Τελικά πρυτάνευσε η παράδοση και η συναίνεση. Δεν είναι η Παναγία των Παρισίων, ο ιστορικός ναός που λαβώθηκε πέρυσι από μια καταστροφική πυρκαγιά, χώρος για πειραματισμούς και καινοτομίες.
Ενα και πλέον χρόνο από την πυρκαγιά, η στέγη και κυρίως το γοτθικό βέλος του ναού θα αποκατασταθούν ακριβώς όπως ήταν πριν καταστραφούν, ανακοίνωσε ο πρόεδρος Μακρόν.
Αρχικά ο ίδιος είχε φανεί ανοιχτός σε μια πιο μοντέρνα λύση, κάτι που ενθουσίασε τους αρχιτέκτονες, όχι όμως τη κοινή γνώμη και σίγουρα όχι τους αρχιτέκτονες-συντηρητές του ναού.
Η απόφαση για την ανακατασκευή έγινε όλο αυτό το διάστημα ένα μικρό σίριαλ, με διαρροές, ανταγωνισμούς και την προεδρία να προσπαθεί να συντονίσει τα πράγματα, αλλά και να προσπαθεί να στείλει το μήνυμα ότι θέλει να ακούσει τους πάντες αλλά στο τέλος εμπιστεύεται τους ειδικούς.
Στον ενάμιση που μεσολάβησε από την πυρκαγιά ακούστηκαν πολλές ιδέες – κάποιες μοιάζουν παράδοξες. Ένα βέλος από τιτάνιο, οροφή από πράσινο γυαλί, οροφή με πισίνα(!) ή πάνελ για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από τον ήλιο.
Χαμένος χρόνος, όπως αποδείχτηκε, η ιδέα της μοντέρνας ανακατασκευής ήταν αφορμή για ακόμη περισσότερες αντιπαραθέσεις.
Η έκθεση της αρμόδιας επιτροπής αρχιτεκτόνων που φτάνει τις 3.000 σελίδες συστήνει την ακριβή ανακατασκευή του βέλους στη μορφή που του είχε δώσει ο Εουζέν Βιολέ-λε-Ντυκ τον 19ο αιώνα. Το βέλος του ναού είχε κατασκευαστεί τον 13ο αιώνα, αλλά αφαιρέθηκε τον 18ο αιώνα λόγω των καταστροφών που είχε υποστεί.
Στην έκθεση οι ειδικοί επικαλούνται την ιστορική συνέχεια του κτιρίου, την ανάγκη να μην αναστατωθεί με μια (στατικά διαφορετική) κατασκευή, αλλά και την ανάγκη ολοκλήρωσης της αποκατάστασης ως τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024. Με άλλα λόγια, η ανακατασκευή ήταν η λιγότερο ριψοκίνδυνη λύση, τονίζει ο Monde.
Η στέγη θα είναι και πάλι ξύλινη, προς απογοήτευση όσων ήθελαν μια λύση από τσιμέντο ή μέταλλο. Πάντως δεν θα έχει την ίδια δομή που λέγεται «δάσος» με την αρχική, καθώς η επιτροπή ζήτησε εναλλακτικές. (Η δομή πάντως δεν είναι ορατή από τους επισκέπτες του ναού).
Ενα σοβαρότερο ζήτημα είναι η χρήση μολύβδου, εκτεταμένη σε παλαιότερες εποχές, αλλά σε υποχώρηση σήμερα λόγω της τοξικότητας του υλικού για τον άνθρωπο.
Μέλη της επιτροπής ζήτησαν την ανακατασκευή της μολυβένιας οροφής, για να μην διαταραχθεί η ισορροπία του κτιρίου. Εξηγούσαν ακόμη ότι δεν συγκρίνεται ο μόλυβδος με τον αποδεδειγμένα καρκινογόνο αμίαντο και ότι είναι υλικό που έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον σε ιστορικά μνημεία, όπως και ο Παρθενώνας.
Η απόφαση εκκρεμεί, αλλά μπροστά σε πολύ σημαντικότερα προβλήματα που είχε να αντιμετωπίσει το τιτάνιο έργο της αποκατάστασης, αυτό είναι το λιγότερο.