Οι πιτσιρικάδες «geeks» που θα σώσουν την Ελλάδα

Τα νέα παιδιά σήμερα έχουν συνειδητοποιήσει ότι ζούμε στην Ελλάδα. Οχι στην Ελλάδα της κρίσης.  Στην άλλη, αυτή με τα βουνά και τα λαγκάδια, τα ποτάμια, τα κύματα, την ηλιοφάνεια, τους ανέμους. Τις βλέπουμε κι εμείς και τις χαιρόμαστε αυτές τις ομορφιές. Αλλά τα παιδιά που πάνε τώρα στο σχολείο, Δημοτικό, Γυμνάσιο ή Λύκειο, ξέρουν ακριβώς τι μπορούμε να κάνουμε με τα ποτάμια, τα κύματα, τον αέρα και τον ήλιο. Μπορούν να στο πουν και σε άλλη γλώσσα! Scratch; Java; C++;

Μέσα στην αίθουσα Κασιμάτη, στο ΟΑΚΑ, το Σάββατο, 18 Μαρτίου, είδαμε μία μικρογραφία -ίσως την πιο λαμπερή μερίδα- της νέας γενιάς που παίζει στα δάχτυλα τον προγραμματισμό και τις νέες τεχνολογίες. Παρακολουθήσαμε τους τελικούς τριών Πανελλήνιων Διαγωνισμών Εκπαιδευτικής Ρομποτικής -ο τρίτος διαγωνισμός Δημοτικού, ο δεύτερος Γυμνασίου και ο πρώτος Λυκείου- που διενεργήθηκαν από τον μη κυβερνητικό οργανισμό WRO Hellas με την υποστήριξη της COSMOTE και συνειδητοποιήσαμε ότι οι νεότεροι είναι ήδη ένα βήμα πιο μπροστά από εμάς.

Τα παιδιά του Δημοτικού έπρεπε να χρησιμοποιήσουν τα εκπαιδευτικά πακέτα που τους χορηγήθηκαν την WRO Hellas για να σχεδιάσουν, να εφαρμόσουν και να κατασκευάσουν μια ολοκληρωμένη ρομποτική κατασκευή-μοντέλο η οποία θα προσομοίωνε ένα όχημα ή μία μεταφορά του αύριο.

Μία ομάδα από τη Σύρο σκέφτηκε ότι η μεταφορά του αύριο θα πρέπει να είναι μία μεταφορά που είχε σχεδιαστεί πριν από 150 χρόνια! Η ομάδα των έξι μαθητών από το 4ο Δημοτικό Ερμούπολης έφτιαξε την προσομοίωση μίας σιδηροδρομικής γραμμής που διαπερνά τα χωριά του κυκλαδίτικου νησιού και φτάνει στην πρωτεύουσα.

«Μας λένε “Ετεροχρονισμένους” γιατί αυτό το έργο έπρεπε να έχει γίνει το 1880, υπήρχαν τα σχέδια και οι μελέτες και τελικά η γραμμή δεν κατασκευάστηκε ποτέ», μας δηλώνει η Σωτηρία κι εμείς προσπαθούμε να σκεφτούμε αν στην ηλικία της γνωρίζαμε την έννοια ετεροχρονισμένος. «Λύνει ένα μεγάλο πρόβλημα στο κυκλοφοριακό σύστημα του νησιού καθώς οι αποστάσεις είναι πολύ μεγάλες», προσθέτει ο Μανούσος, ο οποίος ζει στην Αζόλιμνο, 5 χιλιόμετρα έξω από την Ερμούπολη.

Μία άλλη ομάδα σκέφτηκε να «ταξιδέψει» στο μέλλον και αφού αυτό φαίνεται ότι βρίσκεται στο Διάστημα, οι συμμετέχοντες δημιούργησαν έναν μηχανισμό που θα προετοιμάζει τα δέματα που θα αποστέλλονται σε διαστημικούς σταθμούς ή ακόμη και σε άλλους πλανήτες. Ο μηχανισμός -φτιαγμένος από κομματάκια LEGO και συνδεδεμένος με έναν υπολογιστή- κάνει ογκομέτρηση των σφαιρικών δεμάτων που θα αποστέλλει πύραυλος στο Διάστημα!

Στην άλλη άκρη της τεράστιας αίθουσας βρίσκονταν οι πίστες όπου αναμετρήθηκαν τα ρομπότ των μαθητών του Γυμνασίου. Δεκάδες ρομπότ διαγωνίστηκαν σε πίστες όπου εμφανιζόταν η πορεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ασία. Τα αυτόματα συστήματα έπρεπε να μείνουν στα όρια της πορείας, χρησιμοποιώντας αισθητήρες, και φυσικά να σημειώσουν καλό χρόνο. Το ζητούμενο, λοιπόν, εδώ, δεν ήταν μόνο η κατασκευή ενός ρομπότ με τροχούς, αισθητήρες και βραχίονες. Οι μαθητές έπρεπε να δίνουν προσοχή στη λεπτομέρεια, ενώ μέχρι την τελευταία στιγμή επεξεργάζονταν το λογισμικό του ρομπότ ώστε να πετύχουν το βέλτιστο επίπεδο για τις καλύτερες και ταχύτερες επιδόσεις. Και τελικά η νικήτρια ομάδα -από το 12ο Γενικό Λύκειο Πάτρας- έσπασε το ρεκόρ της προηγούμενης χρονιάς.

«Φέτος σημειώθηκαν ακόμη καλύτερες επιδόσεις από πέρυσι, αυτό σημαίνει ότι έχει ανέβει το επίπεδο, έχει ανέβει ο πήχης», είπε ενθουσιασμένος ο πρόεδρος του WRO, Γιάννης Σομαλακίδης, κατά την τελετή απονομής των βραβείων – από ένας φορητός υπολογιστής, ταμπλέτα, φωτογραφική μηχανή που δόθηκαν από την COSMOTE στους μαθητές που διακρίθηκαν στις τρεις πρώτες θέσεις αντίστοιχα. 

Κάθε ομάδα που πέρασε στον τελικό του 1ου Διαγωνισμού του Λυκείου θα μπορούσε να είναι μία στάρταπ εταιρεία. Μάλιστα μία ομάδα, από το Επαγγελματικό Λύκειο Αγίας Παρασκευής, δεν περιορίστηκε στη δημιουργία ενός συστήματος που λαμβάνει ηλιακή ενέργεια και τροφοδοτεί μία φωτεινή πινακίδα. Οι μαθητές είχαν επικοινωνήσει με την ΕΜΥ για να υπολογίσουν ποιος είναι ο μέσος όρος ηλιοφάνειας τον χρόνο, είχαν ενημερωθεί από εταιρείες για τις τιμές φωτοβολταϊκών και είχαν υπολογίσει ακριβώς πόση θα ήταν η ζημία τους, ως εταιρεία, το πρώτο έτος, πότε θα έκαναν απόσβεση (σε τρία χρόνια) και τι είδους ανταγωνισμό θα αντιμετώπιζαν στην αγορά!

Τελικά το πρώτο βραβείο μοιράστηκαν δύο ομάδες. Η μία, από το 7ο Γενικό Λύκειο Τρικάλων, παρουσίασε μία καινοτομία για τις αγροτικές καλλιέργειες, δηλαδή ένα (επτάκιλο!) αυτόματο σύστημα που, προσαρμοσμένο σε πραγματικές συνθήκες, αναλαμβάνει όλες τις αγροτικές εργασίες -πότισμα, χορήγηση φαρμάκων, λιπάσματος κλπ- και παράλληλα μεταδίδει όλα τα απαραίτητα δεδομένα (καιρός, ποιότητα εδάφους κλπ.) σε live χρόνο! στον αγρότη.  «Η τεχνολογία είναι φίλος και όχι εχθρός του αγρότη», μάς λέει μία μαθήτρια από τα τρία μέλη της ομάδας που ταξίδεψαν από τα Τρίκαλα στην Αθήνα για τον μεγάλο τελικό.

Η άλλη νικήτρια ομάδα -από την Εκπαιδευτική Αναγέννηση- δημιούργησε μία έξυπνη σημαδούρα που λαμβάνει κινητική ενέργεια από τα κύματα και ηλιακή ενέργεια από τον ήλιο.

Και η ομάδα που αναδείχθηκε στη δεύτερη θέση, από την Ελληνογερμανική Σχολή, εμπνεύστηκε από τα ποτάμια της Ελλάδας. Οι μαθητές Λυκείου δημιούργησαν έναν αυτόματο μηχανισμό που σε πραγματικές συνθήκες θα βρίσκεται μέσα σε έναν ποταμό, θα μετατρέπει την υδροηλεκτρική ενέργεια σε αιολική και θα διοχετεύει αυτή την ενέργεια σε ένα σύστημα της ΔΕΗ. 

«Η εμπειρία ήταν απίστευτη, πολύ χρήσιμη για να μάθουμε να κάνουμε έρευνα και να βρίσκουμε τρόπους να συνεισφέρουμε στην κοινωνία», μας λέει ο 16χρονος Χαράλαμπος. «Είναι πολύ σημαντικό, ιδίως για τη χώρα μας που περνάει την κρίση, να μπορούμε να αξιοποιήσουμε την πράσινη ενέργεια», προσθέτει ο Φίλιππος.