Με επεξηγηματικά σημειώματα θα συνοδεύονται από εδώ και στο εξής διάφορες κλασικές ταινίες κινουμένων σχεδίων των στούντιο Disney, προειδοποιώντας για την ύπαρξη ξεπερασμένων στερεοτύπων σχετικά με τη φυλή και το χρώμα του δέρματος, τα οποία μπορεί να ενοχλήσουν ορισμένους θεατές.
Παρότι διάφορες ταινίες της πλατφόρμας Disney+ συνοδεύονταν από μία προειδοποίηση για «ξεπερασμένες πολιτιστικές αναπαραστάσεις» από τον περασμένο Νοέμβριο, τα γεγονότα της δολοφονίας του Τζορτζ Φλόιντ και του συνακόλουθου κύματος διαμαρτυρίας που την ακολούθησε, έφεραν στο επίκεντρο του δημοσίου διαλόγου το ζήτημα του ρατσισμού στην αμερικάνικη κοινωνία και οδήγησαν σε πλήθος αναθεωρήσεων και αποκαθηλώσεων, τόσο εντός όσο και εκτός ΗΠΑ.
Έτσι, η Ντίσνεί ισχυροποίησε το υπάρχον μήνυμα της, το οποίο διευκρίνιζε ότι «αυτό το πρόγραμμα παρουσιάζεται όπως ακριβώς είχε δημιουργηθεί», παρότι «μπορεί να περιέχει ξεπερασμένες πολιτιστικές αναπαραστάσεις».
Προτού λοιπόν κάτσουμε να δούμε τον «Πίτερ Παν» ή τις «Αριστόγατες», η πλατφόρμα streaming μας προειδοποιεί: «Αυτό το πρόγραμμα περιέχει αρνητικές απεικονίσεις και/ή εικόνες κακομεταχείρισης άλλων λαών ή πολιτισμών. Αυτά τα στερεότυπα ήταν λάθος τότε και είναι λάθος τώρα. Αντί να αφαιρέσουμε αυτό το περιεχόμενο, θέλουμε να αναγνωρίσουμε την επιβλαβή επίδραση του, μαθαίνοντας από αυτήν και να πυροδοτήσουμε μία συζήτηση που θα δημιουργήσει ένα κοινό μέλλον για όλους χωρίς αποκλεισμούς».
Παίζοντας πιάνο με chopsticks και έχοντας ξεκάθαρα ασιατικά χαρακτηριστικά στη μουσούδα της, η Σιαμαία γάτα από τις «Αριστόγατες» έχει χαρακτηριστεί ως ρατσιστική καρικατούρα των λαών της Άπω Ανατολής.
Ενδεικτικά, μεταξύ των ταινιών που θα συνοδεύονται από την παραπάνω εισαγωγή, είναι ο «Πίτερ Παν» από το 1953, οι «Αριστόγατες» από το 1970, «Η Λαίδη και ο Αλήτης» από το 1955 και «Το Βιβλίο της Ζούγκλας» από το 1967.
Πιο συγκεκριμένα, όπως αναφέρει το BBC, στο «Η Λαίδη και ο Αλήτης» βρίσκουμε αρνητικά στερεότυπα για τους Ασιάτες μέσω της «καρικατουρίστικης» ασιατικής απεικόνισης των δύο γατών Σιάμ, Σι και Αμ, οι οποίες όντας «οι κακές της υπόθεσης», παρουσιάζονται μοχθηρές και ύπουλες, αντλώντας ευχαρίστηση από τις ταραχές που αρέσκονται να προκαλούν.
Αναφορικά με τον «Πίτερ Παν», το πρόβλημα του ρατσισμού αφορά τους ιθαγενείς Αμερικανούς, οι οποίοι στην ταινία αποκαλούνται «ερυθρόδερμοι», ένας χαρακτηρισμός που θεωρείται προσβλητικός από τους αυτόχθονες πληθυσμούς της Αμερικής.
Όσον αφορά τους Αφροαμερικανούς, αρνητικά στερεότυπα για το μαύρο χρώμα του δέρματος βρίσκουμε σε ταινίες όπως το «Ντάμπο» (1941) και το «Βιβλίο της Ζούγκλας», μέσω των απεικονίσεων σκουρόχρωμων ζώων που φέρουν στερεοτυπικά χαρακτηριστικά του μαύρου πληθυσμού των ΗΠΑ, όπως ο πίθηκος Βασιλιάς Λούι που εμφανίζεται ως τεμπέλης και αρέσκεται να τραγουδάει τζαζ κομμάτια με έναν στερεοτυπικό τρόπο που παραπέμπει στους μαύρους μουσικούς της Νέας Ορλεάνης των αρχών του 20ου αιώνα.
Ο χαρακτήρας του Βασιλιά Λούι έχει δεχτεί έντονη κριτική, καθότι θεωρείται από πολλούς ως μία ρατσιστική καρικατούρα των Αφροαμερικανών.
Νωρίτερα φέτος και εν μέσω του κύματος διαδηλώσεων για την αστυνομική βία και τον ρατσισμό που πυροδότησε η δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ, το HBO προχώρησε σε μία αντίστοιχη κίνηση, αποσύροντας προσωρινά την ιστορική ταινία «Όσα Παίρνει ο Άνεμος» από την ταινιοθήκη του, λόγω των αμφιλεγόμενων απεικονίσεων της δουλείας και του μαύρου πληθυσμού του αμερικανικού Νότου κατά την περίοδο του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου.