Την εκτελεστική διευθύντρια της περιβαλλοντικής ΜΚΟ Greenpeace International Τζένιφερ Μόργκαν έχρισε «πρέσβειρα της Γερμανίας για το κλίμα» η Αναλένα Μπέρμποκ. Η Πράσινη γερμανίδα υπουργός Εξωτερικών έκανε τη συγκεκριμένη επιλογή καθώς η Μόργκαν (η οποία είναι Αμερικανίδα αλλά παντρεμένη με Γερμανό) θεωρείται μία εκ των κορυφαίων ειδικών σε θέματα κλίματος.
Αυτή η γυναίκα στο εξής θα εκφράζει την πολιτική γραμμή του Βερολίνου σε όλες τις παγκόσμιες συνόδους περί κλιματικής κρίσης, εφ’ όσον πρώτα λυθεί το θέμα της πολιτιγραφήσεώς της ώστε να προαχθεί σε υφυπουργό. Ηδη, πάντως, η Μόργκαν παραιτήθηκε από τη θέση της στη ΜΚΟ. Ωστόσο «η επιλογή της Μπέρμποκ διχάζει» έγραψε η Corriere della Sera.
Ο εξ αγχιστείας γερμανισμός (νομικός και πνευματικός) της Μόργκαν διευκόλυνε την Μπέρμποκ: «Δεν ξέρω κανέναν στον κόσμο με την τεχνογνωσία της, με το δίκτυο των επαφών της και με τη δική της αξιοπιστία» δήλωσε η γερμανίδα υπουργός ανακοινώνοντας τον πρώτο διορισμό ξένου υπηκόου σε γερμανική κυβέρνηση. Ο γάμος της Μόργκαν με γερμανό βουλευτή στο Βερολίνο έχει γίνει εδώ και χρόνια, ωστόσο η Αμερικανίδα δεν έχει λάβει ακόμη τη γερμανική υπηκοότητα. Ετσι η Μπέρμποκ διάλεξε τη λύση της «πρέσβειρας» έως ότου η γραφειοκρατία επιληφθεί αυτής της σημαντικής εκκρεμότητας.
Η Μόργκαν είναι 55 χρόνων, κατάγεται από το Νιου Τζέρσεϊ και σπούδασε Γερμανικές Σπουδές και Διεθνείς Σχέσεις στη Νέα Υόρκη. Η επαφή της με το οικολογικό κίνημα έγινε με την ανάγνωση του βιβλίου «Μάχομαι για την ελπίδα», της Πέτρα Κέλι, η οποία υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος των γερμανών Πρασίνων. Προτού οργανωθεί στην Greenpeace, η Μόργκαν διετέλεσε ακτιβίστρια των ΜΚΟ Climate Action Network, WWF και E3G. Στην κορυφή της οργανωτικής πυραμίδας της Greenpeace βρίσκεται από το 2016.
Μα, θα μπορέσει;
Οι Ιταλοί, στο άκουσμα της είδησης, αναρωτήθηκαν αν θα μπορέσει η Μόργκαν να ανταποκριθεί στον ρόλο της υφυπουργού Κλίματος, καθώς πρέπει να επιδοθεί σε πολιτικές εξισορρόπησης αντιθέσεων (και συμφερόντων). Αυτή η πολιτική ευελιξία ίσως να μην είναι το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο για κάποια που «είχε ριζοσπαστικές απόψεις και πρωταγωνίστησε σε δυναμικές και θεαματικές ενέργειες όπως ήταν εκείνη η κλοπή των κλειδιών εκατοντάδων ντιζελοκίνητων αυτοκινήτων Volkswagen στο λιμάνι Εμντεν της Κάτω Σαξονίας».
Την άποψή της η Corriere τη στήριξε στην εκτίμησή της ότι «η Greenpeace δεν είναι κάποια τεχνοκρατική ΜΚΟ, αλλά μία μαχητική οργάνωση», η οποία επιπροσθέτως «εφαρμόζει ενέργειες πολιτικής ανυπακοής, οι οποίες πολύ συχνά είναι παράνομες». Στη Γερμανία τα πρώτα πυρά τα δέχθηκε η Μπέρμποκ από τους βαυαρούς Χριστιανοκοινωνιστές, δεξιούς οπωσδήποτε: «Είναι πολύ περίεργο ότι μία διεθνής λομπίστρια θα κατέχει εξέχουσα θέση στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση».
Από άλλη οπτική γωνία, πιο πονηρή, υπάρχει μόνο θετική ανάγνωση της επιλογής Μόργκαν: η Μπέρμποκ πέτυχε να στείλει δυνατό μήνυμα στη διεθνή κοινότητα για τις θέσεις της γερμανικής κυβέρνησης, αλλά ταυτόχρονα και να αποδυναμώσει τις ακτιβιστικές ακρότητες διά της ενσωματώσεως της ακτιβίστριας.