δίνεται στρέφουν την πλάτη σε κόμματα-πυλώνες του πολιτικού συστήματος της χώρας τους και επιλέγουν λύσεις που αυτοπροβάλλονται σαν αντισυστημικές. Σε αυτό το πλαίσιο -και αυτό είναι κάτι που επίσης θα παραδέχονταν όλοι- η αρχή έγινε με τον Τραμπ.