Δρόμοι άδειοι, γειτονιές έρημες, λεωφόροι κενές από κόσμο, εστιατόρια και μπαρ που κλείνουν από… τα χαράματα – γιατί χαράματα είναι στις 21:00 το βράδυ για το Παρίσι, την πόλη που δεν κοιμάται ποτέ.
Λίγο πριν οι δείκτες του ρολογιού δείξουν 9 το βράδυ, οι εστιάτορες στο Παρίσι είχαν κατεβάσει τα ρολά και οι πελάτες είχαν σπεύσει στα σπίτια τους.
Από τις 21:00 του Σαββατόβραδου, οι δρόμοι της Πόλης του Φωτός ήταν άδειοι και μόνο μερικοί τολμηροί είχαν ξεμείνει, διακινδυνεύοντας να τους επιβληθεί πρόστιμο 135 ευρώ από την αστυνομία που πραγματοποιούσε περιπολίες στους δρόμους της πυκνοκατοικημένης πρωτεύουσας, εκτός αν επιδείκνυαν πιστοποιητικό που να αποδεικνύει ότι υπάρχει σοβαρός λόγος που βρίσκονται έξω.
Στους άδειους δρόμους έβλεπε κανείς μόνο διανομείς φαγητού με τα μηχανάκια να μεταφέρουν γεύματα στους κατοίκους που έχουν περιοριστεί μέσα στα σπίτια τους, σε μια πόλη όπου είναι συνηθισμένη εικόνα να βγει κάποιος για δείπνο μετά τις 21:00 ή ακόμη και στις 23:00.
Λιγοστά λεωφορεία του δήμου κυκλοφορούσαν στους δρόμους, τα περισσότερα χωρίς επιβάτες.
Το μετρό και τα τρένα συνέχιζαν να λειτουργούν για να μεταφέρουν όσους δεν έχουν επιλογή άλλη από το να παραβιάσουν την απαγόρευση της κυκλοφορίας, είτε για επαγγελματικούς είτε για ιατρικούς λόγους.
Κάπως έτσι ήταν η κατάσταση τόσο στη γαλλική πρωτεύουσα όσο και σε άλλες οκτώ πόλεις, στην έναρξη της επιβεβλημένης από την κυβέρνηση απαγόρευσης της κυκλοφορίας από τις 9 μ.μ. μέχρι τις 6 π.μ. καθημερινά, που θα διαρκέσει τουλάχιστον για ένα μήνα.
Η απαγόρευση αφορά και τη Λιόν, τη Λιλ, την Τουλούζη, το Μονπελιέ, το Σεντ-Ετιέν, τη Ρουέν, την Γκρενόμπλ και τη Μασσαλία.
Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι στο εξής εστιατόρια, μπαρ, θέατρα και κινηματογράφοι θα πρέπει να κλείνουν στις 21:00 (22:00 ώρα Ελλάδας), σε ένα μέτρο που αφορά περίπου 20 εκατομμύρια Γάλλους.
Tο μέτρο ανακοινώθηκε την περασμένη εβδομάδα από τον πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, με στόχο τον περιορισμό της αύξησης των κρουσμάτων κορονοϊού, που πριν από λίγες ημέρες έφτασαν σε ημερήσιο ρεκόρ άνω των 30.000.
Οι πωλήσεις αλκοολούχων ποτών απαγορεύονται από τις 10 μ.μ. και η χρήση της μάσκας είναι υποχρεωτική σε δημόσιους χώρους, τόσο εξωτερικούς όσο και εσωτερικούς.
Αλλά η ανησυχία είναι διάχυτη για όσους δεν φοράνε μάσκες, κυρίως νέους, και δεν τηρούν τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης, αλλά αντίθετα συγκεντρώνονται σε ανοιχτούς δημόσιους χώρους και ταράτσες εστιατορίων.
Γι’ αυτό και συνολικά 1.350 αστυνομικοί και χωροφύλακες είχαν αναπτυχθεί στο Παρίσι και στα προάστιά του για να διασφαλίσουν ότι θα τηρούνταν η απαγόρευση – η αυστηρότερη μετά το διάρκειας δύο μηνών lockdown, που έληξε τον Μάιο.
Βέβαια, πολλοί ιδιοκτήτες εστιατορίων είναι οργισμένοι από την απόφαση αυτή, που τους υποχρεώνει να κλείνουν νωρίς τα καταστήματά τους, κάτι το οποίο υποστηρίζουν ότι θα καταστρέψει τον κλάδο τους.
«Σίγουρα θα απολυθούν υπάλληλοι. Είναι μια καταστροφή», λέει στο Reuters ο Στέφανο Ανσέλμο, διευθυντής του ιταλικού εστιατορίου Bianco στο Παρίσι.
«Εμείς οι Παριζιάνοι δεν είμαστε Γερμανοί να κλεινόμαστε στα σπίτια μας», λέει ο εστιάτορας Μπενουά Πουτέ, «ούτε είμαστε συνηθισμένοι να τρώμε στις έξι τα χαράματα. Δυστυχώς (με αυτό το μέτρο), η οικονομική ζωή του Παρισιού πεθαίνει. Πλέον, όταν κοιτάζω έξω από την τζαμαρία, κάνω μισή ώρα μέχρι να δω έναν άνθρωπο να περνάει».
Οι δρόμοι γύρω από το (συνήθως πολυσύχναστο, αλλά πλέον κλειστό εδώ και επτά μήνες) Μουλέν Ρουζ επίσης είναι άδειοι, μια ακόμη απόδειξη ότι η πανδημία σκότωσε, εκτός από τη χαρά της ζωής και τη χαρά του σεξ.
«Το καλοκαίρι, που κανείς δεν φορούσε μάσκα στη πρωτεύουσα, μόνο οι εκδιδόμενες της Μπελβίλ επέμεναν να φοράνε μάσκες», σημειώνει ο Τιερί Χερτζ, «η πανδημία μας γύρισε στην εποχή όπου η μοιχεία ήταν παράνομη και το σεξ ήταν αμάρτημα, με τον φόβο μην κολλήσουμε κάτι».
«Καταστραφήκαμε», λέει με τη σειρά της η Ορελιέν, μια ιδιοκτήτρια sex-shop στη Μπελβίλ.
Και πώς θα συνεχίσει τη ζωή της η «πόλη που δεν κοιμάται ποτέ»;
«Ακουσα ότι υπάρχουν παράνομα μπαρ που λειτουργούν κάτω από τη μύτη των Αρχών, ενώ μια φίλη μου μού είπε ότι διοργανώνονται μέχρι και κρυφά και ιδιωτικά πιτζάμα-πάρτι σε σπίτια», επισημαίνει ο Εμίλ Γκατέ, ένας 30χρονος νοσοκόμος.
Στο Παρίσι έχει να επιβληθεί απαγόρευση της κυκλοφορίας από το 1961, η οποία ήταν τότε περιορισμένη, μόνο για τους μουσουλμάνους, λόγω των ταραχών κατά τον πόλεμο της Αλγερίας για την ανεξαρτησία της από τη Γαλλία.
Πριν, είχε επιβληθεί απαγόρευση της κυκλοφορίας στη γαλλική πρωτεύουσα στη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής, στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
«Είμαι βέβαιος για το αίσθημα ευθύνης της μεγάλης πλειονότητας των συμπολιτών μου. Ολοι θα πρέπει να κατανοήσουν ότι θα το ξεπεράσουμε μόνο με καθημερινή προσπάθεια του καθενός μας στην επαγγελματική και προσωπική μας ζωή», δηλώνει με νόημα ο πρωθυπουργός Ζαν Καστέξ.
Η χώρα έχει καταγράψει πάνω από 33.300 θανάτους από κορονοϊό, τον τέταρτο μεγαλύτερο αριθμό στην Ευρώπη.
Περισσότεροι από 1.200 άνθρωποι εισήλθαν σε ΜΕΘ μέσα σε μια εβδομάδα, με μόλις 5.800 κλίνες ΜΕΘ να έχουν μείνει διαθέσιμες.
Συνολικά, πάνω από 10.000 άνθρωποι νοσηλεύονται σε όλη τη Γαλλία με Covid-19.
