Στην πρεμιέρα του Nations League για τη σεζόν 2024-2025 το Σαν Μαρίνο νίκησε το Λιχτενστάιν με 1-0. Θα ήταν… η άχρηστη πληροφορία της ημέρας, αν δεν επρόκειτο για την πρώτη του νίκη εδώ και μια εικοσαετία. Σε επίσημο ματς, εδώ και 34 χρόνια.
Ο σκόρερ του «χρυσού» γκολ, ο 19χρονος μέσος Νίκο Σενσόλι, ο οποίος αγωνίζεται στη Δ’ Κατηγορία του ιταλικού πρωταθλήματος, δεν είχε γεννηθεί ακόμη όταν η εθνική ομάδα της χώρας του έφυγε από το γήπεδο νικήτρια για τελευταία φορά μέχρι χθες (Πέμπτη). Μάλιστα, εκείνο το ματς, στις 28 Απριλίου 2004, δεν ήταν επίσημο, αλλά φιλικό. Με αντίπαλο, πάλι, το Λιχτενστάιν (1-0).
Εκτοτε, το Σαν Μαρίνο, το περίκλειστο κρατίδιο των 34.000 κατοίκων, που έχει έκταση όση η Τήλος, μέτρησε 140 παιχνίδια, 7.436 μέρες και περισσότερα από 12.600 λεπτά αγώνα, χωρίς να γευτεί τη χαρά της νίκης. Κατάφερε να πετύχει μόλις 22 γκολ. Στο ίδιο χρονικό διάστημα, ο Κριστιάνο Ρονάλντο σκόραρε 131 φορές με τη φανέλα της Πορτογαλίας.
Τα μεγαλύτερα κατορθώματα του Σαν Μαρίνο, που εμφανίστηκε σε επίσημη διοργάνωση για πρώτη φορά το 1990, ήταν εννέα ισοπαλίες. Σε μια από αυτές (0-0 με την Εσθονία το 2012) ο -τότε- προπονητής του, Πιεράντζελο Μαντσαρόλι, είχε δηλώσει: «Οι φίλαθλοι στις άλλες χώρες δεν μπορούν να καταλάβουν πώς νιώθουμε εμείς σήμερα. Για μένα το συναίσθημα είναι το ίδιο, όπως όταν γεννήθηκε η κόρη μου».
Μάλιστα, είχε προτείνει στους ολιγάριθμους οργανωμένους οπαδούς του Σαν Μαρίνο, που αυτοαποκαλούνται «Brigata Mai 1 Gioia» (σε ελεύθερη μετάφραση, «Ταξιαρχία Ποτέ Μια Χαρά»), να αλλάξουν την επωνυμία τους σε «Ταξιαρχία Μισή Χαρά».
Μόνο εννέα ισοπαλίες – εξαιρέσεις στον κανόνα, που ήταν οι ήττες. Κάποιες από αυτές, συντριπτικές: 13-0 από τη Γερμανία, 10-0 από την Αγγλία, 11-0 από την Ολλανδία, 9-0 από την Ισπανία… Αλλά και από αντιπάλους που δεν είναι υπερδυνάμεις του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, όπως η Πολωνία (10-0), η Ουκρανία (8-0) και η Νορβηγία (8-0).
Η εθνική ομάδα της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας του Αγίου Μαρίνου, όπως είναι το πλήρες όνομα του μικροκράτους που βρίσκεται στα βορειοανατολικά της ιταλικής χερσονήσου, είναι και επισήμως η χειρότερη του Κόσμου. Τελευταία στην κατάταξη των 210 μελών της FIFA (η Ερυθραία έχει εξαιρεθεί από το ranking, επειδή δεν έχει δώσει ούτε ένα ματς από το 2020). Στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, του Euro και του Nations League, είχε καταγράψει 171 ήττες σε 176 αγώνες. Σάκος του μποξ.
Πριν από μερικά χρόνια η Κυβέρνηση του Σαν Μαρίνο μπήκε στον πειρασμό να διαλύσει την εθνική του ομάδα, θεωρώντας ότι αποτελεί ντροπή για το κρατίδιο. Αλλά ακόμη και οι… serial losers έχουν τους «φαν» τους. Ο λογαριασμός @SanMarino_FA, που δημιούργησε στο X (πρώην Twitter) ένας ολλανδός φοιτητής με ιταλικές ρίζες για την «πιο άτυχη ομάδα του Κόσμου», αριθμεί πάνω από 170.000 ακόλουθους – πέντε φορές περισσότερους από τους κατοίκους της χώρας.
Ρομαντικοί φίλαθλοι σε όλη τη Γη, ακόμη και κάποιοι που δύσκολα θα έβρισκαν το κρατίδιο στον χάρτη, συμπονούσαν αυτούς τους ποδοσφαιριστές, οι οποίοι τόσα χρόνια αγωνίζονταν χωρίς ελπίδα. Που είναι ερασιτέχνες ως επί το πλείστον (φοιτητές, εργάτες, υπάλληλοι, λογιστές, ένας ελαιοχρωματιστής, ένας οδοντίατρος και ένας ντεκορατέρ), και δεν παίζουν για τα χρήματα, αλλά για τη χαρά του παιχνιδιού.
Χαίρονταν με τα μικρά. Τα ασήμαντα. Με ένα σουτ στον στόχο, ή ένα κερδισμένο κόρνερ. Το γκολ ισοδυναμούσε με νίκη. Η ισοπαλία, με θρίαμβο. Και περίμεναν με ανυπομονησία την πρώτη νίκη. Τη χθεσινή.
Η 5η Σεπτεμβρίου 2024 θα μείνει χαραγμένη στην Ιστορία του Σαν Μαρίνο. Μόλις ο διαιτητής «σφύριξε» τη λήξη του αγώνα, οι παίκτες γονάτισαν στο τερέν και έκλαιγαν με αναφιλητά. Ο ιταλός προπονητής τους, Ρομπέρτο Τσέβολι, και όσοι κάθονταν στον πάγκο έτρεξαν κοντά τους, και έγιναν όλοι ένα κουβάρι.
Οι θεατές που βρίσκονταν στις εξέδρες του «Σαν Μαρίνο Στέιντιουμ» -μερικές εκατοντάδες σε ένα γήπεδο 6.600 θέσεων- έβγαλαν τις μπλούζες τους και τις ανέμιζαν. Το σκηνικό θύμιζε πανηγυρισμούς για την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Αλλά ήταν μόνο μια νίκη. Μια νίκη, που άργησε 20 χρόνια.
Το επόμενο ματς του Σαν Μαρίνο είναι φιλικό. Την Τρίτη (10/9) στη Μολδαβία.