Υπήρξαν 18 ημέρες γεμάτες δάκρυα και αγωνία, βροχή, πάρα πολύ βροχή και λάσπη, προσευχές και απορροφητικές αντλίες νερού, απελπισία και ελπίδα και πάσης φύσεως ειδικούς (και μη) από όλον τον κόσμο.
Αλλά τελικά την 10η Ιουλίου 2018 το παγκόσμιο τηλεοπτικό κοινό αναστέναξε σύσσωμο από ανακούφιση όταν είδε τους διασώστες να περισυλλέγουν το τελευταίο μέλος της νεανικής ποδοσφαιρικής ομάδας «Wild Boars» μέσα από τις στενές και πλημμυρισμένες διόδους της «Μεγάλης Σπηλιάς της Κοιμισμένης Κυρίας».
«Ηρθαμε για να αποτίσουμε φόρο τιμής στη μοίρα που μας έσωσε» δηλώνουν σήμερα, έναν χρόνο μετά, οι δώδεκα «Αγριόχοιροι», ηλικίας από 12 έως 17 ετών, και ο 26χρονος προπονητής τους, οι οποίοι επέστρεψαν στον τόπο όπου παραλίγο θα άφηναν την τελευταία τους πνοή για να δουν ακόμη μια φορά από κοντά την είσοδο της Tham Luang Nang Non, της σπηλιάς που λίγο έλειψε να τους καταπιεί για πάντα αλλά τους χάρισε τελικά τη ζωή. Επέστρεψαν για να γιορτάσουν, μέσω μιας διακριτικής βουδιστικής τελετής, τη συμπλήρωση ενός χρόνου από την επεισοδιακή διάσωσή τους.
Οι 12 μικροί ποδοσφαιριστές και ο προπονητής τους κατάφεραν να επιστρέψουν σταδιακά στην κανονικότητα με τις ζωές τους να κυλάνε, σήμερα, με ρυθμούς φυσιολογικούς. Διαφορετική, ωστόσο, υπήρξε η τύχη της ευρύτερης περιοχής της σπηλιάς εντός της οποίας παρέμειναν εγκλωβισμένοι για περισσότερο από δύο εβδομάδες.
Στην Tham Luang τα πάντα έχουν αλλάξει. Επειτα από το αίσιο τέλος της επιχείρησης διάσωσης που μεταδόθηκε σε απευθείας μετάδοση από τα ΜΜΕ όλου του κόσμου, η κυβέρνηση της Ταϊλάνδης αποφάσισε να τη μετατρέψει σε τουριστικό προορισμό, σαν το Πουκέτ, τις τροπικές ακτές και τα μοναστήρια των βουδιστών μοναχών, με αποτέλεσμα να συρρέουν, πλέον, στην ευρύτερη περιοχή ορδές τουριστών.
Στα πέριξ της σπηλιάς έχουν στηθεί περισσότεροι από 200 πάγκοι με τους ντόπιους μικροπωλητές να πουλάνε αφίσες και κονκάρδες, μπλούζες και φλιτζάνια, λογιών λογιών ενθύμια, αναψυκτικά, φρούτα και άλλα φαγώσιμα. Ολοι όσοι επισκέπτονται την περιοχή έχουν την ευκαιρία να θαυμάσουν μια μεγάλη τοιχογραφία που είναι αφιερωμένη στους «ήρωες της Tham Luang» αλλά και να βγουν ένα selfie στο σημείο από όπου ξεκίνησαν ένα ένα τα παιδιά να βγαίνουν από τη σπηλιά έπειτα από 18 ημέρες που έζησαν μέσα στα έγκατά της.
Πριν από τον εγκλωβισμό και τη διάσωση των μικρών ποδοσφαιριστών, τη σπηλιά επισκέπτονταν περί τους 5.000 ανθρώπους τον χρόνο. Σήμερα την επισκέπτονται έως και 10.000 άνθρωποι την ημέρα. Αξίζει να σημειωθεί πως από τον Οκτώβριο του 2018 έως τον περασμένο Απρίλιο, όταν άρχισε η περίοδος των βροχών, μετέβησαν στην περιοχή ένα εκατομμύριο και τριακόσιες χιλιάδες τουρίστες. Πάρα πολλοί Αυστραλοί, γεμάτοι περηφάνια για το γεγονός ότι οι διασώστες των παιδιών είναι συμπατριώτες τους, αλλά και άνθρωποι από την Κίνα, τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία και τη Σιγκαπούρη.
Η κυβέρνηση της Ταϊλάνδης φιλοδοξεί να εκμεταλλευτεί στο έπακρο το παγκόσμιο ενδιαφέρον για τη σπηλιά, έχοντας, μάλιστα, εξασφαλίσει ήδη πόρους άνω του ενός εκατομμυρίου ευρώ για την περαιτέρω τουριστική ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής. Αλλα τόσα χρήματα έχουν δεσμευτεί και από την τοπική κυβέρνηση της επαρχίας Τσιάνγκ Ράι όπου βρίσκεται η σπηλιά, με στόχο την ανέγερση ενός εμπορικού κέντρου, ξενοδοχείων και εστιατορίων.
Την ίδια ώρα το Netflix απέκτησε τα δικαιώματα για την παραγωγή μιας τηλεοπτικής σειράς με θέμα το έπος της σπηλιάς. Ο παγκόσμιος κολοσσός θα πρέπει, ωστόσο, να συνεργαστεί με την κυβέρνηση της Ταϊλάνδης, η οποία προέβη, μάλιστα, στη σύσταση μιας ειδικής επιτροπής ελέγχου των επαφών των 12 αγοριών και του προπονητή τους με τα τοπικά και διεθνή Μέσα ενημέρωσης και ψυχαγωγίας. Και μια ξεχωριστή ταινία που παρουσιάζει σε δραματοποιημένη μορφή τη διάσωσή τους βρίσκεται ήδη στο στάδιο της ολοκλήρωσής της.
Η σπηλιά αυτή καθαυτή προς το παρόν δεν είναι επισκέψιμη. Ενα πράσινο δίχτυ φράζει την είσοδό της, πίσω από το οποίο συνωστίζονται άνδρες και γυναίκες και μικρά παιδιά, προσπαθώντας να ρίξουν μια ματιά στο σκοτεινό εσωτερικό της. Σε κοντινή απόσταση στέκει ένα άγαλμα προς τιμήν του Σαμάν Γκουνάν, του ταϊλανδέζου βατραχανθρώπου που έχασε τη ζωή του μέσα στη σπηλιά (λόγω ασφυξίας από έλλειψη αέρα) κατά τη διάρκεια της επιχείρησης διάσωσης. «Κατά κάποιο τρόπο είστε και δικά μου παιδιά. Και είμαι σίγουρος πως ο σύζυγός μου εξακολουθεί να σας προσέχει» ανέφερε η χήρα του, μιλώντας στα 12 αγόρια, κατά τη συνάντησή τους στο μνημείο του άνδρα της.