Η εγκύκλιος της Μόσχας προς πολλές περιφέρειες της Ρωσικής Ομοσπονδίας όσον αφορά τις εορταστικές/επετειακές εκδηλώσεις που θα διεξαχθούν κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, λίγα εικοσιτετράωρα πριν από την πρώτη επέτειο του εισβολής στην Ουκρανία, ήταν λεπτομερής. Από τις τοπικές Αρχές ζητούνταν να αποφύγουν την «υπερβολική ψυχαγωγία» και να μη διοργανώσουν «πολυδάπανες φιέστες», λόγω, φυσικά, της εξαιρετικής περίστασης, ενώ στις όποιες εκδηλώσεις θα είναι ευπρόσδεκτα «κεράσματα» και, κυρίως, «ομιλίες για την αιώνια δόξα του ρωσικού στρατού».
Οσον αφορά τις κεντρικές εκδηλώσεις, που γίνονται στη Μόσχα την Τρίτη 21η Φεβρουαρίου, δηλαδή τρεις ημέρες πριν από την πρώτη επέτειο της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία –«ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης» κατά το Κρεμλίνο– ο Βλαντίμιρ Πούτιν θα εκφωνήσει στην Ομοσπονδιακή Συνέλευση (Ανω και Κάτω Βουλή) την καθιερωμένη ετήσια ομιλία του (πέρυσι ακυρώθηκε λόγω της έναρξης του πολέμου) για την «τρέχουσα κατάσταση» του έθνους.
Την Τετάρτη, ο ρώσος πρόεδρος πρόκειται να παραστεί, εκφωνώντας και εκεί ομιλία, σε συγκέντρωση/συναυλία στο στάδιο Λουζνίκι της Μόσχας, όπου αναμένεται να μαζευτούν τουλάχιστον 80.000 άνθρωποι, όπως αναφέρει στο ρεπορτάζ του από τη ρωσική πρωτεύουσα ο Μάρκο Ιμαρίζιο της Corriere della Sera. Και την Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου ο ρωσικός λαός πρόκειται να γιορτάσει την Ημέρα των Υπερασπιστών της Πατρίδας (πρώην Ημέρα του Κόκκινου Στρατού).
Σχετικά με την αποφράδα για την Ουκρανία 24η Φεβρουαρίου, το Σαββατοκύριακο ορισμένες ρωσικές εφημερίδες ανέφεραν πως ο επικεφαλής του Κρεμλίνου θα μπορούσε να αποπειραθεί να συσπειρώσει και να πωρώσει περαιτέρω τους Ρώσους, ενδεχομένως μέσω ενός τηλεοπτικού του διαγγέλματος, προς το παρόν όμως δεν υπάρχει καμιά επίσημη ανακοίνωση.
Ο ιταλός απεσταλμένος στη Μόσχα κάνει λόγο για ένα συνονθύλευμα «επικαιρότητας και ιστορίας» στο οποίο έχει βυθιστεί η σημερινή Ρωσία. «Τα πάντα, κάθε μήνυμα των Αρχών, φαίνεται να αποσκοπεί στην υπέρθεση του παρελθόντος στο παρόν. Ο μοναδικός συνδετικός κρίκος είναι ο πατριωτισμός, που προωθείται με κάθε δυνατό τρόπο. Στα σχολεία, στις διαφημίσεις, στις στάσεις λεωφορείων, πόσω μάλλον στην τηλεόραση», εξηγεί.
Αποστολή (σύμφωνα πάντα με τη σχετική εγκύκλιο) των περιφερειακών Αρχών κατά τη διάρκεια αυτής της εορταστικής/επετειακής εβδομάδας είναι, καταρχάς να επιδείξουν πως «ολόκληρο το έθνος είναι ενωμένο στον αγώνα κατά του εχθρού», αλλά και να αναδείξουν την «ισχύ του ρωσικού στρατού», εξαίροντας τα κατορθώματά του.
Ομως, πλέον, ο εχθρός των Ρώσων «δεν εντοπίζεται στην Ουκρανία, αλλά στο ΝΑΤΟ. Το Κίεβο και το Ντονμπάς εξαλείφονται από το επίσημο αφήγημα όσον αφορά την τρέχουσα σύρραξη, η οποία δεν είναι πλέον περιφερειακή αλλά παγκόσμια, εμείς (οι Ρώσοι) εναντίον όλων, εναντίον όλου σχεδόν του κόσμου», σημειώνει ο Μάρκο Ιμαρίζιο, προσθέτοντας πως τόσο σε αναλύσεις μελετητών της ρωσικής κοινωνίας όσο και σε ορισμένες εφημερίδες που πρόσκεινται στην κυβέρνηση, εμφανίζεται ολοένα πιο συχνά η έννοια του «υπαρξιακού πολέμου», από την έκβαση του οποίου εξαρτάται η μοίρα της Ρωσίας.
Αναφέρει επίσης πως μια βόλτα στο κέντρο της Μόσχας είναι ενδεικτική του κλίματος που επικρατεί πλέον σε ολόκληρη τη χώρα. Οι διαφημιστικές πινακίδες, στις οποίες πέρυσι τέτοια εποχή κυριαρχούσαν ακόμα τα ονόματα Δυτικών εταιρειών, σήμερα φιλοξενούν φωτογραφίες στρατιωτών με την επιγραφή «Δόξα στους ήρωες της Ρωσίας» ή εικόνες του Αλεξάνδρου Νιέφσκι, εθνικού ήρωα και αγίου της Ρωσίας, που νίκησε τους Τεύτονες Ιππότες το 1242, με τις ρωσικές Αρχές να υπενθυμίζουν πως «Ηρθε ξανά η ώρα των ηρώων».
Κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου οι τηλεοπτικοί προπαγανδιστές του Κρεμλίνου σιωπούν. Ωστόσο, η συνέχιση της αντιδυτικής ρητορικής συνεχίζεται μέσω μια νέας τηλεοπτικής σειράς με τίτλο «Το Τέλος της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας», σκηνοθέτης της οποίας είναι ο Βιτσεσλάφ Νικόνοφ, βουλευτής του κόμματος (του Πούτιν) Ενωμένη Ρωσία, καθώς και εγγονός του Βιτσεσλάφ Μολότοφ, υπουργού Εξωτερικών του Στάλιν.
Σχετικά με όσα θα επιλέξει να πει και να μην πει ο Βλαντίμιρ Πούτιν, ο ιταλός δημοσιογράφος εκτιμά πως δεν θα προβεί σε κάποια σημαντική ανακοίνωση για τον πόλεμο, επιδιώκοντας κυρίως να ενώσει ακόμη περισσότερο τον λαό του. «Η έκβαση της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης μπορεί να είναι αβέβαιη, ο ρώσος πρόεδρος όμως κερδίζει άνετα τη μάχη στο εσωτερικό μέτωπο. Ο ακραίος πατριωτισμός αποδίδει. Η δημοτικότητά του έχει σχεδόν φτάσει στα επίπεδα του 2008, όταν και βρισκόταν στο αποκορύφωμά της», αναφέρει ενδεικτικά.
Είναι αλήθεια πως ο πόλεμος κατά της Ουκρανίας ένωσε τελικά τις πολιτικές και στρατιωτικές ελίτ, με τα μέλη τους να αντιλαμβάνονται και να αποδέχονται, φυσικά, το γεγονός ότι στην παρούσα φάση μόνον ο Πούτιν μπορεί να ηγηθεί της Ρωσίας. Για αυτό ο ρώσος πρόεδρος στις ομιλίες του θα εφαρμόσει κατά πάσα πιθανότητα τη γνωστή συνταγή, βάλλοντας κατά της Δυτικής νεοαποικιοκρατίας και εγκωμιάζοντας τον ηρωισμό των ενόπλων δυνάμεων της χώρας και την εγγενή ιδιαιτερότητα της Ρωσίας.
Ολοκληρώνοντας το ρεπορτάζ του, ο Μάρκο Ιμαρίζιο γράφει ότι πριν από λίγες ημέρες, στο απομακρυσμένο Μπλαγκοβέσενσκ, εκατοντάδες γυμνόστηθοι άνθρωποι, αψηφώντας το δριμύ ψύχος (μείον 15 βαθμούς) άδειασαν πάνω τους κουβάδες με παγωμένο νερό, αφενός για να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στα ρωσικά στρατεύματα που πολεμούν στην Ουκρανία, αφετέρου για να αποδείξουν πως ο ρωσικός είναι ένας λαός «υγιής, αθλητικός και φιλόπατρις, ικανός να οικοδομήσει το μέλλον του». «Η εικόνα μπορεί σε εμάς τους Δυτικούς να προκαλεί θυμηδία», σημειώνει ο Ιμαρίζιο. «Αλλά στις 25 Φεβρουαρίου η πρωτοβουλία θα επαναληφθεί σε μεγάλες πόλεις, μεγάλες περιφέρειες, παντού. Οι περισσότεροι Ρώσοι πιστεύουν πραγματικά όλα όσα υποστηρίζει ο πρόεδρός τους».